• Terug

De Messias, de Redder van de mensheid

Uit lichte hoogten ben Ik naar de aarde afgedaald om in de duisternis mijn licht binnen te dragen. Want de zon van de Geest was ondergegaan. Geen lichtstraal verlichtte de donkere nacht en de mensen bevonden zich in de ergste nood. En die hun nood onderkenden, schreeuwden naar Mij om hulp. Ze riepen een Redder te hulp Die hen zou bevrijden, want deze weinigen waren nog niet geheel door mijn tegenstander gevangen genomen. Ze leefden een leven in liefde en hadden de band met Mij nog niet geheel verloren. En daarom wendden ze zich tot Mij in hun nood, opdat Ik hun een Redder zou mogen zenden.

En dus zond Ik mijn Zoon naar de aarde. Een lichtgeest die uit mijn liefde was voortgekomen en die Mij ook trouw bleef toen de schare van oer-geesten van Mij afviel, bood zich aan Mij aan voor een werk dat uniek was, dat echter de gehele mensheid redding bracht. Hij daalde af naar de aarde en ging midden tussen de mensen wonen. Hij begon aan zijn aards bestaan net als ieder ander mens, maar hij had een grote missie op zich genomen: zichzelf, dat wil zeggen zijn aards omhulsel in orde te brengen, zodat het Mij tot verblijfplaats kon dienen omdat Ik zelf Me over mijn schepselen wilde ontfermen, omdat Ik zelf hun grote schuld teniet wilde doen die ze door hun vrijwillige afval van Mij op zich hadden geladen.

Dit lichtwezen, een kind van mijn liefde, bood zich aan om als mens voor Mij dit werk van genoegdoening te verrichten. En als ziel nam het zijn intrek in het kindje Jezus en begon een weg over de aarde die zo buitengewoon smartelijk was omdat ook Zijn aardse lichaam zich moest vergeestelijken om Mij zelf als de eeuwige Liefde als woning te dienen. Al bij Zijn geboorte kon de omgeving herkennen dat dit Kindje de beloofde Messias was, want soms drong Zijn overgrote volheid van licht door en uitte zich in uitzonderlijk wijs spreken van het Kindje. Maar Zijn ziel werd buitengewoon lastiggevallen door mijn tegenstander die al het nog hem toebehorende geestelijke ertoe aanzette bezit te nemen van Zijn lichaam, zodat dus het lichaam door deze invloed in sterke verzoeking kwam, waartegen de mens Jezus moest strijden om niet het onderspit te delven.

De liefde in Hem gaf Hem daartoe deze kracht. Maar Hij moest buitengewoon worstelen en Zijn hele weg over de aarde was een ware kruisweg, die Hij echter vrijwillig op zich had genomen uit liefde voor Zijn gevallen broeders wier grote nood Hij kende. Maar Zijn leven was ook een ononderbroken dienen in liefde. En omdat Ik de Liefde zelf ben, kon Ik ook voortdurend in Hem zijn en Hem van de kracht voorzien om de missie te vervullen: het werk van de boetedoening voor de grote zondenschuld van de mensen te verrichten. Hij was mijn Zoon. Hij was een ziel van het licht die op aarde de totale aaneensluiting vond met Mij, die het werk van de vergoddelijking volbracht dat het doel is van ieder door Mij geschapen wezen: van een "schepsel" mijn "kind" te worden dat zich in vrije wil geheel verenigt met mijn wil en bijgevolg de hoogste graad van volmaaktheid kan bereiken.

Jezus was een niet gevallen oer-geest, maar toch moest deze vergoddelijking plaatsvinden in vrije wil - die de gang door het aardse bestaan, de gang door de diepte, teweeg heeft gebracht. En dus moest ook Zijn ziel aan alle kwellingen van de kant van mijn tegenstander zijn blootgesteld, omdat deze ook die ziel wilde bezitten die hij niet ten val had kunnen brengen. En daar de aarde zijn rijk was, dus het rijk van het gevallen geestelijke, is ook de ziel van Jezus aan alle duivelse lusten en kwellingen blootgesteld geweest. En de mens Jezus moest deze weerstand bieden. Hij moest, ondanks alle verzoekingen, mijn kant kiezen, de kant van Zijn Vader van eeuwigheid. Hij moest Mij zelf tot Zijn medestander maken en Hij heeft dat gedaan doordat Hij ononderbroken om mijn liefde vroeg en deze door Zijn werkzaam zijn in liefde ook ontving, omdat de liefde nooit ophoudt en de grote liefde van de mens Jezus Mij oppermachtig aantrok.

