• Back

Life - activity.... death – inactivity....

Life or death in the beyond is the success of life on earth, and therefore the responsibility of the human being is immense, as it is not a state of short duration that can be ended at will, but lasts eternally or for an unspeakably long time. In earthly life everything is limited, both in time and space, and therefore man cannot grasp the meaning of the word ‚eternal‘. He cannot even remotely imagine what it means to live constantly and permanently or to be lifeless. And therefore he often does not take his earthly life so seriously, regardless of the fact that he thereby determines the endlessly long life in eternity. The soul, which is entitled to live in the beyond, has fulfilled its task in life and now takes on a new task in the beyond which, however, no longer means a duty for it as on earth but triggers supreme bliss and thus signifies a blissful state. And thus the soul which was inactive on earth finds the same, except that on earth it preferred the state of inactivity, whereas in the beyond it is condemned to be inactive because being active signifies happiness and the soul has no claim to it. And eternal times can pass before it is admitted to happy activity, for a soul which has been inactive on earth finds it unspeakably difficult to change. For the first time it is so devoid of light, i.e. it has no knowledge whatsoever, neither about the cause nor about the possibility of a change of its desolate state, and therefore it remains in inactivity, i.e. it has no will to be liberated from it. Without its will, however, it cannot become active, that is, it cannot enter the kingdom where everything lives. It is so often presented to the human being in earthly life that he has a responsibility towards his soul, that he determines the fate of his soul in the beyond through his way of life. Yet he does not heed this advice because he does not believe.... The unbeliever can in no way be given knowledge of what awaits him after the death of his body, but no human being can say that he has heard nothing about it. For he rejects everything that reminds him to think of his future life as long as he himself is not active in love.... Every loving person will also believe. Anyone who is concerned about the fate of his fellow human being in earthly life will also be convinced that life cannot end, and he will now, even if unconsciously, live on earth for eternity. For anyone who is active in love will also be guided in his thoughts and he will not be in a lightless state.... He will therefore know his task both on earth as well as after his physical death in the beyond. But he who only lives for himself, who on earth only has the one urge to create comfort for himself and passes by the misery of his fellow human beings, will never accept as truth what is presented to him about life after death. And consequently no light will be kindled in him, he already walks on earth in the darkness of the spirit and this cannot be any different after his death.... It is dark around him and also dark in his thinking.... And only where there is light is life.... But darkness is death....

Amen

Leven-Actief zijn – Dood-Passief zijn

Leven of dood in het hiernamaals is het resultaat van het leven op aarde en daarom is de verantwoordelijkheid van de mens enorm groot, omdat het niet een toestand van korte duur is die naar believen beëindigd kan worden, maar eeuwig, of beter gezegd, een onnoemelijk lange tijd aanhoudt.

In het aardse leven is alles begrensd, zowel qua tijd als qua ruimte en daarom kan de mens de betekenis van het woord “eeuwig” niet begrijpen. Hij kan het zich in de verste verte niet voorstellen wat het betekent om zonder ophouden te leven of levenloos te zijn. En daarom hecht hij niet veel betekenis aan zijn aardse leven, ongeacht het feit dat hij daarmee het eindeloos lange leven in de eeuwigheid bepaalt.

De ziel, die in het hiernamaals gerechtigd is te leven, heeft haar levensopdracht vervuld en neemt nu in het hiernamaals een nieuwe taak op zich, die echter niet meer zoals op aarde een plicht voor haar betekent, maar de hoogste gelukzaligheid veroorzaakt en zodoende een gelukzalige toestand betekent.

En zo treft de op aarde passieve ziel hetzelfde aan, behalve dan dat ze op aarde zelf de voorkeur gaf aan de staat van passiviteit, terwijl ze er in het hiernamaals toe verdoemd is om passief te zijn, omdat actief zijn geluk betekent en de ziel daar geen recht op heeft. En voordat ze tot de gelukkig makende activiteiten toegelaten wordt, kunnen er eeuwige tijden voorbijgaan, want een ziel die op aarde passief was, valt het onnoemelijk zwaar om te veranderen.

Eerst is het zonder licht rondom haar. Dat wil zeggen dat ze geen enkele kennis heeft, noch van de oorzaak, noch van de mogelijkheid tot een verandering van haar troosteloze toestand en daarom volhardt ze in de passiviteit. Dat wil zeggen dat ze niet de wil heeft om daarvan bevrijd te worden. Maar zonder haar wil kan ze niet actief worden, dus in het rijk komen, waar alles leeft.

Het wordt de mens in het aardse leven zo vaak bekendgemaakt dat hij een verantwoordelijkheid heeft ten opzichte van zijn ziel. Dat hij door zijn levenswandel het lot van zijn ziel in het hiernamaals bepaalt. Maar hij slaat geen acht op deze wenken, omdat hij niet gelooft. De ongelovige kan er op geen enkele manier kennis van gegeven worden, wat hem na zijn levensdood wacht. Er kan evenwel geen mens zeggen, dat hij hier niets over gehoord heeft. Want hij wijst alle waarschuwingen af om aan zijn toekomstige leven te denken, zolang hij niet zelf in de liefde werkzaam is.

Elk mens, dat in liefde actief is, zal ook geloven. Degene die in het aardse leven het lot van de medemensen in het oog houdt, zal er ook van overtuigd zijn dat het leven niet op kan houden en hij zal nu, ofschoon ook onbewust, op aarde leven voor de eeuwigheid. Want de gedachten van degene, die in liefde actief is, worden ook geleid en hij zal ook niet in een toestand zonder licht zijn. Hij zal dus zijn opdracht kennen, zowel op aarde als ook na zijn lichamelijke dood in het hiernamaals.

Maar wie nu voor zichzelf leeft, wie op aarde alleen maar de drijfveer heeft om zichzelf geneugten te bezorgen en aan de nood van de medemens voorbijgaat, die zal nooit als waarheid accepteren, wat hem over het leven na de dood ter overweging gegeven wordt. En bijgevolg wordt in hem geen licht ontstoken. Hij gaat al in duisternis van de geest over de aarde en dit kan na zijn dood niet anders zijn. Het is duister om hem heen en ook duister in zijn denken. En enkel waar licht is, is leven, maar duisternis betekent dood.

Amen