• Nazaj

UČLOVEČENJE BOGA V JEZUSU....

Odrešenje je prišlo od zgoraj.... ker je Zemlja ležala v najgloblji temi; Zemlja in kraljestvo svetlobe sta bila nepremostljivo oddaljena eden od drugega, in zaradi tega je moral biti od zgoraj do Zemlje zgrajen most, po katerem so potem ljudje morali in so tudi lahko hodili, ker je bil pred njimi Eden, Kateri jih je želel pripeljati nazaj k Očetu.... ker je Oče hrepenel po Svojih otrocih.... Vendar pa jih On ni mogel dvigniti z močjo Svoje Ljubezni, ampak je moral biti najprej poplačan dolg (krivda), kateri je pripeljal do širokega jeza med stvaritvami in Stvarnikom. Brez plačila tega dolga (brez pokore za to krivdo) se je bilo namreč nemogoče vrniti k Očetu; vendar pa stvaritve obremenjene z dolgom niso bile sposobne same izvršiti nadomestila. In zato je jez ostal nepremostljiv toliko dolgo, dokler se od zgoraj ni spustil Odrešenik, Kateri je naredil delo odrešenja. Sama večna Ljubezen se je spustila na Zemljo in ljudem prinesla odrešenje; Sama večna Ljubezen je z utelešenjem v človeškem ovoju odstranila dolg in dala zadoščenje za velik greh ter sedaj kot človek ponudila žrtev, katera pa je bila edinstvena.... namreč ta človek Jezus je iz Ljubezni vzel na Sebe mero trpljenja in muke ter se obremenjen s krivdo greha ljudi podal po poti do Križa.... On je trpel in umrl na Križu, da bi Bogu ponudil žrtev odrešenja za svoje padle brate. Ta človek Jezus je namreč prepoznal ogromno krivdo greha človeštva, ker je Njegova duša izhajala iz kraljestva svetlobe, ker se je neka svetlobna duša, nek prvobitno ustvarjen angelski duh prostovoljno ponudil, da kot človek da zadoščenje za svoje padle brate. Ta svetlobna duša je torej oživela telo otroka Jezusa in se kot takšna napotila po poti na Zemlji z enako nalogo, katera je postavljena vsem Božjim stvaritvam: preko življenja Ljubezni se poduhoviti in se ponovno zediniti z večno Ljubeznijo, kakor je bilo to na začetku.... Jezus pa je ljudem postavil primer življenja Ljubezni; On jim je pokazal pot do Očeta, On je na Samemu Sebi dokazal učinek življenja v nesebični Ljubezni do bližnjega in On je svojo zemeljsko pot dokončal z delom odrešenja, z odplačilom tega velikega dolga, kateri je nekoč povzročil, da so bitja postala nesrečna.... Vendar pa ni to »človeško« uresničilo tega dela odrešenja, ampak »Ljubezen« v Njem.... On je namreč preko Svojega življenja Ljubezni spodbudil večno Ljubezen, da se v Njem manifestira (učloveči), da Ga popolnoma izpolni.... In Jezus je sedaj od Nje prejel moč, da uresniči delo odrešenja. Človek ne bi nikoli mogel narediti takšnega dela brez Ljubezni, in tako je bila Ljubezen ta, Katera je odkupila grehe človeštva.... bil je to Sam Bog, Čigar izvorna substanca je Ljubezen in Kateri je bil v človeku Jezusu v vsej polnosti tako, da se je On na Zemlji preko Ljubezni deificiral (postal Bog), da je On z večno Ljubeznijo postal Eno (Janez 10:30).... Bil je to Bog »Človek«.... To je bil Jezus »Bog«.... In edino tisti, kateri samega sebe spremeni v Ljubezen, bo lahko dojel to skrivnost, kakor bo obenem tudi dojel, da je od trenutka odrešenja pokazan most, kateri vodi k Očetu, h kateremu lahko pristopi vsako Njegovo bitje, katero želi priti do Očeta, in da je Jezus, Božanski Odrešenik zgradil ta most preko Svojega trpljenja in smrti na Križu. Sama Ljubezen je izumila način, da padlemu omogoči vrnitev k Očetu in Sama Ljubezen se je napotila po tej poti.... In tako je od zgoraj prišlo odrešenje na Zemljo, katera je bila odrezana v najgloblji temi in ni imela več nikakršnega stika s kraljestvom svetlobe. Sama večna svetloba se je spustila dol; On je razbil temo, Gospodar svetlobe in blaženosti je začel boj proti princu teme.... In On ga je porazil; On je s Svojo smrtjo na Križu plačal dolg in osvobodil duše izpod tistega, kateri jih je držal privezane. To delo odrešenja pa je Bog naredil v človeku, ker Bog ni mogel trpeti in umreti in ker je morala biti žrtev, katera je morala poravnati ta ogromni dolg, povezana edino z neizmernim trpljenjem, muko ter najhujšo smrtjo, katero je človek Jezus želel prestati iz Ljubezni do človeštva, da bi Očetu vrnil nazaj Njegove otroke, po katerih je On hrepenel. To delo odrešenja je bilo edinstveno, ker sta se zedinili najgloblja Ljubezen in najvišja modrost, katere je posedoval človek Jezus. In On je sedaj zbral celotno moč volje, da bi trpel in umrl za Svoje bližnje. In tako je Odrešenje prišlo na Zemljo v tisti noči, ko se je rodil otrok Jezus.... Sam Bog je na Zemljo poslal Svojega Sina, Kateri je sedaj za Očeta v Sebi pripravil bivališče, da sta se na ta način Oče in Sin.... Bog in človek.... zedinila in uresničila delo usmiljenja, da je odstranjena (izkoreninjena, izbrisana, odplačana, uničena) prvobitna krivda. In sedaj je za vsakega človeka svobodna pot v višave, do Očeta, v kraljestvo svetlobe ter blaženosti.

