• Terug

Jezus was als mens op de hoogte van Zijn missie

De weg over de aarde van de mens Jezus was bovenmate pijnlijk. Zijn zuivere ziel bevond zich in een sfeer die onrein en duister was en deze sfeer ondervond ze als een kwelling, om welke reden Jezus als kind nooit vrolijk kon zijn, hoewel Hij zich nog niet bewust was van Zijn missie, waarvoor de ziel zelf zich Mij had aangeboden die te vervullen. Af en toe brak wel het licht door dat van Zijn ziel het eigenlijke wezen was. Dan uitte zich mijn geest door Hem, zodat Hij al als kind wonderen volbracht die alleen maar een geheel zuiver lichtwezen kon volbrengen dat vol kracht en licht was. Maar dit geschiedde slechts af en toe, opdat ook Zijn omgeving zou geloven aan Zijn missie.

En ook deze ongewone uitingen van kracht verontrustten de knaap Jezus zodra Hij weer in Zijn menselijk natuurlijke gemoedsgesteldheid was. Het dreef Hem echter tot een steeds meer innige verbinding met Mij, Zijn God en Vader van eeuwigheid, aan wie Zijn hele liefde toebehoorde, die Hem daarom steeds meer aan Mij vastbond zodat ook mijn liefde Hem steeds meer vervulde, tot dan het tijdstip kwam dat Hij in het helderste licht van de liefde besefte wat Zijn taak was, tot Hij inzag dat Hij Zijn gevallen broeders moest verlossen, tot Hem ook het hele werk van verlossing bewust werd en Hij de zware kruisgang voor zich zag die Hij moest gaan als hij het wilde.

Zijn lijdensweg werd Hem in alle details getoond en dit weten maakte Zijn ziel somber en maakte haar angstig, waar steeds alleen de vurige liefde voor de ongelukkige schepselen Hem weer uithielp. Maar Hij moest zelf na innerlijke strijd tot het besluit komen, vrijwillig de weg naar het kruis te gaan. Hij moest bereid zijn de gehele zondenschuld van de mensheid op Zijn schouders te nemen en daarvoor een werk van verzoening tot stand brengen dat zo smartelijk was, dat het elke menselijke voorstelling te boven ging. Want Jezus was niet door mijn wil voor dit kruisoffer voorbestemd, integendeel, Zijn ziel bood zich vrijwillig aan om Mij de verloren kinderen terug te brengen. Met dit doel ging ze als mens over de aarde en moest nu weer als mens na innerlijke strijd tot dit besluit komen, omdat ook nu weer de vrije wil bepalend was. Want nooit zou Ik een mens tot een dergelijk zoenoffer hebben voorbestemd tegen zijn wil in, omdat alleen een offer dat de liefde zou brengen de oerschuld van de gevallen wezens teniet kon doen. En het offer bestond niet alleen uit de handeling van de kruisiging, uit de dagen van het meest bittere lichamelijk lijden en de vernederingen die de mens Jezus werden aangedaan door de vazallen van mijn tegenstander, veeleer was Zijn hele leven op aarde een kruisweg, omdat Zijn ziel, die uit het rijk van het licht was neergedaald in het rijk der duisternis, onbeschrijfelijk geleden heeft.

En Jezus was al heel spoedig op de hoogte van wat de reden en het doel was van Zijn geboorte op aarde. En dit weten belastte de "mens Jezus" bovenmate, zodat Hij wel de weg als mens op aarde heeft afgelegd, maar Hem de vreugden van de aardse wereld waren onthouden, die anders ieder mens straffeloos genieten mocht die zich verheugt over zijn leven op aarde. Want Zijn leven was voortdurend overschaduwd door de voor Hem liggende gebeurtenissen, die Hem, daar Hij alleen maar mens was, voortdurend beangstigden en Hem nooit blij lieten worden. Alleen in de toevlucht tot Mij vond Hij de rust en versterking en dan werd ook Zijn wil om een offer te brengen door Zijn voortdurend toenemende liefde steeds sterker. En Hij droeg bewust het zwaar op Hem drukkende aardse leven en Hij spande zich steeds alleen in, Mij ter wille te zijn en de medemensen te dienen. En daardoor groeide ook voortdurend Zijn kracht die Hem in staat stelde wonderwerken te verrichten en waarmee Hij de medemensen hielp die Zijn hulp nodig hadden.

