• Back

The soul chooses its own whereabouts....

The soul has chosen its stay in the flesh for itself and therefore the objection that the human being is forced to be what he is on earth is unfounded. The being has even received an exact description of earth life beforehand, the path on earth has been presented to it, likewise also the degree of maturity which can be reached in this very life, and the being has therefore put on the body of flesh in fullest agreement and has consciously become that to which it has previously given its consent. If the earthly life does not bring him maturity through his own fault, then this is merely due to the will or rather unwillingness of the human being who does not utilize life on earth in the way it can be utilized. Anyone who neglects to be lovingly active on earth has lived his life in vain, and this activity in love is precisely what is needed to reach the state of perfection. And if the soul considers that the embodiment as a human being imposes all kinds of fetters on it, if it considers that opportunities are offered everywhere to loosen these fetters and to be able to reach a truly high degree of maturity in a short time, then the realization of the missed life is so unspeakably bitter for it that remorse for the missed opportunity means true hell for it.... And all spiritual strength cannot succeed in sparing the soul this state of remorse, and therefore it will still powerfully influence the soul during its earthly existence.... and tries to influence a misguided being spiritually as well as physically and to awaken the soul's sense of responsibility so that it will recognize its task on earth and pay more attention to its work of liberation. Once the human being has imagined that only his will liberates him from his fetters, but that otherwise the wrong will also endangers the soul's later life, then he no longer lives thoughtlessly into the day but seeks to gain spiritual advantages for himself, and at the same time he uses all opportunities to practice love for his neighbour, for the soul senses its real task precisely in this, moreover it also likes to dwell in the spheres where it does not feel the pressure of the body. It has certainly taken life upon itself with the intention to use it in order to reach perfection, but the wrong thinking in earthly life mostly comes from the fact that the soul does not reach this state quickly enough and therefore holds itself harmless on earth, i.e. it regards the illusory goods as the right good and misjudges the true purpose on earth, but then seeks the supposed guilt in an earthly life which is extraordinarily burdensome for it, while it creates this burdensome state for itself. A right life on earth that is pleasing to God in active neighbourly love will allow the human being to rise above himself in such a way that he will no longer be aware of the seemingly miserable circumstances and thus the self-chosen life in the flesh will bring him the fullest redemption....

Amen

De ziel kiest zelf haar verblijfplaats

De ziel heeft haar verblijfplaats in het vlees zelf gekozen en daarom is het bezwaar ongegrond, dat de mens gedwongen is te zijn, wat hij op aarde is. Het wezen heeft zelfs van tevoren een nauwkeurige beschrijving van het leven op aarde gekregen. De weg op aarde werd hem bekendgemaakt. Evenzo ook de graad van rijpheid, die juist in dit leven bereikt kan worden en het wezen heeft dus met volledige instemming het vleselijke lichaam aangetrokken en is bewust dat geworden, waarvoor hij van tevoren zijn toestemming gegeven had.

Wanneer nu de gang over de aarde hem door eigen schuld niet die rijpheid brengt, dan is dat enkel en alleen aan de wil of veeleer de onwil van de mens, die het leven op aarde niet op die manier benut, zoals het benut kan worden, toe te schrijven. Het leven van degene, die verzuimt om op aarde liefhebbend werkzaam te zijn, is tevergeefs geleefd en deze werkzaamheid in liefde is juist hetgeen het meest nodig is voor het bereiken van de volmaakte staat.

En als de ziel eraan denkt, dat de belichaming als mens voor haar een gevecht met haar boeien van allerlei aard is, wanneer ze eraan denkt, dat haar overal gelegenheden geboden werden om deze boeien losser te maken en dat ze in korte tijd een waarachtig hogere graad van rijpheid kon bereiken, dan is het besef van een verzuimd leven voor haar zo onnoemelijk bitter, dat het berouw over de misgelopen mogelijkheid voor haar de ware hel betekent.

En geen geestelijke kracht kan erin slagen om de ziel deze toestand van berouw te besparen en daarom valt ze nog tijdens het bestaan op aarde de ziel heel erg lastig en ze probeert zowel geestelijk, alsook lichamelijk een dwalend wezen te beïnvloeden en een verantwoordelijkheidsgevoel bij de ziel op te wekken, opdat ze haar taak op aarde herkent en meer aandacht schenkt aan haar verlossingswerk.

Als de mens zich eenmaal voorgesteld heeft, dat alleen zijn wil hem van zijn boeien bevrijdt, maar dat anderzijds de verkeerde wil het latere leven van de ziel in gevaar brengt, dan zou hij niet meer onnadenkend van de ene dag in de andere leven, maar hij zou proberen zich geestelijke voordelen te verwerven en tegelijkertijd alle gelegenheden voor de uitoefening van de liefde voor de naasten te benutten, want de ziel wordt juist daarmee haar eigenlijke taak gewaar. Bovendien verblijft ze graag in die sferen, waar ze de lichamelijke druk niet voelt.

Ze heeft het leven wel met de bedoeling op zich genomen het te gebruiken om volmaakt te worden. Maar het verkeerde denken in het aardse leven komt meestal daardoor, dat de ziel niet snel genoeg tot het bereiken van deze staat komt en zich dus aards schadeloosstelt. Dat wil zeggen, dat ze schijngoederen als de juiste goederen beschouwt en de ware bestemming op aarde miskent, maar dan de vermeende schuld in een voor haar buitengewoon bedrukkend aards leven zoekt, terwijl ze zichzelf deze bedrukkende toestand bezorgt.

Een goed, God welgevallig leven op aarde in actieve naastenliefde zal de mens zo boven zichzelf uit laten groeien, dat hij de schijnbaar onaangename omstandigheden helemaal niet meer gewaarwordt en het door hem zelfgekozen leven in het vlees hem dus volledige verlossing brengt._>Amen