AMEN

Encarnação de Deus em Jesus....

E a salvação veio de cima.... Porque a terra estava nas trevas mais profundas, a terra e o reino da luz estavam separados uns dos outros de forma intransponível, e é por isso que primeiro teve de ser construída uma ponte de cima para a terra, na qual as pessoas deviam então entrar e também podiam fazê-lo, porque Um os precedeu, Quem os queria conduzir de volta ao Pai.... Para o Pai ansiava pelos Seus filhos.... Mas Ele não podia levantá-los em virtude do Seu amor, em vez disso, a culpa tinha de ser resolvida primeiro, o que tinha causado um grande abismo entre as criações e o Criador. Sem expiação por essa culpa era impossível retornar ao Pai; mas novamente, as criaturas culpadas também eram incapazes de fazer expiação por si mesmas. E, portanto, o abismo era intransponível até que um Salvador desceu de cima Quem realizou o trabalho de expiação.... O Amor Eterno desceu à terra e trouxe salvação à humanidade.... O Amor Eterno Ele mesmo redimiu a culpa e fez expiação pelo grande pecado encarnando-se numa concha humana e agora fez um sacrifício como ser humano que era único.... por este ser humano Jesus tomou sobre si uma medida de sofrimento e tormento por amor e percorreu o caminho para a cruz com a culpa do povo pelo pecado carregado.... Ele sofreu e morreu na cruz a fim de oferecer a Deus o sacrifício da expiação por Seus irmãos caídos. Pois este homem Jesus reconheceu a enorme culpa de pecado da humanidade, porque a sua alma veio do reino da luz, porque uma alma de luz, um espírito angélico primordialmente criado, ofereceu-se voluntariamente para fazer expiação pelos seus irmãos caídos como um ser humano. Esta alma de luz animava, portanto, o corpo do Menino Jesus e, como tal, iniciou a sua viagem através da terra com a mesma tarefa que é dada a todas as criaturas de Deus: espiritualizar-se através de uma vida de amor e reunir-se com o Amor Eterno como era no princípio.... E Jesus exemplificou uma vida de amor às pessoas, mostrou-lhes o caminho para o Pai, demonstrou em si mesmo o efeito de um modo de vida no amor altruísta ao próximo e concluiu a sua vida terrena com a obra da redenção, com a redenção daquela grande culpa que outrora fez com que os seres se tornassem infelizes.... Mas este ato de expiação não foi realizado pelo "humano", mas pelo "amor" em Him.... Pois através de Sua vida de amor Ele fez com que o Amor Eterno se manifestasse Nele, para enchê-lo completamente. E Jesus então tirou dele a força para realizar o trabalho de Salvação. Um ser humano nunca teria sido capaz de realizar tal ato sem amor, e assim foi o amor que expiou os pecados da humanidade.... era o próprio Deus cuja substância fundamental é o amor e que estava em plenitude no homem Jesus, para que Ele se deificasse na terra através do amor, para que Ele se tornasse um com o Eterno Amor.... Deus tornou-se "humano" .... Jesus era "Deus" .... Só aquele que se transformou em amor poderá compreender este mistério, e poderá também compreender que a partir da hora da redenção houve uma ponte que conduz ao Pai, na qual pode entrar cada uma das Suas criaturas que quer alcançar o Pai, e que Jesus, o divino Redentor, construiu esta ponte através do Seu sofrimento e morte na cruz. O Amor a Si mesmo traçou um caminho para permitir que o ser caído volte para casa para o Pai, e o Amor a Si mesmo iniciou este caminho.... E assim a salvação veio do alto para a terra, que foi cortada nas trevas mais profundas e não teve mais nenhum contato com o reino da luz. A Luz Eterna se deixou descer, Ele rompeu as trevas, o Senhor da luz e da felicidade tomou a batalha contra o príncipe das trevas.... E Ele o derrotou, Ele pagou a dívida na cruz com Sua morte e resgatou as almas daquele que as mantinha em cativeiro. Mas Deus realizou esse ato de Salvação num ser humano porque Deus não podia sofrer e morrer e porque um sacrifício destinado a compensar essa imensa culpa só podia ser associado a imenso sofrimento e tormento e à morte mais amarga, que o homem Jesus queria suportar por amor à humanidade para trazer os Seus filhos de volta ao Pai, por quem Ele ansiava. Esta obra de Salvação foi única, pelo amor mais profundo e pela mais alta sabedoria unida, que o homem Jesus possuía, e por isso ele reuniu toda a força de vontade para sofrer e morrer pelos seus semelhantes. E assim a Salvação veio à terra naquela noite, quando o menino Jesus nasceu.... O próprio Deus enviou Seu Filho à terra, que então preparou uma morada para o Pai em Si mesmo, para que Pai e Filho.... Deus e o homem.... unidos e realizados a obra de misericórdia, para que o pecado original fosse redimido e o caminho seja agora livre para cada ser humano para cima, para o Pai, para o reino da luz e da felicidade...._>Amém