• Nazaj

SAMOLJUBJE V ONOSTRANSTVU PODALJŠUJE STANJE TRPLJENJA.... PRIPRAVLJENOST NUDITI POMOČ....

Ljubezen-ska dejavnost (aktivnost) ima v onostranstvu enak učinek kot na Zemlji.... povečan dotok moči, kar obenem tudi pomeni duhovni napredek, ker vsaka Ljubezen-ska dejavnost poravnava pot k Bogu, Božja bljižina pa je končni cilj vsakega bitja. Zato se tudi v duhovnem področju pridiga o Ljubezni; se pravi da svetlobna bitja neodrešenim dušam (dušam, ki niso priznale Jezusa Kristusa za Gospodarja, mu predale svojega življenja in zato ne živijo Ljubezni) usmerjajo pozornost na to, da jim Ljubezen prinaša osvoboditev, in približana jim je vsakršna možnost (priložnost), da se lahko razvijajo v Ljubezni. Na nikakršen način razen z Ljubeznijo ni mogoče, da se duša razvija navzgor (na višje, da napreduje); to je v duhovnem področju veliko težje kot pa na Zemlji, vse dokler je duša še brez znanja (brez luči, prosvetljenja), torej dokler še nima spoznanja. Tedaj je namreč ganjena edino z njeno lastno usodo; ona ne vidi stiske in težave drugih duš, ker se ona še vedno nahaja v samoljubju (sebičnosti), katero pa je tudi zaslužno za njeno stanje neznanja.

In samoljubje ji preprečuje, da je nesebično Ljubezen-sko aktivna. Tedaj namreč duša vidi sebe kot centralno točko; nesrečna je, čeprav pa neupravičeno, ker njeno samoljubje zakriva njene lastne napake, pri čemer ona prepozna vse napake drugih duš in se počuti, da je iznad njih. Tako da ona sploh niti ne more čutiti Ljubezni z njeno okolico, ki trpi. Ona je trdosrčna in brezčutna in ne gleda na druge duše; toda tako bo bridko doživljala svojo težavo (nesrečno stanje), katera je lahko zmanjšana edino, če se v njej razgori Ljubezen in jo spodbudi na Ljubezen-sko dejavnst (aktivnost). In pogosto mine nekončno dolgo časa, preden se duša omehča in iz lastne pobude postane voljna (pripravljena) pomagati.

Vendar pa tudi poleg tega ne more drugače prejeti spodbude za Ljubezn-sko dejavnost (delovanje), razen preko učenja (Božje Besede) s strani svetlobnih bitij, ker se mora ona popolnoma v svobodni volji odločiti za to, da je pripravljena (voljna) pomagati. Ona mora zmanjšati svoje samoljubje, zanemariti svojo lastno težavo in poizkušati zmanjšati ter ublažiti težave drugih duš, ki trpijo. Tedaj bo njeno stanje, ki je bilo do tedaj brez moči (nebogljeno), doživelo spremembo; duša bo (ob)čutila dotok moči in bo posta(ja)la vse bolj sposobna za nudenje pomoč in za delovanje v Ljubezni. Njeno stanje na ta način postaja vse bolj svobodno, in ona tedaj spoznava, da okoli nje postaja vse svetlejše, uspeva videti stvari, ki jo osrečujejo, njeno znanje (prosvetljenje) postaja večje in njena volja, da pride do Boga, je vse močnejša.... In tako njena Ljubezen-ska dejavnost (aktivnost) postaja živa, ker ona spoznava silo ter moč Ljubezni, prepoznava njen cilj in hiti k njemu.... trudi se doseči Božjo bljižino in se preko Ljubezni rešiti....

AMEN

Eigenliefde in het hiernamaals verlengt de toestand van lijden - Hulpvaardigheid

In het geestelijke rijk heeft het in liefde werkzaam zijn precies dezelfde uitwerking als op aarde: een vergrote toevoer van kracht, dus ook geestelijke vooruitgang, want elk in liefde werkzaam zijn effent de weg naar God en het dicht bij God zijn is het laatste doel van alle wezens. In het geestelijke rijk wordt daarom de liefde eveneens gepreekt, dat wil zeggen de lichtwezens maken de onverloste zielen erop opmerkzaam, dat alleen de liefde hen bevrijding brengt en ze geven hen ook alle gelegenheid, om zich in liefde te kunnen ontplooien. Anders dan op de weg van de liefde kan geen ziel zich positief ontwikkelen, maar dit is in het geestelijke rijk heel wat moeilijker dan op aarde, zolang de ziel nog onwetend is, dus nog geen inzicht heeft. Want dan raakt haar alleen haar eigen lot, ze ziet de nood van andere zielen niet, omdat ze nog te zeer in de eigenliefde vastzit, die de schuld is van haar onwetende toestand.

En deze eigenliefde verhindert haar om onbaatzuchtig in liefde te werken, want de ziel beschouwt dan zichzelf als middelpunt. Ze voelt zich ongelukkig en wel ten onrechte, want haar eigenliefde verhult haar eigen fouten, terwijl ze alle fouten van de andere zielen inziet en zich boven dezen verheven voelt. En dus kan ze geen liefde voelen voor al die zielen om haar heen. Ze is hard en gevoelloos en toont geen belangstelling voor de andere zielen. En zolang zal zij ook haar nood bitter voelen, die alleen maar kleiner wordt, als in haar de liefde ontvlamt en haar aanzet om werkzaam te zijn in liefde. En vaak gaat er een eindeloos lange tijd voorbij, tot de ziel gevoelig wordt en uit eigen aandrang bereid is om te helpen.

En toch kan ze niet anders, dan door onderrichting van de kant van de lichtwezens worden aangespoord om te werken in liefde, want ze moet in volledig vrije wil besluiten hulp te willen bieden. Ze moet haar eigenliefde opzij zetten, haar eigen nood buiten beschouwing laten en proberen de nood van de eveneens lijdende zielen te verzachten. Dan zal haar tot nu toe krachteloze toestand een verandering ondergaan. De ziel zal de toevoer van kracht bemerken en steeds beter in staat zijn te helpen en te werken in liefde. Haar toestand wordt nu steeds vrijer en ze beseft nu, dat het steeds lichter wordt om haar heen. Ze is in staat dingen te zien, die haar gelukkig maken. Haar weten wordt groter en haar wil om bij God te komen steeds sterker. En dus wordt ook haar werkzaam zijn in liefde steeds ijveriger, want ze beseft de macht en de kracht van de liefde. Ze ziet haar doel in en stuurt hier op aan. Ze probeert in de nabijheid van God te geraken en zich door de liefde te verlossen.

Amen