• Nazaj

SAMOLJUBJE V ONOSTRANSTVU PODALJŠUJE STANJE TRPLJENJA.... PRIPRAVLJENOST NUDITI POMOČ....

Ljubezen-ska dejavnost (aktivnost) ima v onostranstvu enak učinek kot na Zemlji.... povečan dotok moči, kar obenem tudi pomeni duhovni napredek, ker vsaka Ljubezen-ska dejavnost poravnava pot k Bogu, Božja bljižina pa je končni cilj vsakega bitja. Zato se tudi v duhovnem področju pridiga o Ljubezni; se pravi da svetlobna bitja neodrešenim dušam (dušam, ki niso priznale Jezusa Kristusa za Gospodarja, mu predale svojega življenja in zato ne živijo Ljubezni) usmerjajo pozornost na to, da jim Ljubezen prinaša osvoboditev, in približana jim je vsakršna možnost (priložnost), da se lahko razvijajo v Ljubezni. Na nikakršen način razen z Ljubeznijo ni mogoče, da se duša razvija navzgor (na višje, da napreduje); to je v duhovnem področju veliko težje kot pa na Zemlji, vse dokler je duša še brez znanja (brez luči, prosvetljenja), torej dokler še nima spoznanja. Tedaj je namreč ganjena edino z njeno lastno usodo; ona ne vidi stiske in težave drugih duš, ker se ona še vedno nahaja v samoljubju (sebičnosti), katero pa je tudi zaslužno za njeno stanje neznanja.

In samoljubje ji preprečuje, da je nesebično Ljubezen-sko aktivna. Tedaj namreč duša vidi sebe kot centralno točko; nesrečna je, čeprav pa neupravičeno, ker njeno samoljubje zakriva njene lastne napake, pri čemer ona prepozna vse napake drugih duš in se počuti, da je iznad njih. Tako da ona sploh niti ne more čutiti Ljubezni z njeno okolico, ki trpi. Ona je trdosrčna in brezčutna in ne gleda na druge duše; toda tako bo bridko doživljala svojo težavo (nesrečno stanje), katera je lahko zmanjšana edino, če se v njej razgori Ljubezen in jo spodbudi na Ljubezen-sko dejavnst (aktivnost). In pogosto mine nekončno dolgo časa, preden se duša omehča in iz lastne pobude postane voljna (pripravljena) pomagati.

Vendar pa tudi poleg tega ne more drugače prejeti spodbude za Ljubezn-sko dejavnost (delovanje), razen preko učenja (Božje Besede) s strani svetlobnih bitij, ker se mora ona popolnoma v svobodni volji odločiti za to, da je pripravljena (voljna) pomagati. Ona mora zmanjšati svoje samoljubje, zanemariti svojo lastno težavo in poizkušati zmanjšati ter ublažiti težave drugih duš, ki trpijo. Tedaj bo njeno stanje, ki je bilo do tedaj brez moči (nebogljeno), doživelo spremembo; duša bo (ob)čutila dotok moči in bo posta(ja)la vse bolj sposobna za nudenje pomoč in za delovanje v Ljubezni. Njeno stanje na ta način postaja vse bolj svobodno, in ona tedaj spoznava, da okoli nje postaja vse svetlejše, uspeva videti stvari, ki jo osrečujejo, njeno znanje (prosvetljenje) postaja večje in njena volja, da pride do Boga, je vse močnejša.... In tako njena Ljubezen-ska dejavnost (aktivnost) postaja živa, ker ona spoznava silo ter moč Ljubezni, prepoznava njen cilj in hiti k njemu.... trudi se doseči Božjo bljižino in se preko Ljubezni rešiti....

AMEN

O amor-próprio na vida após a morte prolonga o sofrimento.... Ajuda....

No reino espiritual a atividade do amor tem o mesmo efeito que na terra.... em maior fornecimento de forças, portanto também progresso espiritual, pois toda atividade de amor abre o caminho para Deus, e a proximidade a Deus é o objetivo final de toda beingness. Portanto, o amor também é pregado no reino espiritual, ou seja, os seres de luz chamam a atenção das almas não redimidas para o fato de que só o amor lhes traz libertação, e também lhes proporciona todas as oportunidades para se desenvolverem no amor. Nenhuma alma pode desenvolver-se para cima, a não ser no caminho do amor, mas isso é muito mais difícil no reino espiritual do que na Terra, enquanto a alma ainda é ignorante, portanto ainda não está em realização. Pois então só toca o seu próprio destino, não vê as dificuldades de outras almas, porque ainda está muito enamorado de si mesmo, que é o culpado pelo seu estado ignorante. E esse amor-próprio o impede de uma atividade de amor altruísta, pois a alma se considera então como o centro, sente-se infeliz, e injustamente, pois seu amor-próprio disfarça suas próprias faltas, enquanto reconhece todas as faltas das outras almas e se sente exaltada acima delas. E assim ela não pode sentir amor pelo seu ambiente de sofrimento. É duro e insensível e não se interessa pelas outras almas, e por tanto tempo também sentirá amargamente as suas dificuldades, que só diminuem quando o amor se acende nele e o estimula a amar a actividade. E muitas vezes leva um tempo infinitamente longo até que a alma amoleça e esteja disposta a ajudar por sua própria vontade. E, no entanto, não pode ser estimulada para a atividade amorosa de outra forma que não seja através da instrução dos seres de luz, pois deve decidir, em total livre arbítrio, estar disposta a ajudar, deve pôr de lado o seu amor egoísta, ignorar as suas próprias dificuldades e tentar aliviar as dificuldades das almas que sofrem, então o seu estado até agora impotente experimentará uma mudança, a alma sentirá o influxo de força e tornar-se-á cada vez mais capaz de ajudar e trabalhar no amor. O seu estado tornar-se-á agora cada vez mais livre e reconhecerá agora que está a tornar-se cada vez mais leve à sua volta, poderá ver coisas que o tornam feliz, o seu conhecimento aumentará e a sua vontade de alcançar Deus tornar-se-á cada vez mais forte.... E assim sua atividade de amor também se torna ávida, pois ela reconhece o poder e a força do amor, ela reconhece seu objetivo e se esforça para alcançá-lo.... procura aproximar-se de Deus e redimir-se através do amor...._>Amém