• Terug

Verwijzingen naar catastrofen

Het zal u spoedig duidelijk worden, hoe vergankelijk al datgene is, wat hoort bij de wereld. Want steeds vaker zult u horen over verwoestingen door natuurkrachten, over ongevallen en catastrofen van allerlei aard en over het plotselinge sterven van veel mensen. En niemand weet of en wanneer ook hem hetzelfde lot zal treffen. Niemand weet wanneer zijn laatste uur heeft geslagen.

Maar iedereen weet, dat hij niets met zich mee kan nemen naar de eeuwigheid. En daarom zou hij zijn aardse streven moeten verminderen, het najagen van aardse goederen van allerlei aard. Want hij moet alles achterlaten, wanneer het uur van de dood is gekomen. En steeds weer zult u daaraan worden herinnerd door onvoorziene voorvallen, waar have en goed waardeloos is geworden, door plotselinge sterfgevallen en slagen van het noodlot van allerlei aard.

Maar dit zijn allemaal tekenen van Barmhartigheid van de eeuwige Godheid, die u moeten aanmanen ook aan uw eigen dood te denken. Dit zijn allemaal tekenen van Haar Liefde, Die steeds alleen uw zielenheil wil bevorderen en u graag wil helpen u te bezinnen en uw leefwijze te veranderen.

Want wat u voor de wereld doet, wat u alleen voor uw aardse leven doet, verschaft u alleen vergankelijke goederen. Maar wat u uw ziel geeft aan geestelijk goed, levert u ook weer geestelijke goederen op. En dat zal u volgen in de eeuwigheid, ook wanneer u plotseling en onverwachts uit het aardse leven wordt weggeroepen. Want geestelijke goederen zijn onvergankelijk. Ze kunnen niet van u worden afgenomen en eens zullen ze u gelukkig maken in het rijk hierna.

Maar al wordt u ook nog zo vaak de vergankelijkheid van al het aardse voor ogen gehouden, u probeert nooit in gedachten zulke lotgevallen ook op uzelf toe te passen, maar u leeft verder zoals voorheen. En de tijd gaat steeds meer richting het einde. Zowel voor de enkeling, alsook voor alle mensen is een grens gesteld, die hij zelf nooit kan bepalen, maar die al de volgende dag voor hem van betekenis kan zijn, omdat het leven van ieder afzonderlijk in Gods Hand ligt.

En daaraan zouden de mensen steeds moeten denken. En ze zouden zo moeten leven, zoals ze zouden doen wanneer hun de dag bekend zou zijn. Ze moeten elke dag bereid zijn van de aarde heen te gaan. Ze moeten hun geestelijke voorraad voortdurend vergroten en aardse verlangens altijd achterstellen. Ze moeten leven in het bewustzijn van de eeuwigheid, niet alleen voor de dag van vandaag. Want plannen voor de toekomst kunnen ze nooit met zekerheid maken, dus houden ze liever rekening met een snel overlijden en bereiden ze zich daaraan beantwoordend voor op de eeuwigheid, dan zo maar raak te leven en alleen erg te verlangen en te streven naar aardse goederen, want deze zijn en blijven vergankelijk en leveren de ziel geen voordeel op.

Doch alleen de ziel blijft bestaan. Ze kan niet vergaan. En opdat haar een goed lot beschoren is, moet de mens haar op aarde doen toekomen wat haar tot gelukzaligheid strekt. De mens moet steeds alleen werken van liefde verrichten. Dan zorgt hij waarlijk beter voor zijn ziel, dan hij voor zijn lichaam kan zorgen. Want hiervoor zal ook worden gezorgd, zodra de mens eerst aan zijn ziel denkt. Maar ziel en lichaam hoeven geen vrees te hebben voor de dood, die anders steeds weer voor de mens ligt als een verschrikking, waarvoor hij bang is, zolang de mens op aarde niet aan zijn eigenlijke bestemming denkt.

Maar wie eerst voor de ziel zorgt, heeft geen vrees meer voor de dood. Hij is als het ware alle dagen voorbereid en de dood zal hem niet verrassen, maar voor hem alleen een wisseling van zijn verblijfplaats betekenen, die hij waarlijk zal verwelkomen.

Amen

Indications of disasters....

Soon it will become obvious to you how transient everything is that belongs to the world, because you will hear more and more often about destruction by the forces of nature, about all kinds of accidents and disasters and the unexpected deaths of many people.... And no-one knows whether and when they might have to suffer the same fate, no-one knows when their last hour will come. Yet each person knows that they cannot take anything along into eternity.... Therefore they should let-up in their earthly striving, in their chasing after all sorts of earthly possessions, for when the hour of death arrives they must leave everything behind.... Time and again you will be reminded of this through unforeseen instances when belongings have become worthless through sudden cases of death and all kinds of misfortune. But these are all signs of the Eternal Deity's mercy which are to remind you to remember your own death as well.... All these are signs of His love, which only ever wants to advance your soul's salvation and which would like to help you take stock of yourselves and change your way of life. For everything you do for the world, everything you only do for your earthly life, merely provides you with transient goods; but the spiritual goods you offer your soul will gain you spiritual possessions again which will follow you into eternity, even if you are suddenly and unexpectedly recalled from your earthly life. For spiritual possessions are everlasting, they cannot be taken away from you and will make you very happy in the kingdom of the beyond one day.... Nevertheless, regardless of how often the transience of all earthly things is pointed out to you, you never ever try to mentally assign such destinies to yourselves but go on living as before, and time progressively moves towards the end; a limit has been set, both for the individual person as well as for all people, which no-one can ever determine but which might be the next day for him, because every individual person is in God's hand. People should always remember this and live as they would were they to know the day. Every day they should be willing to leave the earth; they should constantly increase their spiritual wealth and always defer their earthly desires, they should live in awareness of eternity and not just for the moment, since plans for the future can never be made with certainty, thus they should rather count on an early death and prepare themselves for eternity than spend every day merely striving and craving for earthly possessions, for these are and will remain transient and won't gain the soul any advantage. However, only the soul will survive, it cannot perish, and to make sure that its fate will be good, the human being should provide the soul with that which will help it progress towards happiness:.... The human being should only ever accomplish works of love, in that case he would truly take better care of his soul than he is able to do for his body. For the latter will be preserved as soon as the human being considers his soul first, but soul and body need not fear death, which otherwise will always be dreaded by a person and scare him as long as the human being on earth does not bear his actual purpose in mind. Yet anyone who takes care of his soul first is no longer afraid of death, to a certain extent he is prepared every day and death will not take him by surprise, instead he will merely consider it a much welcome change of location....

Amen