• Zurück

Depressionen.... Leid ist Liebe des Vaters....

Eine unbeschreibliche Sehnsucht wird in euch wach werden, so ihr nach Vollkommenheit trachtet und der Wonnen des Himmels gedenket. Und es wird dieses Verlangen dazu beitragen, der Seele Fesseln abzustreifen, denn es wird das Verlangen nach der Welt und den irdischen Freuden im gleichen Maß zurückgehen, es wird der Sinn nach irdischem Gut schwinden, und nur das, was der Seele Glück bedeutet, wird begehrt werden. Und so ihr in diesem Zustand euch befindet, wird auch jegliche Depression weichen, denn alles Weltliche berührt euch nicht mehr, die Seele wird frei und läßt den Körper unbeachtet, und dann vermag nichts mehr, sie zu beschweren, was ihr in weniger vollkommenem Zustand Pein bereitet. Und so nimm diesen Trost hin und arbeite nur unverdrossen an dir selbst, so wirst du auch solche Stunden überwinden, wo der Druck der Erde noch allzusehr auf dir lastet. Es weiß der Vater im Himmel um die Nöte Seiner Kinder, und doch können diese nicht ganz fernbleiben, sie sollen anspornen, was müde wird und läutern, was noch nicht schlackenrein ist. Dies bedenkend, wird dir ein jeder Tag seinen Segen bringen, und du wirst dem Zustand der Befreiung immer näherkommen. Es läßt sich die Seele so oft treiben, sie schwankt hin und her und ist noch nicht fest in sich selbst, und dann bedarf es solcher Depressionen, um sie zu festigen und das Verlangen zu ihrem Schöpfer zu schüren. Hat sie solche Stimmungen überwunden, dann wird es wieder licht und klar in ihr sein, und sie lebet mit doppelter Sorge ihrer Befreiung.

Es bleibt zuweilen den Menschen unbegreiflich, wie sich Gottes Vaterliebe oft in die Menschen schmerzlich berührender Weise äußert, sie finden dafür keine Erklärung, weil sie nicht zu beurteilen vermögen, welch unsägliches Elend ihr Los wäre, so nur immer Schönes und Freudiges sie auf Erden erwartete und daß dieses Elend ja weit schmerzlicher wäre als das Leid der Erde. Die unendliche Liebe des Vaters ist nur immer zu geben bereit und hat nimmermehr der Menschen Leid gewollt.... Solange sie also nicht gegen die göttliche Ordnung verstoßen, würde jedes Leid ihnen fernbleiben, und sie würden nur immer die Güte und Liebe Gottes zu verspüren bekommen. So nun aber ihr eigener Wille sie antreibt, wider die göttliche Ordnung zu verstoßen, und sie also dadurch unsägliches Leid im Jenseits ertragen müßten, weil Gott doch ein gerechter Richter sein muß und nicht aus Liebe zu den Menschen den Gerechtigkeitssinn verleugnen kann, so sucht Er, den Menschen noch auf Erden von seinem irrigen Denken und Handeln zu überzeugen.... Er sucht ihn günstig zu beeinflussen und ihn dem göttlichen Willen gefügig zu machen, und das in jeder Weise.... durch Sein Wort, das Seinen Willen kundgibt.... durch Ermahnungen und immerwährende Hinweise auf Leid und Unglück der Mitmenschen und eben durch Leid, das den Menschen selbst betrifft.... das aber nur minimal genannt werden kann gegen das Leid, das den unverbesserlichen Menschen im Jenseits erwartet. Der Mensch ist auf Erden für die übergroße Liebe des Herrn nicht empfänglich.... Die Liebe zur Welt hat ihn so ergriffen, daß er, von ihrem Glanz und Schein geblendet, das warme milde Licht der göttlichen Liebe nicht erkennt.... denn es kämpfet der Widersacher mit Gewaltmitteln. Er sucht im Menschen die Liebe zu Glanz und Pracht zu erwecken, und so das menschliche Herz dieser Liebe erliegt, spürt es den Hauch der göttlichen Liebe nicht mehr. Und will Sich der Vater im Himmel dann noch den Menschen in Erinnerung bringen, dann kann Er es nur noch durch Leid.... denn im Leid findet er am ehesten noch zu Ihm zurück, und es kann dann das Leid noch zu ungeahntem Segen werden, wo anders der Liebe des göttlichen Heilands auf Erden nicht geachtet wird....

