• Terug

Het serieus onderzoeken van geestelijke goederen met Gods hulp

Geen mens wordt het recht ontzegd voor zichzelf een oordeel te vormen, maar hij moet ook weten dat het verstand alleen geen garantie biedt voor het juiste denken, zelfs al is het verstand nog zo hoog ontwikkeld. Dit geldt in het bijzonder voor het beoordelen van geestelijke kennis waarvoor zich geen bewijzen laten leveren. Of nu die kennis op waarheid berust of niet kan een mens alleen dan beoordelen als hij God zelf om verlichting van zijn denken vraagt, anders is hij niet in staat te onderzoeken of juist te oordelen. Maar ieder mens heeft ook het recht dat af te wijzen wat hij niet kan aanvaarden, aangenomen dat hij van goede wil is en onderzoekt zonder vooringenomen te zijn. Hij moet niet blind geloven maar hij moet overdenken wat van hem gevraagd wordt te geloven. En hij moet daartoe Gods hulp vragen opdat hij door de geest in hem juist wordt onderricht. Dan blijkt er ook een echt verlangen naar de waarheid en dan zal hem ook de waarheid worden aangeboden, en zal hij ze ook als waarheid kunnen onderkennen. Want de mensen worden veel zaken als waarheid aangeboden die elkaar echter tegenspreken en dan ligt het aan de mens zelf, te doorgronden wat waarheid is. Wie echter gelooft daar alleen met zijn verstand achter te komen, kan er zeker van zijn dat hij nog meer verstrikt raakt in misvattingen. Want het verstand wordt beïnvloed door de tegenstander van de waarheid - de vorst der duisternis - die er alles aan doet de mensen van de waarheid af te brengen en hen op dwaalwegen te leiden.

De mens kan zich echter daarvoor behoeden als hij zich tot God zelf wendt, als hij Hem vraagt hem het inzicht van de waarheid te schenken. Daarom kan geen mens het bezwaar opperen dat hij niet in staat is juist te oordelen over waarheid en dwaling. Zodra hij zich met God verbindt, zodra hij Hem om verlichting van geest vraagt, zal hij gevoelsmatig inzien of hij de hem aangeboden leringen moet aannemen of afwijzen. En hij zal altijd de innerlijke zekerheid hebben dat zijn oordeel juist is, omdat hij weet dat niet hij zelf zijn oordeel heeft gevormd, maar dat God zijn denken verlichtte. Maar er is altijd een goede wil voor nodig om het juiste in te zien en te doen. Een verstandsmens vraagt zich echter niet af wat hem ertoe beweegt het aangebodene aan te nemen of af te wijzen. Bij hem is alleen het verstand werkzaam - dat echter eigen wegen gaat en niet God zelf om raad vraagt, maar zichzelf in staat acht alles te onderzoeken. En hij zal zich vaak vergissen omdat God niet uitgeschakeld wil worden en omdat alleen van Hem de waarheid uitgaat.

Maar het beproeven van geestelijke goederen mag ook niet verzuimd worden omdat de mens zich zogenaamd niet tot een goed oordeel bekwaam voelt. Want eens zal hij verantwoording moeten afleggen en hij zal zich niet op het oordeel van anderen beroepen dat hij zonder na te denken heeft aangenomen omdat dit zo van hem verlangd werd. Hij moet tot een levend geloof komen en dat vereist ook nadenken over dat wat hem onderwezen wordt. Pas een levend geloof heeft bij God waarde. Echter een dood geloof, een vormgeloof is zo goed als geen geloof.

En zo zult u mensen steeds weer de gelegenheid hebben een standpunt in te nemen tegenover de een of andere leer, tegenover geestelijk goed dat u wordt overgebracht. En u zult er goed aan doen u tot God zelf te wenden, want Hij - als de eeuwige Waarheid - zal dan ook de waarheid voor u toegankelijk maken. Hij zal het u dan in 't hart leggen dat u in staat bent u een eigen oordeel te vormen en dat dit oordeel ook volgens de waarheid is. Maar u moet niet alleen op uw eigen kracht vertrouwen. Want zodra God niet tussenbeide kan komen op grond van uw wil, uw gebed, zal een ander ingrijpen en deze bedient zich van uw verstand. En dan zult u zich steeds verder van de waarheid verwijderen, want die ander rust niet voordat hij zijn doel heeft bereikt.

