• Nazaj

NAMEN OBSTOJA NA ZEMLJI KOT ČLOVEK ....

Glejte na svoj človeški obstoj zgolj kot na kratko poglavje enega neskončno dolgega obdobja razvoja, ki pa je kljub temu ogromnega pomena, saj morate vi v tem kratkem času sprejeti svojo odločitev volje, ki določa vašo usodo v večnosti.... Ker vi lahko to obdobje razvoja pripeljete do konca; vendar pa ga lahko tudi ponovno podaljšate za neskončno dolgo časa, kar za vašo dušo.... za resnični "Jaz" človeka.... predstavlja blaženost ali pa agonijo, torej vi sami kot človek odločate o tem.

Vi ljudje premišljujete (pre) malo o tem, vendar čas vašega življenja na Zemlji hitro mineva, in potem bo njegov dosežek začel veljati.... Vedno znova ste o tem obveščeni in vendar ste le malo pozorni na to, kar vam je rečeno, sicer bi živeli zavestno in si prizadevali stremeti k resničnemu cilju. Vendar pa morate potem tudi verjeti v Boga in Stvarnika, Kateremu dolgujete svoj obstoj in z Njim vzpostaviti stik, potem boste vi prav tako prejemali Moč, da živite življenje preobrazbe na Zemlji v skladu z Njegovo voljo.

Vi morate vedeti o tem Bogu in Stvarniku, da bi sebe podredili Njemu in Njegovi volji.... In vi morate poznati razlog za svoj obstoj kot človek.... da bi prav tako živeli namenu ustrezno življenje na Zemlji.... to pomeni, da dosežete cilj, zaradi katerega živite na Zemlji.... In vi o tem ne boste ostali v neznanju, vedno znova vam bo oznanjena Božja volja, ne glede na kateri način se bo to zgodilo.

Kajti Bog govori ljudem, On jih nagovarja direktno, takoj, ko so pogoji za to izpolnjeni.... Ali pa On daje ljudem pojasnilo skozi posrednike.... Toda On nikoli ne pusti ljudi brez znanja o Svoji volji, ker jim to znanje omogoča živeti njihovo zemeljsko preobrazbo pravilno in s tem dokončati njihov razvoj, dokler oni še žive na Zemlji. Vendar se oni prav tako lahko zaprejo za kakršno koli pojasnilo; lahko se oddaljijo od Boga, postanejo neverni in nočejo sprejeti nobenih globljih razlogov (utemeljitev) za življenje na Zemlji.

Oni lahko smatrajo sebe za nič drugega kot za prebivalce enega stvarstva, katerih življenje je samo po sebi namen, in se obnašajo do življenja le s tega vidika.... Potem oni prav tako ne sprejemajo volje Boga, Kateri zahteva življenje Ljubezni, ampak prevladuje njihova lastna volja, katera počiva zgolj na sebični ljubezni, katera bi želela le sebi pripraviti največje možno zadovoljstvo in vedno mislila le na sebe, vendar nikoli na svoje bližnje človeško bitje-na sočloveka....

Takšen človek razmišlja popolnoma napačno in, če se ne spremeni, on nikoli ne bo dosegel svojega cilja na Zemlji.... On bo živel svoje zemeljsko življenje zaman in pripravil za svojo dušo eno strašno usodo.... vendar niti on ne more biti preprečen v tem, ker ima svobodno voljo in ne bo na noben način prikrajšan za to, kar se tiče prepoznavanja Resnice, saj mu bo ona vedno dostavljena v takšni ali drugačni obliki, in on mora zavzeti le pravilno stališče do nje, in potem bo njegova duša iz tega prav tako izvlekla resnično korist.

Vendar pa je ravno to stališče s strani njega zanemarjeno, on bo zadovoljen s tem, kar lahko dojame s svojimi zemeljskimi čutili.... s svetom in njegovimi dobrinami.... in on bo sebi dovolil, da je z njimi zasužnjen in nikoli ne bo naredil koraka naprej v svojem razvoju, saj za to manjkajo vsi pogoji, kot je Ljubezen in prisrčen odnos z Bogom, skozi katere bi on lahko dosegel notranje dojemanje in kar priča o njegovi pravilno usmerjeni volji....

Vendar pa je volja človeka svobodna in mora biti prav tako svobodna v času njegovega življenja na Zemlji tako, da lahko sprejme odločitev in ima še enkrat možnost vstopiti v svoje prvotno stanje in ponovno postati, kar je bil na začetku.... Ker on večno ne bi bil sposoben doseči najvišje blaženosti, če bi ostal le nesvobodno bitje in nesposoben, da se prostovoljno napoti po poti do Boga, Kateri mu bo zagotovil to skrajno blaženost (izjemno srečo).... Vse kar je izšlo iz Njega kot svobodno bitje, mora ostati v tej svobodi in hrepeneti k Njemu, potem tudi bo in bo ostalo neskončno blaženo....

