• Terug

De gelukzaligheid van de terugkeer

U zij dat ene gezegd, dat er voor Mij geen grotere gelukzaligheid is dan u, mijn schepselen, rijp te zien worden tot kinderen die hun Vader herkennen en met Hem verenigd wensen te zijn. Deze gelukzaligheid is onbegrijpelijk voor u, want u zult niet kunnen beseffen hoe groot mijn liefde was toen Ik u heb geschapen en hoe deze liefde eeuwig niet zal afnemen, tot ze de uiteindelijke aaneensluiting met u heeft weergevonden, dat wil zeggen tot u zelf uit vrije aandrang weer naar Mij bent teruggekeerd.

Liefde is mijn oorspronkelijke substantie. Liefde is de kracht die alles liet ontstaan. Liefde is het, die uw aller bestaan verzekert en eindeloze liefde is het die u gelukzalig wil stemmen tot in alle eeuwigheid. Uit de Liefde bent u dus voortgekomen als volmaakte schepselen, daar alles wat Ik schiep alleen volmaakt kon zijn. En nochtans was u geschapen wezens die niet anders dan volmaakt konden zijn toen ze uit mijn hand voortkwamen.

Maar deze graad van volmaaktheid was voor Mij niet voldoende. Ik wilde kinderen naast Mij hebben die in vrije wil deze volmaaktheid nastreefden, maar dan ook evengoed zich tot onvolmaaktheid konden vormen wanneer dat hun wil was. En tot deze onvolmaaktheid hebben talloze wezens zich misvormd die zich door hun wil van Mij verwijderden en alle goddelijke eigenschappen veranderden in het tegenovergestelde.

Dit was niet mijn wil, echter mijn toelating, omdat Ik wist dat de omvorming terug tot volmaaktheid van de kant van deze wezens mogelijk was en dat deze omvorming terug ook eens voltrokken zal zijn, al is het ook na eindeloos lange tijd.

Maar de wezens die dit omvormingswerk terug tot stand brengen, zijn dat wat Ik zelf met mijn macht niet kon scheppen: echte kinderen van hun Vader, die dus volmaakt werden zoals hun Vader in de hemel volmaakt is, die in vrije wil weer op Mij aansturen en Mij buitengewoon gelukkig stemmen wanneer Ik ze als mijn echte kinderen aan het hart kan trekken, wanneer ze met Mij samengesmolten zijn en blijven zullen tot in alle eeuwigheid.

Het is voor Mij een buitengewoon gelukkig makende toestand, deze kinderen van Mij stap voor stap te zien afleggen met het doel van de vereniging met Mij. En al vereist deze terugkeer naar Mij ook eeuwige tijden, Ik weet dat die eens voltooid zal zijn, dat geen wezen ver van Mij af zal blijven. Ik weet dat het werk dat is begonnen met de daad van de afval van de wezens, heel zeker verder gaat, hoewel de vrije wil het wezen soms laat terugvallen, ofschoon vaak eeuwigheden vergaan tot deze vrije wil geheel verandert en naar Mij verlangt.

Maar mijn liefde om het wezen uit de diepte omhoog te helpen, neemt niet af. Mijn liefde komt het schepsel steeds weer tegemoet en mijn vurig verlangen naar vereniging neemt voortdurend toe. En het zal ook eens vervulling vinden, zoals ook het schepsel zelf vurig verlangen zal naar Mij en de vereniging nastreeft. Dan echter zal het wezen eeuwig gelukzalig zijn.

En daarom betekent het voor Mij niet zoveel wanneer deze vereniging zal plaatsvinden, omdat voor Mij duizend jaren zijn als een dag, maar dat ze eens zal plaatsvinden, dat weet Ik en alleen ter wille van mijn schepselen probeer Ik de tijd van de terugkeer naar Mij te verkorten, loop er echter niet op vooruit wanneer de wil van het wezen nog tegen Mij is gericht.

Maar wanneer mijn kinderen eenmaal de gelukzaligheid zullen ervaren die onze vereniging met zich meebrengt, dan zullen ze het niet kunnen begrijpen, Mij zolang weerstand te hebben geboden, want ook hun liefde voor Mij zal in volle sterkte ontbranden en nooit zal het wezen zich meer van Mij willen losmaken.

En dan pas zal het de wezens begrijpelijk zijn, wat liefde is. Dan zullen ze weten dat niets verloren kan gaan wat uit Mij ontstond en dat ook alles in hoogste volmaaktheid moet staan om voortdurend met Mij verenigd te zijn, om mijn nabijheid te kunnen verdragen om met Mij en naast Mij te kunnen scheppen en te vormen, zoals het mijn plan is van eeuwigheid. De Schepper zal gelukzalig zijn met Zijn schepsel, de Vader zal onmetelijk gelukzalig zijn met Zijn kind.