Maar vóór het eigenlijke werk van verlossing bestond Zijn missie daarin, de mensen het evangelie te verkondigen, hun mijn wil bekend te maken en hen te vermanen en aan te sporen een juiste levenswandel in liefde te leiden. Hij bracht de mensen de waarheid, die al lang niet meer herkend werd en die in alle zuiverheid weer aan de mensen moest worden gebracht, om hen aanleiding te geven tot een juiste levenswandel, opdat dan Zijn werk van verlossing goed werd ingezien en aangenomen door de mensen die hun best doen in liefde te leven.

Hij ging hen voor op de weg die dan allen moesten navolgen die in het rijk van het licht, tot Mij wilden terugkeren en ook konden, aangezien Jezus de oerschuld had gedelgd door Zijn dood aan het kruis. Dit werk van erbarmen van Jezus had een zo ontzaglijk grote draagwijdte dat u hierover niet genoeg opheldering zult kunnen verkrijgen. En steeds weer wordt u de kennis daarover naar waarheid toegezonden, want u zult in Jezus niet alleen de mens mogen zien wiens leven door medemensen vroegtijdig werd beëindigd, veeleer zult u Zijn grote missie moeten beseffen. Want het verlossingswerk van Jezus is van zo grote betekenis voor u mensen dat u het onvoorwaardelijk zult moeten aannemen, wilt u eens het rijk der duisternis ontvluchten en in het rijk van het licht worden opgenomen. En u zult het pas dan aannemen, wanneer u in alle waarheid daarover wordt onderwezen, wat steeds weer zal geschieden door mijn geest, die alleen u in alle waarheid leidt.

Amen

L’homme Jésus avait connaissance de Sa mission....

La voie terrestre de l’homme Jésus fut douloureuse outre mesure.... Son âme pure se trouvait dans une sphère impure et ténébreuse, et elle ressentait cette sphère comme un tourment, donc pendant Son enfance, Jésus n’a jamais pu être gai, bien qu’Il ne fût pas encore conscient de la mission que l’âme s’était elle-même offerte à remplir.... Parfois en effet la lumière qui était l’essence propre de Son âme faisait irruption, alors Mon esprit s’exprimait à travers Lui, de façon que déjà dans Son enfance, Il a opéré des miracles ne pouvant être accomplis que par un être très pur de la lumière rempli de force et de lumière.... Mais cela ne s’est produit que quelques fois pour que Son entourage croie en Sa mission....

