• Back

Aversion to spiritual food.... obstacle....

Enormous obstacles are placed in front of the soul if the human being has an aversion to spiritual food. He piles up the bulwark higher and higher, which he is supposed to remove, and this manifests itself in ever greater worldliness, in keen interest in all earthly things, while the soul is only poorly thought of. Such people spend by far the greater part of their life in inactivity of spirit, for they spend all their thinking only on what is tangible to them and cling to it with extreme tenacity, not realizing that everything comes to an end with their departure from this world. They call concern for their soul's salvation useless and fruitless, or they cling to sham faith and sham worship and are convinced of their infallibility so that they believe they need no instruction. And what could be offered to them for their souls they let pass by unnoticed.... This depresses the soul and it anaesthetizes itself with self-chosen pleasures to which no spiritual value can be attributed. And so the hour of death will come and with it the realization that it has rejected the greatest grace the lord has bestowed on people. This realization is extremely bitter, for the event can never be reversed and thus the soul cannot be given a degree of maturity afterwards either if the time on earth was not used as far as possible. The lord leads every human being into the proximity of divine activity, the human being himself is always the decisive factor as to whether he utilizes this opportunity and thus matures spiritually or takes no notice of it at all and thus remains spiritually on the same level. And if people would consider this, that they enter the beyond unprepared as it were, and then think of the many days which could have brought them spiritual progress if only they had been willing, then they would now have to muster all willpower to make use of all opportunities. For it is difficult to make up for what the human being failed to do on earth, even though the soul will still be given opportunities to ascend in the beyond. However, it is never possible to achieve the perfection in a short time that earthly life can bring to a willing person. Only he who strives continuously, i.e. who first considers his soul before he does something to his body, will be able to reach a very high level already on earth, which requires an unimaginably long time in the beyond. For earthly life is a blessing for the human being, it has been granted to him for the soul's complete redemption, yet it is not always utilized such that the human being can enter the kingdom of light, which promises unimaginable delights, immediately after his passing away. What the human being did not want to hear on earth he will have to accept in the beyond if he does not want to remain inactive on the lowest level as an unfinished spirit and be dependent on the mercy of the beings of light or the prayers of people still on earth.... And this is the fate of those who reject what is offered to them from above and make no effort whatsoever to improve the state of their soul, for they are faced with an almost insurmountable task when realization finally comes to them....

Amen

Afkeer van geestelijk voedsel – Hindernis

Er worden enorme hindernissen voor de ziel gelegd, als de mens een afkeer van geestelijk voedsel heeft. Hij stapelt het bolwerk, die hij toch af moet breken, steeds hoger op en de levendige interesse in al het aardse laat de steeds grotere verwereldlijking zien, terwijl er aan de ziel maar karig gedacht wordt.

Zulke mensen brengen het verreweg grootste deel van hun leven in passiviteit van de geest door, want ze besteden al hun denken slechts aan hetgeen tastbaar voor hen is en ze blijven daar met uiterste hardnekkigheid aan vasthangen, er niet aan denkend, dat alles met hun scheiden van deze wereld een einde neemt. De zorg voor het zielenheil noemen ze nutteloos en vruchteloos, of ze sluiten zich aan bij het schijngeloof en de schijngodsdienst en zijn van hun onfeilbaarheid overtuigd, zodat ze geloven geen onderricht meer nodig te hebben. En wat hun nu aangeboden zou kunnen worden voor hun ziel, laten ze onopgemerkt voorbijgaan.

Dit bedrukt de ziel en ze verdooft zich met zelfgekozen vreugden, waaraan geen enkele geestelijke waarde toe te kennen is. En zo zal het uur van de dood komen en hiermee het besef de grootste genade afgewezen te hebben, die de Heer de mensen toe liet komen. Dit besef is uiterst bitter, want het gebeuren laat zich nooit ongedaan maken en dus is de ziel ook achteraf geen graad van rijpheid te bezorgen, als de tijd op aarde niet gebruikt werd, voor zover het mogelijk was.

De Heer leidt elk mens in de nabijheid van het goddelijke werkzaam zijn. Steeds is de mens zelf de beslisser of hij deze gelegenheid benut en dus geestelijk rijper wordt of er daarentegen geen enkele notie van neemt en dus geestelijk op hetzelfde niveau blijft staan. En als de mensen erover zouden willen nadenken, dat ze als het ware onvoorbereid het hiernamaals zullen binnengaan en ze dan denken aan de vele dagen, die hen geestelijke vooruitgang hadden kunnen opleveren, als ze maar bereidwillig geweest zouden zijn, dan zouden ze nu alle wilskracht moeten aanwenden om alle mogelijkheden te benutten. Want het is moeilijk om in te halen, wat de mens op aarde verzuimd heeft, al wordt de ziel ook in het hiernamaals nog mogelijkheden gegeven om naar boven te klimmen. Maar het is nooit mogelijk om deze volmaaktheid in de korte tijd te bereiken, die het aardse leven een gewillig kind op kan leveren.

Alleen voor degene, die er voortdurend naar streeft, dat wil zeggen, degene, die eerst aan zijn ziel denkt, voordat hij iets aan zijn lichaam doet, zal het mogelijk zijn om al op aarde een zeer hoge trede te bereiken, hetgeen in het hiernamaals een onvoorstelbaar lange tijd duurt. Want het aardse leven is een genade voor de mens. Het werd hem verleend voor de volledige verlossing van de ziel, maar ze wordt niet altijd zo gebruikt, dat de mens gelijk na zijn sterven in het lichtrijk binnen kan gaan, dat ongekende gelukzaligheden belooft.

Wat de mens op aarde niet wilde horen, zal hij in het hiernamaals moeten aanvaarden, als hij niet als onvolmaakte geest werkeloos op de onderste trede wil blijven en op de barmhartigheid van lichtwezens of op het gebed van de nog op aarde verblijvende mensen aangewezen wil zijn. En dit is het lot van degenen, die afwijzen, wat hen van boven aangeboden wordt en geen enkele aanstalten maken om de toestand van hun zielen te verbeteren, want ze staan voor een schier onoverkomelijke opdracht, als voor hen eindelijk het inzicht komt.

Amen