• Terug

God schiep alleen wezens in dezelfde volmaaktheid (2) - Voortzetting van B.D. 8797

Maar er is na de schepping van mijn eerste lichtwezen door Mij zelf niets tweederangs uit Mij en dit lichtwezen voortgekomen. U mensen bent nog steeds in uw denken begrensd, omdat u nog niet volmaakt bent. En zo is ook de gedachte in u opgekomen dat de uit ons beider liefde voortgekomen wezens niet met het eerst geschapen wezen kunnen worden gelijkgesteld. Maar deze gedachte is verkeerd, want het was dezelfde kracht en dezelfde wil van liefde die hen liet ontstaan. En er waren steeds alleen hoogst volmaakte wezens, echte evenbeelden van Mij zelf.

U mensen meet wel uw medemensen aan elkaar af. U zult rijpere en minder rijpe karakters kunnen waarnemen. En daarom gelooft u ook zulke waardeoordelen te kunnen hebben over de wezens die in het allereerste begin werden geschapen. Maar het moet u dan ook begrijpelijk zijn, dat zulke waardeoordelen niet gepast zijn tegenover de voortbrengselen die uit Mij en mijn liefde voortkwamen. Er bestond alleen het hoogst volmaakte, wat er ook aan geestelijke zaken werd geschapen. En in het bijzonder de geschapen wezens bevonden zich in hoogste volmaaktheid.

Dat ze desondanks voor een deel gevallen zijn, geeft u niet het recht aan te nemen dat deze "gevallen" wezens minder volmaakt waren, dat ze vielen omdat hun verwekker Lucifer door zijn steeds terugkerende afweer van mijn liefdeskracht wezens van geringere waarde zou hebben geschapen. Want zelfs van de eerste door de wil van onze liefde voortgebrachte wezens, volgde een deel hem na, toen hij zich van Mij afkeerde en op de diepte aanstuurde. Ook was de wil van de afzonderlijke wezens niet verschillend sterk, maar vrij. En dit verklaart alles. Want de vrijheid kent ook geen beperking en een vrije wil moet zich in alle richtingen kunnen ontplooien.

Het verkeerde denken van de afzonderlijke wezens is de tweede verklaring voor de val. Want het denkvermogen liet ook een foutief denken toe, een andere uitleg van dat, wat als mijn woord door de voortdurende doorstraling van liefde in de wezens weerklonk. Ze waren niet gedwongen het woord op één manier uit te leggen. Ze konden er op grond van hun denkvermogen ook een andere betekenis in leggen en hebben dit ook gedaan toen ze mijn liefde afwezen. Want daardoor verloren ze ook aan kracht van inzicht en hun denken raakte verward. En er kwam nog bij, dat de hun onbeperkt toestromende liefdeskracht hen aanmatigend liet worden, dat ze in hun volheid van kracht meenden dezelfde macht te hebben, dat dus de liefde voor hun Schepper afnam en het wezen als het ware eisen stelde, wat tot uitdrukking kwam in het verlangen dat Ik Me aan de wezens zichtbaar bekend moest maken.

Ze geloofden daartoe het recht te hebben en deze verkeerde gedachtegang werd op hen overgedragen door mijn eerst geschapen wezen. Want het had dit verlangen, tegen beter weten in dat dit onvervuld moest blijven, wilden de door Mij geschapen wezens blijven bestaan. Er kan dus wel van geen der gevallen wezens gezegd worden, dat het alleen maar een slachtoffer van de wil van zijn verwekker zou zijn geweest. Want ieder afzonderlijk wezen had zijn zelfbeschikkingsrecht en bezat ook het helderste inzicht. Maar ieder gevallen wezen werd aanmatigend van geest en vergat, of wilde niet erkennen, dat het uit Mij was voortgekomen, dat Ik dus zijn Schepper en Vader ben geweest, tegen wie in opstand te komen de zwaarste zonde was, die het wezen zelf nooit meer zou hebben kunnen teniet doen.

