• Terug

De individualiteit van de ziel (2)

Ik wil u nogmaals een opheldering over de ziel geven, opdat het u helemaal duidelijk wordt. Van het geestelijke, dat Ik het leven gaf, dat wil zeggen: dat Ik als iets wezenlijks buiten mijzelf plaatste, kunt u de individualiteit niet ontkennen. Het was een wezen, naar mijn evenbeeld geschapen. Het werd als geheel afzonderlijk door Mij in de oneindigheid geplaatst, het was zelfbewust en herkende zichzelf dus ook als een denkend wezen met een vrije wil.

Het was een miniatuur van mijzelf, maar in verhouding met mijn Oer-volheid was het zo nietig, dat wel van een vonkje uit de vuurzee van mijn liefdeskracht gesproken kan worden. En toch had het een eigen individualiteit die over zichzelf beslissen kon, behalve dan dat het voortdurend door het toestromen van mijn liefdeskracht met Mij verbonden was, wat echter het wezen zelf op geen enkele wijze hinderde.

Het was vrij en vol van licht en kracht. Het was een goddelijk schepsel dat in hoogste volmaaktheid uit Mij was voortgekomen, dus ook op geen enkele wijze een beperking van mijn kant uit ondervond. Iedere begrenzing of beperking van zijn licht en kracht heeft het zichzelf aangedaan omdat het vrij over zichzelf beslissen kon.

En datzelfde geldt ook voor alle geestelijke wezens die de eerst geschapen geest met gebruik van mijn kracht in het leven riep, door zijn vrije wil. Zij waren evenzo hoogst volmaakt en ieder wezen was zich van zichzelf bewust, dus een afzonderlijk wezen dat op zichzelf geplaatst in alle zelfstandigheid in het geestelijke rijk in vrije wil kon werken. Geen wezen was dus door dwang aan Mij en mijn Wezen gebonden. Ieder wezen bewoog zich vrij en op zichzelf te midden van geestelijke scheppingen en was onmetelijk zalig.

Wanneer er nu dus over een "val der geesten" gesproken wordt, het afzinken van de oer-geesten in de diepte, dan is dat zo te verstaan dat de wezens zich verzetten het aanstralen van mijn liefde aan te nemen, dat zij de krachtstroom van mijn liefde afwezen, die onafgebroken van Mij uitging en alles doorstroomde met licht en kracht. Zij namen mijn geest van liefde niet meer aan en scheidden zich vrijwillig van Mij, maar konden toch nooit vergaan omdat zij door Mij uitgestraalde liefdeskracht waren en dat ook blijven zullen tot in alle eeuwigheid.

Iedere gevallen oer-geest was een wezen op zichzelf, een eigen "individualiteit", en dat blijft het ook tot in alle eeuwigheid. Het verwijderde zich van het eeuwige Licht, van de Oerbron van kracht en werd daardoor totaal zonder licht en kracht. Maar toch bleef die oer-geest het wezen dat eens in hoogste volmaaktheid van Mij uitging. En al vindt nu ook het eindeloos lange proces van het terugbrengen van dit geestelijke naar Mij plaats, waarbij dat wezen is opgelost en in zijn partikeltjes door alle scheppingen moet gaan - al deze partikeltjes verzamelen zich weer en vormen in eindeloos lange perioden weer het zelfbewuste wezen, de gevallen oer-geest, zodat die kort voor zijn voltooiing als ziel van een mens weer vrij beslissen kan of hij terug wil keren in het rijk van de gelukzalige geesten, of zijn terugkeer weer eindeloos wil verlengen door eigen weerstand.

Doch dat zelfbewuste wezen - de mens - bergt als ziel in zich deze eens door Mij buiten Mij geplaatste geest die altijd en eeuwig hetzelfde individu zal zijn en blijven, dat eens uit Mij is voortgekomen. Het was volmaakt en koos uit vrije wil de diepte, maar het verging niet. Het is en blijft eeuwig dat zelfbewuste wezen, uitgezonderd gedurende het werk van het terugvoeren door de schepping, waarin hem het zelfbewustzijn ontnomen wordt, waarin het opgelost is en in gebonden toestand de weg van opwaarts gerichte ontwikkeling gaat.

En of dat wezen nu ook meermalen de weg door de scheppingen van de aarde moet gaan, steeds zal het datzelfde zelfbewuste wezen blijven dat zich eens van Mij afkeerde, dat mijn liefdeskracht afwees en zodoende uit vrije wil de scheiding van Mij voltrok, die echter nooit meer kan plaatsvinden omdat alles wat uit Mij voortkomt onlosmakelijk met Mij verbonden is.

Dus de "afval der geesten" is ook letterlijk op te vatten. Wat Ik uitgestraald had als zelfbewuste wezens is gevallen omdat Ik het niet verhinderde, omdat het in vrije wil over zichzelf kon beslissen. En dit geestelijk wezen moet weer in hoogste volmaaktheid tot Mij terugkeren als het zich weer met Mij verenigen wil, om dan voor eeuwig onvergelijkelijk gelukzalig te zijn.

Want zodra Ik het weer met mijn liefde kan doorstralen is het ook weer in zijn oertoestand teruggekeerd. Maar steeds blijft het zich ook bewust van zijn eigenheid. Het is innig met Mij versmolten en toch een vrij wezen dat evenwel geheel in mijn wil is opgegaan, en daarom ook met Mij kan scheppen en werken en onmetelijk zalig is.

Amen

OSEBNOST (INDIVIDUALNOST) DUŠE ....

