• Back

Arrogance.... knowledge.... faith....

An insurmountable obstacle to spiritual maturity is a person's arrogant opinion that he has knowledge and therefore no longer needs to be taught, for this person erects such a wall and, as it were, sets barriers to his spirit that cannot be removed until such a person's thinking is completely transformed and he humbly regocnizes his previous wrong thinking. A cup cannot hold clear, pure water as long as it contains any other liquid. And thus, if the human intellect is utilized for knowledge of any kind and one believes to be able to solve spiritual questions with such knowledge, one will hardly deal with spiritual things. And it is therefore very difficult to win over a person who is fully occupied with earthly matters to solve spiritual questions, for every minute seems precious to him for earthly purposes and so he resists what he considers to be useless thinking. He only sees the world and tries to get behind unsolved questions intellectually, and his results are always unimpeachable as long as he can prove them purely intellectually. He rejects research on a spiritual path, and so it is ultimately the work and activity of God that can be made comprehensible to him. And just as little will his spirit be able to make contact with the divine original spirit.... For it remains unawakened despite the greatest worldly knowledge, and thus a person who has the greatest successes to show before the world is small and poor in spiritual knowledge.... Judging soberly, he only sees everything on the outside, he only sees the shell, but not the core.... He sees what is around him, but not its purpose and meaning. He has no visible proof of spiritual assertions, and so he arrogantly stands in defence of everything that spiritual research has achieved. And it is therefore extremely regrettable that spiritual truths find no entry where the human being actually wants to be highly developed, and this solely because he has eliminated faith from his life.... How enormously far a person could go in his knowledge if he wanted to connect the spiritual gift given to him by God, his intellectual thinking, with the deepest faith.... All areas would be opened up to him and all knowledge imparted to him if he could truly believe that God can enlighten his spirit and introduce him to all truth. But spiritual arrogance sets a boundary between worldly and spiritual knowledge.... spiritual arrogance creates an insurmountable barrier; it is an obstacle that cannot be overcome in any other way than by recognizing one's own inadequacy and, as a result, the deepest inner humility.... Only then can the right path.... the path to truth.... can be travelled....

Amen

Verwaandheid – Kennis – Geloof

Een onoverwinnelijke hindernis voor geestelijke rijpheid is de arrogante mening van een mens, dat hij kennis heeft en dus geen onderricht meer nodig heeft, want deze mens richt een muur op en hij richt als het ware een versperring op voor zijn geest, die niet te verwijderen is, totdat het denken van zo’n mens volledig verandert en hij klein en deemoedig zijn huidige verkeerde denken beseft.

Een beker kan geen helder, zuiver water opnemen, zolang het één of andere vloeistof bevat. En als het menselijke verstand in beslag genomen wordt door kennis van welke aard dan ook en men gelooft met zulke kennis ook geestelijke vragen op te kunnen lossen, zal men zich nauwelijks met geestelijke zaken bezighouden. En zo het is heel moeilijk om een mens, die zich volop aards bezighoudt, voor de oplossing van geestelijke vragen te bereiken, want voor hem lijkt iedere minuut kostbaar voor aardse doelen en daarom verzet hij zich tegen een naar zijn opvatting nutteloos denken.

Hij ziet alleen de wereld en probeert verstandsmatig achter onopgeloste vragen te komen. En zijn resultaten zijn altijd onaantastbaar, voor zover hij ze puur verstandsmatig bewijzen kan. Een onderzoeken via de geestelijk weg wijst hij af en zo is hem pas in de laatste plaats het werken en heersen van God begrijpelijk te maken. En evenmin zal zijn geest contact kunnen krijgen met de oorspronkelijke goddelijke geest. Want ondanks de grootste wereldse kennis is hij niet ontwaakt en dus is een mens, die voor de wereld op het grootste succes kan bogen, klein en arm aan geestelijke kennis.

Nuchter oordelend, ziet hij alleen maar alle uiterlijke leven. Hij ziet slechts het omhulsel, maar niet de kern. Hij ziet, wat rondom hem is, maar niet het doel en zin daarvan. Hij heeft geen zichtbaar bewijs voor geestelijke beweringen en dus stelt hij zich in zijn verwaandheid afwerend op ten opzichte van alles, wat geestelijk onderzoeken tot stand bracht. En het is dus uiterst betreurenswaardig, dat geestelijke waarheden daar geen ingang vinden, waar de mens eigenlijk hoog ontwikkeld wil zijn. En dat alleen, omdat hij het geloof uit zijn leven verbannen heeft.

Hoe buitengewoon ver zou een mens, die de hem door God gegeven geestelijke gaven in verband zou willen brengen met het diepste geloof, het met zijn kennis kunnen brengen. Voor hem zouden alle gebieden ontsloten zijn en alle kennis zou hem gegeven worden, als hij waarachtig zou kunnen geloven, dat God zijn geest kan verlichten en hem in alle waarheid binnen kan leiden. Maar de geestelijke verwaandheid trekt een grens tussen wereldse en geestelijke kennis. De geestelijke verwaandheid bouwt een niet te passeren versperring. Ze is een hindernis, die niet op een andere manier overwonnen kan worden, dan door het besef van de eigen onvolmaaktheid en de daaruit volgende diepste innerlijke deemoed. Pas dan kan de juiste weg, de weg naar de waarheid, betreden worden.

Amen