Alle wezens waren gelijk volmaakt geschapen. En dat alleen al is een bewijs van een buitengewoon grote schuld: dat een deel van de wezens Mij trouw bleef, die net zo waren geschapen, alleen hun liefde voor Mij behielden, terwijl de "gevallenen" mijn liefde afwezen en dat hun grote oerzonde is geweest, die nu Een teniet zou moeten doen, die tot mijn wezens behoorde die Mij trouw waren gebleven.

De gevallen wezens zijn niet te verontschuldigen met welke gebrekkigheid dan ook, met ontbrekende kracht van inzicht, matig licht of zwakke wil. Ze waren precies zo geschapen als diegenen die Mij trouw bleven, maar ze namen in het bewustzijn van hun onmetelijke kracht uit aanmatiging mijn liefdeskracht niet meer aan en werden daardoor nu ook van elke kracht beroofd. Ze moeten zich met veel moeite weer de kracht bevechten, willen ze weer dat worden wat ze waren in het eerste begin.

Elke gebrekkigheid zou een verontschuldiging zijn geweest voor de afval van een wezen, maar die was er niet. En toen Lucifer de eindeloze schare zag van de geschapen wezens die zich in het helderste licht en de grootste kracht bevonden, die uit zijn wil en met gebruikmaking van mijn kracht waren voortgekomen, verhief hij zich boven Mij, omdat hij Mij niet kon zien, maar hij zelf voor de eindeloze schaar der geesten zichtbaar was in zijn heerlijkheid.

Maar talloos vele oergeesten bleven Mij trouw, die precies eender geschapen waren als die afgevallenen. En ze hadden vanuit Mij niets voor, alleen dat ze de eindeloze liefde die hen vervulde, die ze voortdurend van Mij ontvingen, Mij weer teruggaven en daardoor steeds gelukzaliger werden, terwijl de liefde van de gevallen wezens een zelfzuchtige liefde werd, die niet meer gelukkig wilde maken, daarentegen alleen maar wilde nemen.

Dit gebeuren zal voor u mensen onverklaarbaar zijn en blijven, omdat het een geestelijk gebeuren was dat ook alleen de geest kan begrijpen. Desondanks kan u ongeveer de samenhang worden verklaard, die Mij ertoe bracht de materiële wereld en haar scheppingen te laten ontstaan. En steeds weer zal Ik proberen, voor zover uw verstand het begrijpt, u opheldering te geven en voor u elke verkeerde opvatting recht te zetten. Want al een enkele verkeerde gedachte is voldoende, dat u zich een valse gedachtenconstructie bouwt, die u dan niet meer zult willen slopen en die toch ver van de waarheid af staat.

U doet er ook goed aan niet over zaken te piekeren die voor het heil van uw ziel van geen belang zijn, waar alleen maar een soort van weetgierigheid is te onderkennen, waarvan de bevrediging helemaal niet bijdraagt tot het rijp laten worden van de ziel. Want wat u absoluut nodig hebt te weten, dat zal Ik u ook doen toekomen, maar steeds met de beperking dat uw eigen zielenrijpheid de mate bepaalt waarin Ik uitdeel.

Doch steeds zult u moeten weten dat Ik hoogst volmaakt ben, dat alles op mijn liefde, wijsheid en macht is gebaseerd en dat er geen onvolkomenheden kunnen bestaan, waar deze band met Mij bestaat. En deze heeft bestaan bij de schepping van de wezens, want het buiten Mij geplaatste wezen - de Lichtdrager - was Mij in innigste liefde toegedaan en kon daarom ook onbeperkte gelukzaligheden ontvangen door het toestromen van de kracht van mijn liefde. En het gebruikte deze liefdeskracht weer volgens mijn wil, omdat zijn wil evenzo gericht was als die van Mij, zolang de innigste liefde ons verbond.

Maar elke scheppingsdaad vereiste het toestromen van de kracht van mijn liefde. En dus was ook ieder geschapen wezen volmaakt te noemen, toen het in het leven werd geroepen. Dat het toen helemaal veranderde en een onvolmaakt wezen werd, was alleen het gevolg van zijn vrije wil, die zo lang gelijk met Mij opging, als de liefde van het wezen Mij toebehoorde. Toen het mijn liefde afwees, moest het uit de eeuwige ordening treden. Het bezat echter zolang het helderste licht, tot het definitief beslist had zich van Mij af te keren. Toen pas verloor het zijn inzicht. Toen pas verduisterde zijn geest en toen pas stond het tegenover Mij. Het was niet meer een goddelijk wezen. Integendeel, het nam alle eigenschappen aan van degene die Mij als eerste zijn liefde opzegde en mijn tegenstander werd.