Amen

Depressies – Leed is liefde van de Vader

Een onbeschrijfelijk vurig verlangen zal in u ontwaken, als u naar volmaaktheid streeft en denkt aan de gelukzaligheden van de hemel. En dit verlangen zal eraan bijdragen om de boeien van de ziel af te schudden. Want het verlangen naar de wereld en de wereldse vreugden zal in dezelfde mate minder worden. De zin in aardse goederen zal verdwijnen en alleen naar dat, wat geluk voor de ziel betekent, zal verlangd worden. En als u zich in deze toestand bevindt, zal elke depressie van u wijken, want al het wereldse raakt u niet meer. De ziel wordt vrij en slaat geen acht meer op het lichaam. En dan is er niets meer in staat om haar te belasten, wat haar in een minder volmaakte toestand pijn zou bezorgen.

En neem dus deze troost aan en werk nu onverdroten aan uzelf, dan zult u ook zulke momenten, waar de druk van de aarde u nog te zeer belast, overwinnen. De Vader in de hemel kent van de nood van Zijn kinderen. En toch kan deze nood niet geheel wegblijven. Ze moet aansporen wat moe wordt en louteren wat nog niet van afvalstoffen gereinigd is. Met dit in gedachten zal elke dag u zijn zegen brengen. En u zal steeds dichter bij de toestand van bevrijding komen.

De ziel laat zich zo vaak opjagen, ze wankelt en is nog niet stevig in zichzelf. En dan heeft het zo’n depressie nodig om sterker te worden en het verlangen naar haar Schepper op te wekken. Als ze zulke stemmingen overwonnen heeft, dan zal het weer licht en helder in haar zijn en leeft ze met verdubbelde zorg voor haar bevrijding.

Voor de mensen blijft het soms onbegrijpelijk, hoe Gods Vaderliefde vaak op een pijnlijke manier in de mens tot uiting komt. Ze vinden daar geen verklaring voor, omdat ze niet in staat zijn om te beoordelen welke onuitsprekelijke ellende hun lot zou zijn als hen op aarde altijd slechts het mooie en het vredige te wachten zou staan en dat deze ellende toch veel pijnlijker zou zijn dan het leed van de aarde. De eindeloze liefde van de Vader is steeds alleen tot geven bereid en heeft het leed van de mensen nooit gewild. Zolang ze dus niet in strijd handelen met de goddelijke ordening zou elk leed van hen wegblijven en zouden ze steeds alleen maar de goedheid en de liefde van God te bespeuren krijgen.

Maar als nu hun eigen wil hen aandrijft om tegen de goddelijke ordening te handelen en ze daarom dus in het hiernamaals onnoemelijk leed zouden moeten dragen, omdat God toch een rechtvaardige Rechter moet zijn en niet uit liefde voor de mensen de rechtvaardigheidszin kan verloochenen, probeert Hij om de mensen nog op aarde van hun onjuiste denken en handelen te overtuigen. Hij probeert hen gunstig te beïnvloeden en hen aan de goddelijke wil te onderwerpen. En dat op elke manier. Door Zijn woord, dat Zijn wil bekend maakt. Door vermaningen en een voortdurend wijzen op leed en rampspoed van de medemensen en juist door leed, dat de mensen zelf betreft. Wat alleen maar minimaal genoemd kan worden ten opzichte van het leed, dat de onverbeterlijke mensen in het hiernamaals opwacht.

De mens is op aarde niet ontvankelijk voor de enorme liefde van de Heer. De liefde voor de wereld heeft hem zo gegrepen dat hij, door haar glans en schijn verblind, het warme milde licht van de goddelijke liefde niet herkent. Want de tegenstander strijdt met paardenmiddelen. Hij probeert in de mensen de liefde voor pracht en praal op te wekken. En als het menselijke hart voor deze liefde bezwijkt, wordt het de ademtocht van de goddelijke liefde niet meer gewaar.

En als de Vader in de hemel Zich dan nog aan de mensen in herinnering wil brengen, dan kan het alleen nog maar door leed. Want bij leed vindt de mens de weg naar Hem nog het makkelijkst terug. En het leed kan dan nog tot onvermoede zegen worden, waar anders op de liefde van de goddelijke Heiland op aarde geen acht geslagen wordt.

Amen