En krachtens deze liefde - want de liefde is kracht in zich - kon Hij weerstand bieden en het werk van de verlossing ten uitvoer brengen tot aan het einde. Er was de mensheid in waarheid een Redder gezonden. De Messias was gekomen, zoals het lang tevoren was voorspeld. Het Licht was naar de aarde afgedaald om de harten te verlichten van de mensen die Hem erkenden, die in Hem Mij zelf herkenden - Degene Die de mensen wilde redden van zonde en dood.

En het licht doorbrak de duisternis. In Jezus verrees er voor mijn tegenstander een Strijder die hem overwon. Want Zijn wapen was de liefde en tegen de liefde strijdt mijn tegenstander tevergeefs. Tegen de liefde zal hij altijd het onderspit delven, want de Liefde ben Ik zelf en Ik ben waarlijk sterker dan degene die u eens in de diepte stortte.

Amen

Messiah, Saviour of humankind....

From bright heights I descended to earth to carry My light into the darkness.... The sun of the spirit had gone down, no ray of light illuminated the darkness of night, and humanity suffered dreadful hardship. And those who recognised their adversity screamed to Me for help, they called for a Saviour to rescue them, for these few were not entirely imprisoned by My adversary, they lived a life of love and had not completely lost their bond with Me as yet, and thus appealed to Me in their distress to send them a Saviour. And so I sent My Son to earth.... A spirit of light, Who emerged from My love and remained loyal to Me when the host of original spirits deserted Me.... offered Himself for an act which was unique yet nevertheless brought redemption to all humankind.... He descended to earth and dwelled amongst the people.

He started His life on earth like any other human being but had accepted that he must fulfil a great mission: to shape Himself, i.e. His earthly shell, such that it could serve Me as an abode, because I wanted to tend to My living creations Myself, I Myself wanted to redeem their immense guilt with which they had burdened themselves due to their voluntary apostasy from Me.... This being of light, a child of My love, offered Itself to accomplish this act of atonement as a human being on My behalf and, as a soul, took abode in the infant Jesus and began His earthly progress, which was so incredibly sorrowful because His earthly body was intended to become spiritualised as well in order to serve Me Myself, the Eternal Love, as a dwelling. Even at His birth the world around Him was already able to recognise that this infant was the promised Messiah, for His great abundance of light broke through from time to time and expressed itself in extraordinarily profound speeches by the infant. Yet His soul was exceedingly harassed by My adversary who incited all spirits still belonging to him into taking possession of His body so that, due to this influence, the body became subject to powerful temptations against which the man Jesus subsequently had to fight so as not to succumb to them. Love gave Him the strength to do so yet He had to exert great effort, and the whole of His earthly life was a true path of the cross, which He nevertheless voluntarily took upon Himself for love of His fallen brothers, whose extensive hardship was known to Him. But His life was also an uninterrupted service of love, and since I Am Love Itself I was always able to be in Him and provide Him with the strength to fulfil the mission: to accomplish the act of atonement for humanity's immense guilt of sin ....

He was My Son, He was a soul of light which found complete union with Me on earth, which accomplished the work of deification which is the goal of every one of My created beings: to change from a 'living creation' into 'My child' which voluntarily accepts My will completely and thereby is able to attain the highest degree of perfection. Jesus was a non-fallen original spirit, and yet this deification had to take place in free will which was achieved by taking the path through earthly life.... the path through the abyss.... And thus His soul had to be exposed to all harassments on the part of My adversary, because he wanted to possess this soul too, whose fall he had been unable to bring about. And since the earth was his kingdom.... hence the kingdom of the fallen spirits.... Jesus' soul was exposed to all satanic instincts and harassments, and the human being Jesus had to resist them, in the face of all temptations he had to stand by Me as His Father of eternity, He had to make Me His comrade-in-arms and did this by constantly requesting My love and through His activity of love also received it, because love does not deny Itself and the great love of the man Jesus drew Me tremendously. And by virtue of this love.... for love is strength in itself.... He was able to put up resistance and continue with the act of Salvation until the end. The Saviour had been sent to mankind in truth; the Messiah had come as had been promised long before.... The light had descended to earth in order to illuminate the hearts of those who acknowledged Him, who recognised that I was in Him Myself and wanted to bring people salvation from sin and death.... And the light penetrated the darkness.... In Jesus emerged a fighter Who defeated My adversary.... For His weapon was love, and My adversary fights against love in vain, he will always succumb to love for I Am Love Itself, and I Am truly stronger than the one who once plunged you into the abyss....

Amen