Amen

Con la Ayuda de Dios examinar concienzudamente todos los bienes espirituales

A nadie está negado el formarse un juicio él mismo, pero que también sepa que la mera sensatez no es una garantía para una forma de pensar correctamente - con lo aguda que estuviera desarrollada. Esto concierne sobre todo la valoración del saber espiritual para el que no se puede facilitar pruebas.

Si tal saber es Verdad o no, esto el hombre sólo puede valorarlo si se dirige a Dios mismo rogándole por esclarecimiento de su pensar, porque de otra manera será incapaz de una valoración... de hacer un juicio justo...

Pero incluso entonces cada hombre tiene el derecho de rechazar lo que él no puede admitir, presuponiendo que es de buena voluntad y examina todo sin prejuicios. Que no crea ciegamente sino que reflexione sobre todo que le exigen que lo crea... y que para esto ruegue a Dios por su Ayuda... y que sepa que el Espíritu en él mismo le enseña... Entonces también se manifiesta un justo deseo de Verdad, con lo que esta también le será ofrecida y él podrá reconocerla como tal.

Mucho de lo que está ofrecido a los hombres como verdad frecuentemente se contradice... Entonces es cosa del hombre mismo el averiguar qué de ello es Verdad. Pero aquel que se imagina poder descubrirla con su mero razonamiento, él puede contar con que se liará cada vez más en el error; porque el razonamiento está influido por el adversario de la Verdad –el príncipe de las tinieblas– el que hace todo lo posible para disuadir a los hombres de la Verdad y para inducirlos en el error.

Pero el hombre puede protegerse de esto - si se dirige a Dios mismo y le ruega que le regale la facultad de reconocer la Verdad. Por eso nadie puede pretender de no ser capaz de hacer un juicio claro sobre Verdad o error. Tan pronto como el hombre se une con Dios y tan pronto que Le ruegue por esclarecimiento de su pensar, lo sentirá en su interior si debe entregarse al bien espiritual que le está ofrecido o si debe negarse a él. Y siempre tendrá la certitud íntima de juzgar de manera cierta porque sabe que no fue él mismo que ha formado el juicio sino que Dios ha esclarecido su pensar. Pero para reconocer y ejecutar lo correcto, siempre hace falta una buena voluntad para ello.

Un hombre intelectual nunca se examina a sí mismo para saber qué es lo que le empuja a aceptar o a rechazar algo. Solamente su intelecto es activo, pero este va por otros caminos y no pide consejo a Dios porque se considera apto para determinar él solo lo que acepta o no. Y este intelecto cometerá muchos errores porque Dios no consiente en ser descartado pues la Verdad surge únicamente de Él.

Por otro lado tampoco se debe omitir el examen de bienes espirituales sólo porque el hombre supuestamente no se considera apto para hacer un juicio objetivo - eso ante el hecho que llegará el día en que tendrá que justificarse, y no podrá referirse al juicio de otros que él había aceptado sin reparos porque así se lo habían exigido... Debe llegar a tener una fe viva, lo que requiere que reflexione sobre lo que se le ha enseñado.

Pues únicamente la fe viva está valorada de Dios, mientras que una fe muerta o una fe formal resulta más bien en una ausencia de fe... Por eso vosotros los hombres cada vez de nuevo tendréis ocasiones para tomar posición con respecto a la una u otra doctrina... a un bien espiritual que os está comunicado... y haréis bien si os dirigís a Dios mismo. Porque Él, siendo la eterna Verdad misma, también hará que esta os llegue; pues señala a vuestro corazón que sois aptos para formaros vuestro propio juicio, y que este juicio también corresponde a la Verdad.

Pero no tengáis solamente confianza en vuestra propia fuerza, porque donde Dios en el caso de la falta de vuestra voluntad –la falta de vuestra oración– no puede entrometerse, allí se entromete otro que se sirve de vuestro razonamiento... Y entonces os alejaréis cada vez más de la Verdad, porque aquel no se para antes de haber logrado su objetivo.

Amén.