Božja ustvarjena bitja so nekoč po lastni krivdi izgubila to svobodo in so bila večnosti v bednem (obžalovanja vrednem) stanju, vendar jim bo nekega dne Bog ponovno vrnil to svobodo, vendar samo za namen njihove dokončne vrnitve k Njemu.... v namen sprejemanja svobodne odločitve volje za ali proti Njemu.... Zaradi tega je življenje na Zemlji kot človek tako posebno pomembno in ga ne prepoznavamo pravilno.

Ljudem se s strani nasprotnika pred oči postavlja še mnogo tega kot pomembno in prizadevanja vredno zato, da človek zaide v napačno razmišljanje in išče udobje le za svoje telo, svojo dušo pa pušča popolnoma zanemarjeno in s tem on zgreši namen svojega življenja na Zemlji. Vendar pa bo on prav tako vedno znova opozorjen na pomen in namen obstoja na Zemlji. In nekega dne bo on prav tako moral odgovarjati, ker bo vsaka oseba prej ali slej obveščena o dejstvu, da živi ona na Zemlji z namenom....

In vsak kdor resno poskuša ugotoviti ta namen, bo o tem prav tako prejel razsvetljenje, on bo v vsem, kar se mu zgodi, lahko odkril modro vodstvo in, če mu bo sledil, bo on prav tako začel razumeti namen tega zemeljskega življenja in si ga bo prizadeval izpolniti, on bo svoje življenje živel odgovorno in se kmalu naučil prepoznati in ljubiti svojega Boga in Stvarnika.... Potem on prav zares ne bo živel svojega življenja na Zemlji zaman, on bo notranje dozorel in kmalu tudi dosegel pravi cilj: svojo združitev z Bogom skozi Ljubezen....

On bo prepoznal pomen življenja na Zemlji in bo storil vse kar je potrebno, da bi privedel obdobje razvoja do konca, tako, da bo svoboden od vsake fizične oblike, od vseh spon, in bo lahko vstopil v kraljestvo svetlobe in blaženosti, ko bo prišel njegov čas. AMEN

Het doel van het bestaan op aarde als mens

Beschouw uw bestaan als mens alleen maar als een korte fase van een eindeloos lange ontwikkelingsperiode, die echter van ontzaglijke betekenis is, omdat u in deze korte tijd een wilsbeslissing zult moeten nemen die uw lot in de eeuwigheid bepaalt. Want u zult deze ontwikkelingsgang tot een goed einde kunnen brengen maar deze ook weer eindeloos verlengen, wat voor uw ziel - het eigenlijke ik van de mens - gelukzaligheid of kwelling betekent, en u dit zelf, als mens, beslist.

U, mensen denkt daar weinig over na, maar de tijd van het leven op aarde gaat snel voorbij, en de uitslag van het bovenstaande zal zich nu doen gevoelen. Steeds weer wordt u ervan in kennis gesteld en toch schenkt u maar weinig aandacht aan wat u gezegd wordt, anders zou u bewust leven en er uw best voor doen het ware doel na te streven. U zult dan echter ook moeten geloven aan een GOD en Schepper, aan WIE u uw bestaan dankt en u zult met HEM de verbinding tot stand moeten brengen, dan zal u ook de kracht gegeven worden voor een leven op aarde volgens Zijn Wil.

U zult op de hoogte moeten zijn van deze GOD en Schepper om u onder HEM en Zijn Wil te stellen. En u zult moeten weten hoe het met uw bestaan als mens gesteld is om nu ook in overeenstemming met het doel op aarde te leven - d.w.z. het doel te bereiken waarvoor u op aarde bent. En u wordt daarover niet in onwetendheid gelaten, steeds weer wordt u de Wil van GOD bekend gemaakt, het doet er niet toe op welke manier dit gebeurt. Want GOD spreekt tot de mensen, HIJ spreekt ze rechtstreeks aan, zodra daar de voorwaarden voor gegeven zijn. Of HIJ geeft de mensen opheldering door bemiddelaars. Maar nooit laat HIJ de mensen zonder kennis van Zijn Wil omdat ze door deze kennis hun leven op aarde op de goede manier leiden en dus hun ontwikkeling kunnen voltooien, zolang ze op aarde vertoeven.