Zaradi popolne jasnosti v vas vam Jaz želim dati še enkrat pojasnilo: duhovnemu bitju, ki Sem ga (prvega) privedel v življenje, to je katerega Sem prikazal v zunanji obliki izven Mene Samega kot nekaj duhovno očitnega in otipljivega, ne morete zanikati osebnosti. To bitje (Lucifer) je bilo ustvarjeno po Moji podobi; Ono je od Mene bilo prikazano v zunanji obliki izven Mene Samega v neskončnost kot povsem ločeno; bilo je samozavestno in zato je prav tako sebe prepoznavalo kot miselno bitje s svobodno voljo....

Bilo je pomanjšana podoba Mene Samega, vendar tako majhna v primerjavi z Mojo temeljno-izvirno polnostjo, da človek lahko prav zares govori o "majhni iskrici" iz ognjenega morja Moje moči Ljubezni. Pa vendar je ona bila osebnost z lastnim odločanjem, razen, da je skozi vpliv moči Ljubezni bila v neprestanem stiku z Menoj, kar pa bitja ni oviralo na noben način. Bilo je svobodno in polno Svetlobe in Moči....

Bilo je božansko bitje, ki je izšlo iz Mene v najvišji popolnosti in z Moje strani ni doživljalo nobene vrste omejitve. Vsako omejevanje ali zadrževanje njegove Svetlobe in Moči, je bilo povzročeno od njega samega, ker je (bitje) bilo svobodno sprejemati svoje lastne odločitve.

In enako velja tudi za vsa ostala duhovna bitja, katera je ta prvo ustvarjeni duh (Lucifer) privedel v življenje po svoji volji in z uporabo Moje moči. Bili so prav tako najbolj popolni, in vsako bitje se je zavedalo sebe in je bilo torej ena osebnost, ki je bila ločena (izolirana) in je lahko popolnoma neodvisno delovala v duhovnem kraljestvu v svobodni volji.

Torej ni bilo nobeno bitje prisilno vezano na Mene in na Moj značaj, vsako bitje se je gibalo svobodno in ločeno znotraj duhovnih stvaritev in je bilo neizmerno blaženo (srečno). Če torej govorimo o "padcu duhov".... o padcu izvirnih duhov v brezno, je to treba razumeti tako, da so bitja zavrnila sprejemati Mojo osvetlitev Ljubezni, da so zavrnila dotok moči Moje Ljubezni, katera se je nenehno izlivala iz Mene in prežemala vse s Svetlobo in Močjo.... Oni več niso sprejemali Mojega Duha Ljubezni, ločili so se od Mene namerno, vendar niso bili sposobni prenehati obstajati, ker so bili in bodo ostali iz Mene izsevana moč Ljubezni za vso večnost.

Vsak padli izvirni duh je bil bitje za sebe, ena "osebnost".... in bo to prav tako ostal za vso večnost.... Ono (bitje) si je prizadevalo oddaljiti se od Večne Luči, od Prvotnega Vira moči, in je s tem sebi odvzelo vso Svetlobo in Moč.... Toda prvotni-izvirni duh je ostal bitje, katero je nekoč izšlo iz Mene v najvišji popolnosti. Tudi, če je proces vodenja duhovnega bitja nazaj k Meni neskončno dolg, kjer se to bitje razgradi, in njegovi drobceni delci morajo iti skozi celotno stvarstvo.... se vsi ti delci ponovno zberejo in po neskončno dolgih časovnih obdobjih zopet oblikujejo samozavestno bitje.... padlega izvirnega duha.... tako, da se malo pred njegovo izpopolnitvijo kot duša človeka on lahko ponovno svobodno odloči, ali se želi vrniti v kraljestvo blaženih duhov, ali pa bo svojo vrnitev z lastnim nasprotovanjem zopet neskončno podaljšal....

Vendar samozavestno bitje.... človek.... udomačuje kot duša tistega duha, katerega Sem Jaz nekoč prikazal v zunanji obliki izven Sebe Samega, kateri vedno in za vedno je in bo ostal enaka osebnost, katera je nekoč izšla iz Mene.... On je bil popoln in je izbral brezno s svojo lastno svobodno voljo, vendar ni prenehal obstajati, ni se razdrobil, on je in za vedno ostaja samozavestno bitje, z izjemo poti vrnitve skozi stvaritve, ko mu je njegova samozavest bila odvzeta, ko je bil razgrajen in je v stanju prisile šel po poti razvoja navzgor....

Tudi, če bitje mora potovati po poti skozi stvaritve več kot enkrat.... bo ono vedno ostalo enako samozavestno bitje, katero se je nekoč odvrnilo od Mene, katero je zavrnilo moč Moje Ljubezni in s tem sebe namerno ločilo od Mene, kar pa se nikoli več ne more zgoditi, ker je vse kar je izšlo iz Mene, neločljivo povezano z Menoj. Zatorej se "odpadništvo duhov" prav tako mora razumeti dobesedno.... Samozavestno bitje, ki Sem ga nekoč izseval, je padlo, ker ga Jaz nisem oviral, ker je bilo sposobno v svobodni volji odločati o sebi samem.

In to duhovno bitje se mora ponovno vrniti k Meni v najvišji popolnosti, če se želi združiti z Mano, da bi bilo nepredstavljivo srečno za večno.... Ker takoj, ko ga Jaz lahko ponovno izpolnim z Mojo Ljubeznijo, se bo ono prav tako vrnilo v svoje prvotno stanje. Vendar pa bo ono vedno ostalo zavestno samega sebe.... Ono (bitje) je notranje (z Ljubeznijo) združeno z Menoj, pa vendar svobodno bitje, katero je popolnoma vstopilo v Mojo voljo in zato lahko z Menoj tudi ustvarja in dela, in je nepredstavljivo blaženo. AMEN