• Back

Instincts of preliminary stages determine character....

The current stage of human existence is more or less the same as the state of the spiritual substance within every external form, namely the substance will always have to fight the oppositions which are most powerful within itself, therefore the human being has to fight against evil instincts within himself during his earthly existence. These are exceptionally well developed the more opportunity the spiritual essence has had to indulge itself during a preliminary stage. These instincts of the preliminary stages have left their mark on the spiritual essence, i.e. the human being has to fight particularly resolutely against such instincts.... while the human being who previously had completed his task willingly and consequently is already in a certain state of maturity will enjoy an easier life.

The will to serve liberates the substance correspondingly even while it is still surrounded by a form. And this now submissive substance will live in a form which outwardly also shows the being's willingness. Hence the soul's degree of maturity can be assessed by its external shape. In the embodiment as a human being only those substances of soul unite who share the same nature; but accordingly will also be the fight on earth because many substances of soul united and influence the being in much the same way as in the previous form. The sooner the being can learn to overcome the imperfections the less it will resist and can already become patient, willing and active during the preliminary stages .... However, if it holds on to an instinct within itself it will also have to suffer it as a human being and this determines his character....

Amen

De aandriften van de voorstadia zijn bepalend voor het karakter

De huidige fase van het menselijke bestaan is ongeveer dezelfde als de toestand van het geestelijke in elke uiterlijke vorm en steeds zal het wezenlijke wel met tegenstand, die nog heel invloedrijk in hem aanwezig is, moeten strijden, zodat de mens dus tijdens het aardse bestaan moet strijden tegen deze boze aandriften. Deze zijn nu buitengewoon sterk ontwikkeld, naarmate het wezenlijke in een voorstadium meer gelegenheid had om uit te razen.

Deze aandriften van de voorstadia drukken nu ook hun stempel op het wezenlijke. Dat wil zeggen dat de mens nu bijzonder sterk tegen zulke aandriften moet strijden, terwijl de mens, die eerst gewillig zijn taak uitgevoerd heeft en zich bijgevolg nu al in een bepaalde staat van rijpheid bevindt, zich in een makkelijkere levenswandel verheugt.

De wil om te dienen maakt het wezenlijke overeenkomstig hiermee vrij, ook wanneer het nog door een omhulsel omsloten is. En dit wezenlijke, dat zich niet verzet, zal nu een vorm bewonen, die ook naar buiten toe het kenmerk van de bereidwilligheid van het wezen draagt. De uiterlijke vorm zal steeds zo zijn, dat men al daaraan de rijpheidsgraad van de ziel concluderen kan.

In de belichaming als mens zullen zich nu steeds zulke zielensubstanties verenigen, die dezelfde wezenlijke aard hebben. Maar de strijd op aarde zal nu ook overeenkomstig daarmee zijn, want er verenigden zich vele zielensubstanties en die beïnvloeden het wezen precies op dezelfde manier als in de vorige vorm. Hoe eerder het wezen de gebreken leert overwinnen, des te minder weerstand biedt het en het kan dus al in de voorstadia geduldig, bereidwillig en ijverig zijn. Als het echter een aandrift behoudt, dan zal het ook als mens onder deze aandrift te lijden hebben en dit is bepalend voor zijn karakter.

Amen