• Back

Recognizing the truth.... self-love - love of neighbour....

A considerable time will pass before humanity's mind will be occupied with thoughts concerning the salvation of the soul. Everything spiritual is still a concept of the improbable for them, they are not yet willing to surrender their earthly interests. And self-love is an obstacle to recognizing what is most important in earthly life.... the soul's higher development. The degree of love is decisive for recognizing the truth. However, anyone who loves himself more than his neighbour is still a long way from recognizing the truth. For self-love is nothing divine, it strives for earthly goods and can therefore never have redeeming power. The human being only becomes free when he puts his own ego aside and his actions and thoughts are only directed towards making his neighbour's earthly lot bearable, then his soul becomes free from its covering and it no longer regards earthly life as the most important thing but concerns itself with spiritual life, with life after death and its actual earthly task. The human being will always reject every spiritual truth as long as his soul has not yet broken through the shell around him. One is the consequence of the other, and anyone with realization will try in vain to break through the barriers in order to help his fellow human being, and yet he should not become discouraged, for God Himself will help where the human being's strength is insufficient. There is no other way to change such people's mind than through drastic changes which make them realize the futility of what they previously aspired to as important. And the coming time will bring this about so that many a person will become thoughtful if he pays attention to what is happening around him. He will see changes take place, he will see people pass away and his view of life will be strongly shaken. And he will be blessed who draws his conclusions from this, who does not pass it by thoughtlessly and remembers his true purpose.... to help all those who need help.... For these redeem themselves through the love they give to their fellow human beings, for they become seeing.... They enter into contact with the eternal deity, Who is love Itself, and now the scales fall from his eyes. God wants to help those people and therefore He sends them a little light so that the darkness of the spirit in them can be broken through. Yet people often flee from the bright light and remain in the darkness, which is part of God's adversary. And therefore the love of the fellow human being has to be prepared time and again to give them enlightenment, and every thought will be blessed which applies to such poor in spirit. Asking for their souls while they are still on earth will earn him the help of the beings in the beyond, for they will not let up in their endeavours and what talking cannot achieve can be achieved through faithful prayer.... All previous views can be shaken and the human being can be guided into a completely new way of thinking, and now the soul strives ceaselessly upwards. It is necessary that God Himself intervenes, because only that which seems quite strange and extraordinary is still given attention, for without a violent shaking of earthly life the human being's mind will hardly turn to spiritual problems. And therefore the soul is in greatest danger. But the moment will be dreadful, yet it is inevitable, for the gentle hints will not be heeded and the time on earth will pass and bring the soul neither redemption nor realization....

Amen

Herkennen van de waarheid – Eigenliefde – Naastenliefde

Een geruime tijd zal voorbijgaan, voordat het denken van de mensheid zich met gedachten bezighoudt, die het zielenheil betreffen. Al het geestelijke is voor haar nog een onwaarschijnlijk denkbeeld en ze is nog niet bereidwillig haar aardse interesses op te geven. En de eigenliefde is een hindernis om dat te herkennen, wat het belangrijkste in het aardse leven is; de opwaartse ontwikkeling van de ziel.

De mate van liefde is bepalend voor het herkennen van de waarheid. Maar wie zichzelf meer liefheeft dan zijn naaste, die is nog ver van het herkennen van de waarheid verwijderd. Want de eigenliefde heeft niets goddelijks. Ze streeft aardse goederen na en kan daarom nooit verlossende kracht hebben.

De mens wordt pas vrij, wanneer hij zijn eigen ik opzij zet en zijn denken en handelen er alleen maar op gericht zijn om de naaste zijn aards lot draaglijker te maken. Dan komt zijn ziel vrij van haar aards omhulsel en beschouwt ze het aardse leven niet meer als het belangrijkste, maar ze houdt zich bezig met het geestelijke leven, met het leven na de dood en zijn eigenlijke aardse taak. De mens zal steeds afwijzend tegenover deze geestelijke waarheid blijven, zolang zijn ziel het omhulsel rondom zich niet doorbroken heeft.

Het één is het gevolg van het ander en wie de kennis heeft, probeert vergeefs de barrières te doorbreken om de medemens te helpen en toch zal hij niet moedeloos worden, want God Zelf helpt, waar de kracht van de mens niet toereikend is. Er bestaat geen andere mogelijkheid om het denken van zulke mensen om te draaien dan ingrijpende veranderingen, die hen de broosheid van dat, wat ze eerst als belangrijk nastreefden, duidelijk maken.

En de komende tijd zal tot stand brengen, dat menigeen nadenkend zal worden als hij aandacht schenkt aan het gebeuren rondom zich. Hij zal veranderingen plaats zien vinden, hij zal mensen zien sterven en zijn levensbeschouwing zal sterk aan het wankelen gebracht worden. En gezegend zal degene zijn, die daar zijn conclusies uit trekt. Die daar niet gedachteloos aan voorbijgaat en zich van zijn eigenlijke doel bewust wordt. Om iedereen te helpen, die hulp nodig heeft.

Want dezen verlossen zichzelf door de liefde, die zij op de medemens richten, want zij worden ziende. Ze treden nu in verbinding met de eeuwige Godheid, Die de liefde Zelf is en nu vallen hen de schellen van de ogen. God wil deze mensen helpen en daarom stuurt Hij hun een lichtje, opdat de duisternis van de geest in hen doorbroken wordt. Maar vaak ontvluchten de mensen het heldere licht en blijven in de duisternis, die deel uitmaakt van de tegenstander van God.

En daarom moet steeds weer de liefde van de medemens bereid zijn hun opheldering te geven en elke gedachte, die zulke armen van geest betreft, zal gezegend worden. Het voor hun zielen smeken, zolang ze nog op aarde verblijven, levert hem de hulp van de wezens in het hiernamaals op, want zij verminderen nu hun inspanningen niet en wat spreken niet tot stand brengt, kan door een gelovig gebed bereikt worden. Alle opvattingen tot dusver kunnen aan het wankelen gebracht worden en de mens kan tot een geheel nieuw denken geleid worden en nu streeft de ziel onophoudelijk naar boven.

Het is nodig dat God Zelf ingrijpt, omdat enkel aan dat, wat heel zeldzaam en buitengewoon lijkt, nog aandacht geschonken wordt, want zonder gewelddadige schokken in het aardse leven zal het denken van de mens zich nauwelijks op geestelijke vraagstukken richten. En daarom verkeert de ziel in het grootste gevaar. Maar dat moment zal vreselijk zijn. Toch is deze onafwendbaar, want er wordt geen aandacht geschonken aan de stille aanwijzingen en de tijd op aarde zal verstrijken en brengt de ziel noch verlossing, noch inzicht.

Amen