• Terug

Het serieus onderzoeken van geestelijke goederen met Gods hulp

Geen mens wordt het recht ontzegd voor zichzelf een oordeel te vormen, maar hij moet ook weten dat het verstand alleen geen garantie biedt voor het juiste denken, zelfs al is het verstand nog zo hoog ontwikkeld. Dit geldt in het bijzonder voor het beoordelen van geestelijke kennis waarvoor zich geen bewijzen laten leveren. Of nu die kennis op waarheid berust of niet kan een mens alleen dan beoordelen als hij God zelf om verlichting van zijn denken vraagt, anders is hij niet in staat te onderzoeken of juist te oordelen. Maar ieder mens heeft ook het recht dat af te wijzen wat hij niet kan aanvaarden, aangenomen dat hij van goede wil is en onderzoekt zonder vooringenomen te zijn. Hij moet niet blind geloven maar hij moet overdenken wat van hem gevraagd wordt te geloven. En hij moet daartoe Gods hulp vragen opdat hij door de geest in hem juist wordt onderricht. Dan blijkt er ook een echt verlangen naar de waarheid en dan zal hem ook de waarheid worden aangeboden, en zal hij ze ook als waarheid kunnen onderkennen. Want de mensen worden veel zaken als waarheid aangeboden die elkaar echter tegenspreken en dan ligt het aan de mens zelf, te doorgronden wat waarheid is. Wie echter gelooft daar alleen met zijn verstand achter te komen, kan er zeker van zijn dat hij nog meer verstrikt raakt in misvattingen. Want het verstand wordt beïnvloed door de tegenstander van de waarheid - de vorst der duisternis - die er alles aan doet de mensen van de waarheid af te brengen en hen op dwaalwegen te leiden.

De mens kan zich echter daarvoor behoeden als hij zich tot God zelf wendt, als hij Hem vraagt hem het inzicht van de waarheid te schenken. Daarom kan geen mens het bezwaar opperen dat hij niet in staat is juist te oordelen over waarheid en dwaling. Zodra hij zich met God verbindt, zodra hij Hem om verlichting van geest vraagt, zal hij gevoelsmatig inzien of hij de hem aangeboden leringen moet aannemen of afwijzen. En hij zal altijd de innerlijke zekerheid hebben dat zijn oordeel juist is, omdat hij weet dat niet hij zelf zijn oordeel heeft gevormd, maar dat God zijn denken verlichtte. Maar er is altijd een goede wil voor nodig om het juiste in te zien en te doen. Een verstandsmens vraagt zich echter niet af wat hem ertoe beweegt het aangebodene aan te nemen of af te wijzen. Bij hem is alleen het verstand werkzaam - dat echter eigen wegen gaat en niet God zelf om raad vraagt, maar zichzelf in staat acht alles te onderzoeken. En hij zal zich vaak vergissen omdat God niet uitgeschakeld wil worden en omdat alleen van Hem de waarheid uitgaat.

Maar het beproeven van geestelijke goederen mag ook niet verzuimd worden omdat de mens zich zogenaamd niet tot een goed oordeel bekwaam voelt. Want eens zal hij verantwoording moeten afleggen en hij zal zich niet op het oordeel van anderen beroepen dat hij zonder na te denken heeft aangenomen omdat dit zo van hem verlangd werd. Hij moet tot een levend geloof komen en dat vereist ook nadenken over dat wat hem onderwezen wordt. Pas een levend geloof heeft bij God waarde. Echter een dood geloof, een vormgeloof is zo goed als geen geloof.

En zo zult u mensen steeds weer de gelegenheid hebben een standpunt in te nemen tegenover de een of andere leer, tegenover geestelijk goed dat u wordt overgebracht. En u zult er goed aan doen u tot God zelf te wenden, want Hij - als de eeuwige Waarheid - zal dan ook de waarheid voor u toegankelijk maken. Hij zal het u dan in 't hart leggen dat u in staat bent u een eigen oordeel te vormen en dat dit oordeel ook volgens de waarheid is. Maar u moet niet alleen op uw eigen kracht vertrouwen. Want zodra God niet tussenbeide kan komen op grond van uw wil, uw gebed, zal een ander ingrijpen en deze bedient zich van uw verstand. En dan zult u zich steeds verder van de waarheid verwijderen, want die ander rust niet voordat hij zijn doel heeft bereikt.

