• Back

Ceremonies and outward appearances are a hindrance....

It is a purely spiritual process when the human being's soul unites with its spirit, and therefore this process need not be outwardly marked by gestures or ceremonial actions in any way. As soon as the soul seeks union with the spiritual kingdom, as soon as it unites with God in prayer or tries to make contact with the beings of light through thoughts which it sends into the spiritual kingdom, it detaches itself from the earthly environment, it no longer pays attention to the body and thus frees itself from everything earthly, because this is an obstacle to an intimate union. And so every external action, every ceremony, must also be regarded as an obstacle that impairs the intimate connection with God or the spiritual world. For as soon as it is performed purely mechanically, it is worthless and unnecessary, but if the human being's thought is involved, then the spiritual connection loses its depth. The will may be good, but the human being himself reduces the supply of strength which arises from this connection. The spiritual does not tolerate earthly inhibitions, i.e., the spiritual effects are corresponding. Man never needs to make known to the outside that he establishes the spiritual connection; it is enough that the fellow human being knows about his striving and tries to follow him again in such a way that he quietly goes into himself and communes with God or the spiritual beings. For he must know that the spiritual world only finds pleasure in spiritual actions, that even the physical ceremony of kneeling down is meaningless to the spiritual world, because it is not the sign of humility before God but humility itself which pleases Him and also earns the person His grace. God, however, does not need external proof but He looks into the heart, and the external actions often lack the inner life; but people themselves are often satisfied with these ceremonies and have only performed them for their fellow human being, which does not bring any spiritual advantage to the soul. And therefore the human being should always make an effort to completely detach himself from earthly customs and forms, he should use every free minute to establish intimate contact with the spiritual world, he should leave the earthly world outside and not take anything over from it, but only the soul should wander into the spiritual kingdom so that divine gifts of grace can flow to it through this union at any time....

amen

Ceremonies en uiterlijkheden werken belemmerend

Het is alleen maar een geestelijke ontwikkelingsgang wanneer de ziel van de mens zich met haar geest verenigt. En daarom hoeft dit proces op geen enkele manier uiterlijk gekenmerkt te worden door gebaren of ceremoniële handelingen. Zodra de ziel de aaneensluiting zoekt met het geestelijke rijk, zodra ze zich verbindt met God in het gebed of ze tracht met de lichtwezens in contact te treden door gedachten die ze in het geestelijke rijk zendt, maakt ze zich los uit de aardse omgeving. Ze schenkt het lichaam geen aandacht meer en maakt zich dus vrij van al het aardse, omdat dit belemmerend werkt bij een innige verbinding. En zo moet ook elke uiterlijke handeling, elke ceremonie als een belemmering worden beschouwd die afbreuk doet aan de innige verbinding met God of de geestelijke wereld. Want zodra ze zuiver mechanisch wordt verricht, is ze zonder enige waarde en onnodig. Is echter de gedachte van de mens erbij, dan verliest de geestelijke verbinding aan diepte. De wil mag daarbij goed zijn, maar de mens zelf vermindert de toevoer van kracht die voor hem uit deze verbinding voortvloeit. Iets geestelijks verdraagt geen aardse remmingen, dat wil zeggen: de geestelijke uitwerkingen zijn daarmee in overeenstemming. De mens hoeft nooit naar buiten toe kenbaar te maken dat hij de geestelijke verbinding tot stand brengt. Het is voldoende dat de medemens op de hoogte is van zijn streven en hem tracht na te volgen, weer op zodanige wijze, dat hij zich in alle stilte naar binnen keert en met God of de geestelijke wezens samenspraak houdt. Want hij moet weten dat de geestelijke wereld alleen in geestelijke handelingen genoegen schept. Dat zelfs de lichamelijke ceremonie van het op de knieën vallen, voor de geestelijke wereld zonder betekenis is, omdat niet het teken van de deemoed voor God, veeleer de deemoed zelf Zijn welgevallen heeft en de mens ook Zijn genade oplevert. Maar God heeft geen uiterlijk bewijs nodig. Veeleer ziet Hij in het hart en heel vaak laten de uiterlijke handelingen het innerlijke leven ontbreken. De mensen zelf nemen echter vaak genoegen met deze ceremonies en hebben deze alleen maar voor de medemensen voltrokken, wat de ziel geen enkel voordeel oplevert. En daarom moet de mens steeds zijn best doen zich totaal los te maken van aardse gebruiken en vormen. Hij moet elke vrije minuut benutten om het innige contact met de geestelijke wereld tot stand te brengen. Hij moet de aardse wereld buiten beschouwing laten en er niets van meenemen naar de overkant. Integendeel, alleen de ziel moet in het geestelijke rijk zweven, opdat haar door deze vereniging te allen tijde goddelijke genadegave kan toestromen.

Amen