Nu had het zijn volmaaktheid prijsgegeven. Het was gebrekkig gevormd en het was Mij vijandig gezind. De kracht van mijn liefde kon hem niet meer beroeren en dus verhardde elke geestelijke substantie, die Ik nu omvormde tot scheppingen die materie werden, tot het geheel tegenovergestelde van dat wat het aanvankelijk was geweest. Dit gevallen wezenlijke heeft evenwel te allen tijde de mogelijkheid zijn oerstaat terug te winnen wanneer het daartoe bereid is, wanneer het zijn weerstand tegen Mij opgeeft en zich eens weer in vrije wil door mijn liefdeskracht laat aanstralen. De afval van Mij vond plaats in vrije wil en de terugkeer naar Mij moet eveneens in vrije wil geschieden. Dan zal het wezen weer grenzeloos gelukzalig zijn en het ook eeuwig blijven.

Amen

계시 번호 8797에서 계속: 하나님은 단지 온전한 존재들을 창조했다.

그러나 나 자신을 통해 창조 된 내 첫 번째 빛의 존재 다음에 나와 빛의 존재로부터 두 번째 순위의 존재들의 생성되어 나온 것이 아니다. 너희 인간들의 생각에는 아직 여전히 제안이 있다. 왜냐면 너희가 아직 온전하지 못하기 때문이다. 그래서 너희 안에 우리 둘의 사랑으로부터 생성되어 나온 존재들이 첫 번째로 창조 된 존재를 똑같이 여길 수 없다는 생각이 너희에게 드는 것이다.

그러나 이 생각은 잘못 된 생각이다. 왜냐면 그들을 창조한 것은 같은 능력과 같은 사랑의 의지이기 때문이다. 그리고 항상 단지 나 자신의 올바른 형상들인 최고로 온전한 존재들만 있었다. 너희 사람들은 실제로 너의 이웃들 서로 간에 평가 절하한다. 너희는 성숙한 또는 성숙하지 못한 성품을 알아볼 수 있다. 그러므로 너희는 최초의 창조 된 존재들에 대해도 이런 평가를 할 수 있는 것으로 믿고 있다. 그러나 너희에게도 나와 내 사랑으로 창조 된 작품의 가치를 평가하는 것이 알맞지 않다는 것이 이해할만 할 것이다.

영적으로 창조 된 모든 것은 단지 최고로 온전한 것들 있었다. 특별히 창조 된 존재들은 최고의 온전함 가운데 있었다. 그럴지라도 그들 중 일부가 타락했다는 것이 타락한 존재들이 적게 온전하기 때문에 왜냐면 그들의 생산자인 루시퍼가 자신의 항상 되풀이되는 나에 대한 반발로 인해 가치가 적은 존재를 창조했을 것이기 때문에 타락했다고 영접하는 것이 올바르다는 증명을 해주지 않는다.

왜냐면 루시퍼가 나를 떠나서 깊은 곳으로 빠져 들어갔을 때 우리의 사랑의 의지로 첫 번째로 창조 된 존재들의 일부분도 그를 따랐기 때문이다. 모든 개별적인 존재의 의지가 서로 다르게 강했던 것이 아니고 자유했다. 이것이 모든 것을 설명한다. 왜냐면 자유는 어떤 제한도 알지 못하기 때문이다. 자유의지는 모든 방향으로 향할 수 있어야만 한다. 각각의 존재들의 잘못 된 생각이 이런 타락의 두 번째 설명이다. 왜냐면 생각할 능력은 잘못 생각을 허용하기 때문이다. 내 말씀으로 계속하여 사랑의 비추임을 통해 존재 안에 들어가게 된 것을 다르게 해석하는 것이다. 그들은 말씀을 단지 한 방향으로 해석하게 강요받지 않았다. 그들은 생각할 수 있는 능력으로 말씀에 다른 생각을 할 수 있었고 그들이 내 사랑을 거절했을 때 이렇게 했다.