Amen

BLAŽENOST VRNITVE.... (Luka 15:11-24)

Vi bi morali vedeti, da za Mene ne obstaja večje blaženosti od tega, da gledam vas, Moje žive stvaritve, kako se razvijate v otroke, ki prepoznajo njihovega Očeta in želijo biti združeni z Njim.... Ta blaženost je nezamisljiva za vas, ker vi niste bili sposobni oceniti Moje ogromne Ljubezni, ko sem vas ustvaril. In ta Ljubezen ne bo nikoli oslabela, vse dokler se ponovno ne združi z vami oz. dokler se na vašo lastno pobudo ponovno ne vrnete k Meni.... Ljubezen je Moja temeljna substanca; Ljubezen je moč, ki je ustvarila vse. Ljubezen je tista, ki zagotavlja vaše nadaljnje življenje, in neskončna Ljubezen vas želi osrečiti za vekomaj.... Vi ste nastali iz Ljubezni kot popolne stvaritve, ker je bilo vse, kar sem ustvaril, lahko edinole popolno. Vendar pa ste bili vi »ustvarjena« bitja, ki so bila lahko edinole popolna, ko sem jih ustvaril z Mojo roko. Vendar pa Jaz nisem bil zadovoljen s to stopnjo popolnosti; Jaz sem poleg sebe želel otroke, ki bi prostovoljno težili h končni popolnosti, vendar pa so se oni v tem primeru lahko ravno tako oblikovali v nepopolna bitja, če je bilo to tisto, kar so oni želeli. In brezštevilna bitja so se deformirala v to nepopolno stanje, ko so se namerno oddaljila od Mene in vse Božanske značilnosti preusmerila v nasprotno. To ni bila Moja volja, vendar pa sem Jaz to kljub temu dopustil, ker sem Jaz vedel, da je mogoče, da se bitja lahko ponovno spremenijo v popolnost (popolno stanje) in da se bo ta preporod tudi uresničil nekega dne, četudi po neskončno dolgem času.... Toda bitja, ki uspejo uresničiti to delo preporoda, postajajo to, kar Jaz Osebno nisem mogel uresničiti z mojo močjo: resnični (pravi) otroci njihovega Očeta, ki na ta način postajajo tako popolni, kot je popoln njihov Oče na nebu (Matej 5:48).... ki prostovoljno težijo nazaj k Meni in Me izjemno osrečujejo, ko jih lahko pritegnem k Svojemu srcu kot Moje resnične otroke, ko so oni postali in za celotno večnost ostajajo združeni z Menoj.... To je za Mene neko izjemno srečno stanje, da te Moje otroke gledam, kako korak za korakom hodijo k cilju združitve z Menoj.... In četudi je za to vrnitev k Meni potrebno neskončno veliko časa.... pa Jaz vem, da se bo to nekega dne uresničilo, da nobeno bitje ne bo ostalo oddaljeno od Mene.... Jaz vem, da se bo delo, ki se je začelo odpadništvom bitij, povsem zagotovo nadaljevalo, celo če svobodna bitja občasno povzročijo, da ono nazaduje.... celo če minejo večnosti, dokler se ta svobodna volja ne spremeni in ne hrepeni po Meni. Kljub temu pa Moja Ljubezen ne bo prenehala pomagati bitju, da se od spodaj dvigne navzgor.... Moja Ljubezen bo vedno znova prišla naproti stvaritvi in Moje hrepenenje po združitvi se bo nenehno povečevalo; in nekega dne se bo dejansko izpolnilo, kakor bo obenem tudi stvaritev nekega dne hrepenela po Meni in bo težila k združitvi. Vendar pa bo potem bitje srečno za vekomaj.... Zaradi tega za Mene ni pomembno, kdaj se bo zgodila ta združitev, ker je za Mene tisoč let kot en dan.... in Jaz vem, da je dejstvo, da se bo to nekega dne zgodilo, in Jaz samo želim skrajšati čas vrnitve k Meni zaradi Mojih živih stvaritev. Toda Jaz ga ne bom pospeševal, če je volja bitja Meni še naprej nasprotna. Namreč nekega dne, ko bodo Moji otroci (ob)čutili blaženost, ki je posledica naše združitve, oni ne bodo razumeli, zakaj so se Mi toliko časa zoperstavljali, ker se bo razplamtela tudi njihova Ljubezen do Mene in bitje se ne bo želelo nikoli več ponovno ločiti od Mene. Edino potem bodo bitja dojela, kaj je Ljubezen.... potem bodo oni vedeli, da nič, kar je nastalo iz Mene, ne more izginiti in da mora biti vse resnično najvišje popolno, da bi bilo za vekomaj združeno z Menoj, da bi lahko preneslo Mojo prisotnost, da bi ustvarjalo in oblikovalo kot Jaz, kakor sem to načrtoval od samega začetka.... In Stvarnik bo blaženo srečen z Njegovimi živimi stvaritvami.... Oče bo nezamisljivo blažen z Njegovim otrokom.

AMEN