The human being moulds himself through his inner life, i.e. if he reflects on himself and subjects his actions and thoughts to strict scrutiny, he now also tries to live in such a way that he can stand up to himself, and this results in self-improvement. So this also means spiritual progress or higher development of the soul. It is now quite irrelevant to what extent the human being subjects himself to certain external forms. His attention must only be focussed on living in a way that is pleasing to God, i.e. everything he says, thinks or does must correspond to the divine commandments. God demands nothing more from people than that they love Him and express this love by doing good to their fellow human beings and also by living in such a way that the desire for God can be recognized. Every thought directed upwards testifies to love for God, for what the human being desires will also repeatedly arise in him as a thought. If the human being now testifies to his love for God through an everlasting desire for Him, God will also satisfy this desire by likewise showering the human being with His love, and now the human being cannot help but be good. For divine love, which he himself ardently desires through his longing, envelops him and he can no longer act without love.... But man should mould himself to love, so he fulfils the first and greatest commandment.... he gives love and thereby receives love again, so he must become love himself. But a person can never reach spiritual maturity unless he acquires divine love through works of love. God's love can only take hold of a person who practices love himself. Every service of love, however small, also requires a certain attitude towards God.... the human being must want what is good, i.e. at least unconsciously affirm the being Who is the epitome of good, of perfection. Affirming the good will also result in striving for the good, and the eternal deity will also approach such a person and reveal Himself. And the right attitude towards God will soon determine his thoughts and actions, i.e. spur him into loving activity, so that God can therefore also bestow His love upon him, which means that the human being must now mature in his soul because God's love cares for him and will no longer let him fall. God requires the human being to prove his love for Him, yet it is not enough for Him that he affirms or enthuses.... Man should demonstrate his love for God in works of love, and as he now distributes to his neighbour, so will he be distributed again.... what he does to his neighbour in love, God will repay him a thousandfold.... The degree of love in which he performs the works of charity is always decisive. God's love will take care of man to the same degree, for since God Himself is love, He must be present in every work of love. Consequently, man must become love, so that all his thoughts and actions are determined by love for God and his neighbour....
Amen
TranslatorDe mens vormt zichzelf door zijn innerlijke leven. Dat wil zeggen dat als hij over zichzelf nadenkt en zijn denken en handelen aan een streng onderzoek onderwerpt, hij nu ook zo probeert te leven, zodat hij voor zichzelf voldoet en dat heeft een zelfveredeling tot gevolg. Dus betekent dit ook een geestelijke vooruitgang of een opwaartse ontwikkeling van de ziel. Het is nu totaal onbelangrijk in hoeverre de mens zich aan bepaalde uiterlijke vormen onderwerpt. Zijn aandacht moet er alleen maar op gericht zijn om een God welgevallig leven te leiden, dus alles wat hij zegt, denkt of doet, moet met de goddelijke geboden overeenstemmen.
God eist niets meer van de mensen, dan dat ze Hem liefhebben en deze liefde nu tot uitdrukking brengen, doordat ze goed doen aan de medemensen en ook verder zo leven, dat het verlangen naar God daaraan te herkennen is. Elke naar boven gerichte gedachte getuigt van de liefde voor God, want waar de mens naar verlangt, dat zal ook steeds weer als gedachte in hem opduiken. Als de mens nu van zijn liefde voor God getuigt door een voortdurend verlangen naar Hem, dan zal God dit verlangen ook stillen, doordat Hij de mens eveneens met Zijn liefde bedenkt en nu kan de mens niet anders dan goed zijn. Want de goddelijke liefde, die hij zelf door zijn verlangen innig begeert, omhult hem en hij kan nu niet meer liefdeloos handelen.
Maar de mens moet zich tot liefde vormen. Derhalve vervult hij het eerste en grootste gebod. Hij geeft liefde en ontvangt daardoor weer liefde. Hij moet dus zelf liefde worden. Maar nooit kan een mens de rijpheid van de ziel bereiken, die zich niet door werken van liefde deze goddelijke liefde verwerft. De liefde van God kan alleen die mens maar grijpen, die zelf in de liefde werkzaam is.
De mens moet het goede willen, zich tenminste dus positief opstellen tegenover het Wezen, Dat het toonbeeld van het goede, van het volmaakte is. Positief staan tegenover het goede zal ook tot gevolg hebben, dat het goede nagestreefd wordt en zo’n mens zal ook door de eeuwige Godheid genaderd worden en Die zal zich te kennen geven. En de juiste instelling ten opzichte van God zal spoedig zijn denken en handelen bepalen. Dat wil zeggen hem tot liefdadigheid aansporen, zodat God dus ook Zijn liefde op hem kan richten, wat zoveel betekent als dat de ziel van de mens nu rijpen moet, omdat Gods liefde hem verzorgt en hem niet meer laat vallen.
God eist van de mens het bewijs van zijn liefde voor Hem, maar diens plechtige verzekering of aanbidding is niet voldoende voor Hem. De mens moet zijn liefde voor God door werken van liefde bekendmaken en zoals hij nu aan de naasten uitdeelt, zo zal hem weer uitgereikt worden. Wat hij in liefde voor de naaste doet, dat zal God hem duizendvoudig vergoeden. Steeds is de graad van liefde, waarin hij in naastenliefde werkzaam is, doorslaggevend. In dezelfde mate zal Gods liefde zich om de mens bekommeren, want omdat God de Liefde Zelf is, moet Hij in elk werk van liefde aanwezig zijn. Bijgevolg moet de mens liefde worden, als al zijn denken en handelen door de liefde voor God en voor de naasten bepaald wordt.
Amen
Translator