이를 통해 그들은 깨달음의 능력을 잃게 되었고 그들의 생각은 혼동되게 되었다. 게다가 그들에게 제한이 없이 흘러 들어간 사랑의 힘이 그들을 거만하게 만들어서 그들은 자신의 능력의 충만함 가운데 같은 능력을 가진 것으로 믿었다. 그래서 그들의 창조주에 대한 사랑은 줄어 들었고 이 존재는 동시에 요구를 했다. 이런 요구 속에 내가 나 자신을 존재들에게 볼 수 있게 해달라는 소원이 표현되었다. 그들은 자신들에게 이렇게 할 권리가 있는 것으로 믿었다. 이런 잘못 된 생각이 내 첫째로 창조 된 존재로부터 그들에게 흘러 들어갔다.

왜냐면 나에 의해 창조 된 존재들이 유지되려고 하면, 성취될 수 없어야만 한다는 더 나은 깨달음 가지고 있음에도 불구하고 존재는 이런 소원을 가졌기 때문이다. 타락한 존재들이 단지 자신을 창조한 자의 의지의 희생자라고 말할 수 없음을 말해 두어야만 한다. 왜냐면 각 개인의 존재들에게 스스로 결정할 수 있는 권한이 이었고 그들은 가장 밝은 깨달음을 가지고 있었기 때문이다. 그러나 모든 타락한 존재들은 거만한 영이 되었다. 그래서 그들은 나로부터 창조되어 나왔다는 것을 잊어버리거나 또는 인정하지 않았다. 내가 그들의 창조주 아버지였다는 것에 대항해 거절하는 것은 존재들이 스스로는 절대로 해결할 수 없는 가장 큰 죄였다.

모든 존재는 똑같이 온전하게 창조 되었다. 이것 만으로도 그들은 아주 큰 죄에 대한 증거가 된다. 마찬가지로 창조 된 존재들 중에 일부분이 단지 나에게 대한 사랑을 버리지 않음으로 나에게 신실하게 남았다. 반면에 타락한 자들은 내 사랑을 거절했고 이것이 큰 원죄가 되었고 나에게 신실하게 남은 존재들 가운데 한 존재가 이를 해결해야 했다. 타락한 존재들은 어떠한 부족함으로 부족한 깨달음의 능력, 연약한 빛, 또는 연약한 의지 등으로 핑계를 댈 수 없었다.

그들은 나에게 신실하게 남은 존재들과 같은 성품 가운데 있었다. 그러나 그들은 그들의 측량할 수 없는 능력을 의식하는 가운데 거만해져 내 사랑을 능력을 더 이상 영접하지 않았고 이로써 그들은 모든 능력을 빼앗기게 되었다. 만약에 그들의 다시 초기에 그들이 처했던 것처럼 되려고 하면, 그들은 힘들게 다시 능력을 얻어야만 했다. 한 존재가 타락한 데에 어떠한 부족함도 용서받을 근거가 되었을 것이다. 그러나 이런 근거는 없다.

루시퍼가 그의 의지와 내 능력을 사용해 창조한 끝 없이 많은 창조한 무리들이 가장 밝은 빛과 가장 큰 능력 가운데 서있는 것을 보았을 때 그는 나를 넘어서서 자기를 더 높였다. 왜냐면 그는 나를 볼 수 가 없었기 때문이다. 반면에 그 자신은 끝 없이 많은 무리의 영들이 그의 영광과 함께 볼 수 있었다. 타락한 존재들과 같은 성품을 가지고 어떤 면에서도 나로부터 특별 대우를 받은 점이 없었고 단지 그들이 자신을 채우고 있던, 나로부터 계속하여 받은 끝없는 사랑을 나에게 다시 되돌려주었고 이를 통해 더욱 축복되게 된 셀 수 없이 많은 원래의 영들은 그러나 나에게 신실하게 남았다.