Et dès que le garçon Jésus revenait à Sa condition humaine et naturelle, ces expressions extraordinaires de force L’inquiétait, mais elles Le poussèrent aussi à Se relier à Moi d’une façon de plus en plus intense, à Moi Son Dieu et Père d’éternité à Qui appartenait Son amour entier, l’enchaînant donc de plus en plus à Moi, de sorte que Mon amour L’emplissait toujours plus jusqu’au moment où, éclairé par la lumière d’amour la plus éclatante, Il reconnut ce qu’était Sa tâche.... Il reconnut qu’Il devait racheter Ses frères déchus, il eut conscience de l’œuvre entière de rédemption, et Il vit devant Lui l’atroce chemin de la croix qu’Il devait parcourir s’Il le voulait.... Tous les détails de la voie de Ses souffrances Lui furent montrés, et cette connaissance assombrissait Son âme et lui inspirait de la frayeur, et seul l’amour ardent pour les infortunées créatures L’aidait à s’en délivrer toujours de nouveau.... Mais Il dut surmonter tout Seul tous ces obstacles pour prendre finalement la résolution de S’engager de Son propre gré sur le chemin de la croix ; il fallait qu’Il fût prêt à prendre sur Ses épaules la dette des péchés de l’humanité entière en accomplissant une œuvre de réparation si atroce qu’elle dépasse toute imagination humaine. Car Jésus n’avait pas été destiné à ce sacrifice de la croix par Ma volonté, mais Son âme S’était offerte de Son propre gré pour Me ramener les enfants perdus. A cette fin, Elle faisait le chemin terrestre en homme, c’était donc en homme qu’il Lui fallait maintenant surmonter tous les obstacles, étant donné que maintenant, ce fut de nouveau par libre arbitre qu’il fallait s’y résoudre, car jamais Je n’aurais destiné un homme à un tel sacrifice d’expiation contre son gré; car ce n’était qu’un sacrifice porté par l’amour qui pouvait annuler la dette originelle des êtres déchus. Et le sacrifice ne consistait pas simplement en l’acte de crucifixion et en les journées d’amères souffrances et d’humiliations corporelles apportées à l’homme Jésus par les vassaux de Mon adversaire; ce fut Sa vie terrestre entière qui fut un chemin de croix puisque Son âme a souffert d’une manière indescriptible, ayant descendu du royaume de la lumière au royaume des ténèbres.

Et très tôt Jésus sut ce qui était le motif et le but de Sa descente à la terre, ce savoir accablait démesurément « l’homme Jésus », de sorte qu’Il a bien parcouru le chemin en homme sur terre, mais les joies du monde terrestre lui étaient refusées, joies dont tout autre homme avait droit de jouir impunément en se délectant de sa vie terrestre.... Car Sa vie était continuellement assombrie par les évènements à venir.... qui, comme il n’était qu’un homme, L’angoissaient tout le temps…. et ne Lui permettaient jamais de se sentir heureux.... Il ne trouvait le repos et la force qu’en prenant refuge auprès de Moi ; et par la suite, aussi, Sa volonté de sacrifice s’est renforcée par Son amour qui allait continuellement en s’augmentant, et consciemment, Il a supporté le lourd fardeau de Sa vie terrestre et Il s’efforçait de n’agir toujours que selon Ma volonté et de servir son prochain.... Et Sa force le mettant à même d’opérer des miracles pour aider le prochain qui avait besoin de Son assistance s’en accroissait. Mais avant l’œuvre de rédemption proprement dite, Sa mission consistait à annoncer l’évangile aux hommes, à leur annoncer Ma volonté, à les exhorter et les stimuler à une bonne conduite de leur vie dans l’amour.... Il apportait aux hommes la vérité qui n’avait plus été reconnue et acceptée depuis longtemps et qu’il fallait amener aux hommes en toute pureté de nouveau pour les inciter à mener une bonne vie afin de permettre aux hommes s’adonnant à une vie d’amour de reconnaître clairement et d’accepter Son œuvre de rédemption.

Il a parcouru le chemin où devaient s’engager tous ceux qui voulaient retourner au royaume de la lumière, auprès de Moi, mais ils le pourraient seulement une fois que Jésus aurait annulé la dette originelle par Sa mort à la croix. Cette œuvre de miséricorde par Jésus fut d’une portée si énorme que vous ne pourriez recevoir assez d’élucidations là-dessus. Et toujours de nouveau, le savoir sur ces choses vous est amené d’une façon véridique. Car Je veux éviter que vous ne voyiez en Jésus rien que l’homme dont la vie a été terminé prématurément par son prochain, mais vous devez reconnaître Sa grande mission ; car l’œuvre de rédemption de Jésus est d’une telle importance pour vous autres hommes qu’il faut absolument que vous l’acceptiez si jamais vous désirez échapper au royaume des ténèbres et être admis au royaume de la lumière. Et vous ne l’accepterez que lorsque vous en serez instruits d’une manière parfaitement véridique, ce qui sera assuré toujours de nouveau par Mon esprit qui Seul vous introduira dans la vérité entière....

Amen