Maar ze kunnen ook niets willen weten van welke opheldering dan ook, ze kunnen zich verwijderen van GOD, ongelovig worden en geen diepere motivering van het leven op aarde accepteren. Ze kunnen menen zelf enkel en alleen bewoners van een schepping te zijn, wier leven alleen maar doel op zichzelf is en zich slechts vanuit dit gezichtspunt met hun leven bezighouden. En ze zullen dan ook niet de Wil van GOD laten gelden, DIE een leven in liefde verlangt, integendeel zal hun eigen wil, die alleen op eigenliefde berust, het voor het zeggen hebben, die enkel voor zichzelf het grootst mogelijke genot zou willen bereiden en steeds alleen aan zichzelf, maar nooit aan zijn medemens zal denken.

Zo'n mens denkt helemaal verkeerd en hij zal ook nooit of te nimmer zijn doel op aarde bereiken, wanneer hij niet verandert. Hij zal zijn aardse leven tevergeefs afleggen en zijn ziel een verschrikkelijk lot bereiden. Dit kan hem echter ook niet verhinderd worden daar hij een vrije wil heeft, maar hij wordt op geen enkele wijze benadeeld, wat het inzien van de waarheid betreft, want op een of andere manier wordt die hem altijd toegebracht en hij hoeft alleen maar het juiste standpunt daartoe te bepalen en zijn ziel zal dan ook het juiste voordeel daaruit trekken. Maar juist het innemen van dit standpunt zal hij achterwege laten en hij zal zich tevreden laten stellen met datgene wat hij met zijn aardse zinnen vatten kan, met de wereld en haar goederen - en hij zal zich er door gevangen laten nemen en geen stap vooruit gaan in zijn ontwikkeling, omdat daar elke voorwaarde voor ontbreekt, zoals liefde en een innig band met GOD, waardoor hij tot innerlijk inzicht zou kunnen komen en waarvan zijn juist gerichte wil zou getuigen.

Maar de wil van de mens is vrij en moet ook vrij zijn tijdens het leven op aarde, opdat hij kiezen kan en eens weer de mogelijkheid heeft zijn oorspronkelijke staat binnen te gaan en weer te worden wat hij was in het allereerste begin. Want hij zou eeuwig niet de hoogste gelukzaligheid bereiken als hij een onvrij wezen zou blijven en niet vanuit zichzelf de weg naar GOD zou kunnen opgaan, DIE hem deze hoogste gelukzaligheid garandeert. Alles wat uit HEM vrij is voortgekomen, moet in deze vrijheid verblijven en naar Hem verlangen, dan zal het ook grenzeloos gelukzalig zijn en blijven.

Deze door GOD geschapen wezens hadden eens deze vrijheid weggegeven en ze waren gedurende eeuwigheden ongelukkig. Maar eens geeft GOD hun de vrijheid terug, maar alleen met het doel definitief naar HEM terug te keren, met het doel vrij te kiezen voor of tegen HEM. Daarom is het leven op aarde als mens zo buitengewoon belangrijk en toch wordt dit niet werkelijk beseft. Van de kant van de tegenstander wordt de mens nog veel onder het oog gebracht als voornaam en waard om naar te streven, zodat het denken van de mens in verwarring raakt en hij nu alleen probeert te zorgen voor zijn lichamelijk welbehagen, de ziel echter helemaal buiten beschouwing laat en daardoor het doel van zijn leven op aarde niet bereikt.

Maar hij wordt ook steeds weer opmerkzaam gemaakt op de zin en het doel van het aardse bestaan. En eens zal hij zich moeten verantwoorden, omdat ieder mens er eens op wordt gewezen dat hij vanwege een doel op aarde is. En wie dit doel serieus probeert te doorgronden, die zal daarover ook opheldering worden verschaft, hij zal in alles wat hem overkomt een wijze leiding kunnen herkennen, en geeft hij hieraan gevolg, dan zal hij ook waarlijk tot het inzicht komen omtrent het doel van zijn leven op aarde en hij zal zijn best doen dit te vervullen, hij zal, bewust van zijn verantwoordelijkheid, zijn leven leiden en ook spoedig zijn GOD en Schepper onderkennen en leren liefhebben.

En dan leeft hij zijn aardse leven niet tevergeefs, hij zal innerlijk rijp worden en ook spoedig het juiste doel bereiken: de vereniging met GOD door de liefde. En hij zal de betekenis van het leven op aarde inzien en alles doen om een ontwikkelingsperiode af te sluiten, zodat hij vrij wordt van elke vorm, van elke keten en binnen kan gaan in het rijk van het licht en gelukzaligheid, wanneer zijn uur gekomen is.

Amen