반면에 타락한 존재들의 사랑은 더 이상 행복하게 해주지 못하는 단지 받으려고만 하는 자기 사랑이 되었다. 이 과정을 너희 사람들은 이해할 수 없고 이해할 수 없게 남을 것이다. 왜냐면 영적인 과정이었기 때문이다. 그래서 단지 영으로만 이해할 수 있다. 그럴지라도 나는 너희에게 내가 물질 세계와 그 안에 창조물들을 창조하게 된 원인에 대해 대략 연관관계를 설명할 수 있다.

나는 항상 또 다시 너희 이성이 이해할 수 있는 한도 내에서 너희에게 설명해주려고 시도할 것이다. 너희의 모든 잘못 된 생각들을 올바르게 고쳐 줄 것이다. 왜냐면 이미 단 한가지의 잘못 된 생각이라도 너희가 잘못 된 생각의 성을 쌓기에 충분하기 때문이다. 그러면 너희는 이성을 더 이상 파괴할 수 없다. 그래서 진리로부터 떨어져 있다. 단지 지식욕만 볼 수 있고 이 지식욕을 성취시키는 것이 혼의 성장을 위해 어떤 도움도 주지 않는 너희의 혼의 구원에 연관이 없는 것들에 대해 깊이 생각하지 않는 것은 너희가 잘하고 있는 일이다.

왜냐면 너희가 꼭 알아야 할 것들은 내가 너희에게 전할 것이다. 그러나 항상 너희 자신들의 혼의 성숙함이 내가 전하는 것의 크기를 정하는 제한을 가해서 전할 것이다. 그러나 너희는 내가 최고로 온전한 존재라는 것을 모든 것이 내 사랑과 지혜와 능력에 근거를 두고 있다는 것을 나와 연결이 되어 있는 곳에서 어떠한 부족함도 있을 수 없음을 항상 알아야만 한다.

존재를 창조할 때에 이 연결은 존재하고 있었다. 왜냐면 나로부터 창조되어 나온 빛의 전달자는 가장 깊은 사랑 가운데 나에게 복종했고 그러므로 그는 제한이 없는 축복을 내 사랑의 힘이 흐르는 것을 통해 받을 수 있었기 때문이다. 그는 이런 사랑의 힘을 다시 내 의지에 따라 사용했다. 왜냐면 긴밀한 사랑이 우리를 서로 연결시키는 동안에는 그의 의지는 내 의지와 같았기 때문이다. 모든 창조하는 일은 그러나 내 사랑의 힘에 의해 이루어졌다.

그러므로 모든 창조 된 존재들은 그들이 생명으로 존재하기 시작했을 때부터 온전하다고 말할 수 있다. 존재의 사랑이 나에게 향하는 동안에는 나와 함께 동행했던 그가 자신을 변경시켜서 온전하지 못한 존재가 된 것은 단지 그의 자유의지의 결과이다. 내 사랑을 거절했을 때 그는 영원한 질서로부터 벗어날 수밖에 없었다.

그럴지라도 그 자신이 최종적으로 나를 떠나기로 결정을 할 때까지는 최고로 밝은 빛 가운데 있었다. 그런 후 그는 먼저 깨달음을 잃게 되었고 그런 후에 그의 영이 어두워졌고 그런 후 그는 내 정반대가 되었다. 그는 더 이상 신적인 존재가 아니고 먼저 자신의 사랑을 받치는 것을 중단하고 내 대적자가 된 상태의 모든 성품을 받아들였다.

그는 자신의 온전함을 잃게 되었다. 그는 부족하게 변화되었고 나에게 대적하는 생각을 가지게 되었다. 내 사랑의 힘이 더 이상 그에게 감동을 줄 수 없게 되었고 그의 영적인 입자들이 굳어졌고 나는 이를 변화시켜 창조물들 만들어 원래 초기의 상태와 정반대인 물질이 되었다. 이런 타락한 존재들은 만약에 그들이 자신의 나에 대한 저항을 포기하고 자유의지 가운데 내 사랑의 힘의 비추임을 받아 드릴 자세가 되었으면, 항상 자신의 원래 상태로 돌아갈 수 있는 가능성이 있다. 타락은 자유의지 가운데 일어났다. 마찬가지로 나에게 돌아오는 일도 자유의지 가운데 일어나야만 한다. 그러면 존재는 다시 제한이 없이 축복받게 되고 축복된 상태로 영원히 남게 된다.

아멘