Amen

Exame sério dos bens espirituais com o apoio de Deus....

A nenhum ser humano é negado o direito de formar seu próprio julgamento, mas ele também deve saber que o intelecto por si só não é garantia de um pensamento correto, por mais acutilante que ele seja desenvolvido. Isto aplica-se especialmente ao julgamento do conhecimento espiritual, para o qual nenhuma evidência pode ser produzida. Se tal conhecimento é ou não verdade pode ser julgado pelo ser humano assim que ele se volta para o próprio Deus para esclarecimento do seu pensamento.... senão ele é incapaz de um exame, de um julgamento correcto. Mas todo ser humano também tem o direito de rejeitar o que não pode reconhecer, desde que seja de boa vontade e examine sem preconceitos. Ele não deve acreditar cegamente, deve pensar no que lhe é pedido para acreditar, e deve pedir o apoio de Deus para isso, ele deve saber que o espírito dentro dele o instrui. Então o desejo certo de verdade também será evidente, e então a verdade também lhe será oferecida, e ele também poderá reconhecê-la como verdade. Pois muito é oferecido às pessoas como verdade que, no entanto, muitas vezes se contradiz, e então cabe ao próprio ser humano sondar o que é a verdade. Mas quem acredita que pode descobrir sozinho com seu intelecto pode ter certeza de que ficará ainda mais enredado no erro, porque o intelecto é influenciado pelo adversário da verdade, pelo príncipe das trevas, que faz tudo ao seu alcance para dissuadir as pessoas da verdade e para conduzi-las ao erro. Mas o ser humano pode se proteger disso se ele se voltar para o próprio Deus, se lhe pedir que lhe conceda o conhecimento da verdade. Portanto, nenhum ser humano pode levantar a objeção de não ser capaz de um julgamento correto sobre a verdade ou erro.... Assim que se unir a Deus, assim que se aproximar Dele para a iluminação do espírito, saberá emocionalmente se deve voltar-se para o conhecimento espiritual que lhe é oferecido.... E ele terá sempre a certeza interior para julgar corretamente, porque sabe que não foi ele mesmo que fez o julgamento, mas que Deus iluminou o seu pensamento. Mas é sempre necessária boa vontade para reconhecer e fazer o que é correcto.... Mas um homem de intelecto não se testa quanto ao que o move a aceitar ou rejeitar.... Apenas o seu intelecto funciona, mas vai por outros caminhos, não consulta o próprio Deus, mas se julga capaz de um exame. E muitas vezes errará porque Deus não quer ser eliminado e porque a verdade emana somente d'Ele. Mas o exame do conhecimento espiritual também não deve ser omitido porque o ser humano não se sente capaz de julgar correctamente..... Por um dia ele terá que responder por si mesmo, e não poderá se referir ao julgamento dos outros que aceitou sem hesitar, pois foi-lhe exigido dessa forma.... Ele deve alcançar uma fé viva, e isso também requer uma reflexão sobre o que ele é ensinado. Só a fé viva é valorizada por Deus, mas uma fé morta, uma fé formal, é tão boa quanto nenhuma fé..... E assim vocês humanos terão sempre a oportunidade de tomar posição sobre um ou outro ensinamento, sobre o conhecimento espiritual que lhes foi transmitido, e farão bem em recorrer ao próprio Deus, pois Ele, como Verdade Eterna, também tornará a verdade acessível a vocês, Ele colocará em seu coração que vocês são capazes de formar seu próprio julgamento e que este julgamento também corresponde à verdade. Mas você não deve confiar apenas nas suas forças, pois assim que Deus não puder intervir através da sua vontade, através da sua oração, outra pessoa intervirá e ele usará o seu intelecto.... E então vocês se distanciarão cada vez mais da verdade, porque ele não descansará até que tenha alcançado seu objetivo...._>Amém