• Terug

Wie was in Adam belichaamd?

In allerlei noden kunt u tot MIJ komen, hetzij aardse of geestelijke, wat u ook bedrukt, want IK heb u lief en IK wil u graag uw verzoeken vervullen: Mijn GEEST van eeuwigheid spoorde MIJ aan om te scheppen. Mijn Liefde was overgroot, Mijn Wijsheid onovertrefbaar en Mijn Macht zonder einde. De Liefde echter was Kracht die zich wilde doen gevoelen, die zich wilde uiten, die dingen wilde laten ontstaan waaraan IK Zelf weer Mijn vreugde beleefde in overvloed.

Mijn Liefde, Die zich niet kon wegschenken, zocht een opnamevat waarin Ze binnen kon stromen, d.w.z. Ze vormde voor Zich Zelf het vat omdat er buiten MIJ niets bestond wat Mijn machtige stroom van Liefde zou hebben kunnen opvangen en daardoor overgelukkig zijn. En dit vat plaatste IK buiten MIJ Zelf als een gelijksoortig wezen, als Mijn evenbeeld. Het kon niet anders dan dat dit wezen nu ook met dezelfde scheppende geest en scheppende wil vervuld was zoals IK Zelf, daar het anders geen "evenbeeld" van MIJ geweest zou zijn. En IK wilde ook dat het wezen dezelfde gelukzaligheid gevoelde die het "scheppen" veroorzaakte en daarom kwamen uit de kracht van de liefde en wil van ons Beiden talloze gelijksoortige wezens voort, een scheppingsdaad die u, mensen alleen maar bedekt kan worden aangeduid, maar niet in zijn gehele diepte duidelijk gemaakt.

Nu moet u echter een onderscheid maken tussen de schepselen van MIJ die uit Mijn Kracht en zijn wil zijn voortgekomen - en het eerstgeschapen wezen, dat Mijn Liefde alleen buiten MIJ plaatste. Dit wezen, Lucifer, maakte aanspraak om als een GOD-gelijk wezen te gelden, zolang, tot het viel. IK had het aan Mijn Zijde geplaatst en verlangde van het alleen de erkenning van MIJ Zelf, d.w.z. de toegeving dat IK het vanuit Mijn Kracht geschapen had; en het zou het gelukkigste wezen gebleven zijn, dat naast MIJ zou hebben kunnen scheppen en werken als 'n waar evenbeeld, dat door Mijn Kracht geheel doorstraald werd, maar alleen juist door deze doorstraling van Kracht van MIJ afhankelijk was, een afhankelijkheid die dit wezen echter nooit zou hebben hoeven te merken bij gelijkgerichte wil en steeds even diepe liefde.

Het heeft Mijn eis niet vervuld, het wilde MIJ niet erkennen als Bron van Kracht en viel derhalve naar beneden in de diepste diepte. Het trok ook een grote aanhang met zich mee omlaag, wezens die onze beider liefde en kracht en wil hadden doen ontstaan.

De weg die Mijn eerstgeschapen wezen neemt, staat hem geheel vrij. De weg van de door hem in de diepte getrokken wezens is onderworpen aan Mijn Wil, d.w.z. IK maakte voor dit wezenlijke dat gevallen was, een weg gereed waarover het weer kan en zal terugkomen naar MIJ als hun Schepper van eeuwigheid, van WIE het is uitgegaan. Deze zelfde weg, die IK in Mijn Wijsheid voorzien had als succesvol zou ook Lucifer hebben kunnen gaan, maar als een volledig vrij wezen heb IK hem eens geschapen en als een geheel vrij wezen moet hij de weg om terug te keren aanvaarden in vrije wil.

Hij was Mijn evenbeeld, wiens vrije wil IK eerbiedigde, zelfs als hij nog zo verkeerd gericht is. IK zal hem op geen enkele manier dwingen en IK zal wachten tot hij vrijwillig zijn terugkeer naar MIJ begint. Maar nog is hij er ver van verwijderd. En als er gezegd wordt: "Lucifer heeft zich in Adam geïncarneerd", dan is daarmee het duivelse, dat wat ook in Lucifer was, bedoeld, dat in alle wezens die gevallen zijn, aangetroffen werd.

Zijn duivelse geest, dus alles wat tegen GOD gericht is, moet de belichaming als mens doormaken en zo moest ook Adam, d.w.z. de in hem belichaamde oergeest, met al zijn boosaardige neigingen en aanleg zijn intrek nemen in de menselijke vorm, juist om van deze gezindheid van Lucifer los te komen, om zich weer geheel en al naar MIJ te keren, DIE hij als mens ook kon onderkennen als zijn GOD en Schepper van eeuwigheid.

Ook Lucifer zou eerst de gang door de materie, door de gehele schepping hebben moeten gaan als er voor hem een menselijke vorm gereed zou zijn met het doel van een verdere ommekeer terug naar MIJ. Want zijn nog geheel ongetemde geest zou elke vorm met geweld verbreken, zoals dit ook het geval was toen hij bij wijze van proef de eerste vorm betrok. Ze bestond slechts uit zachte meegevende materie, die de ongetemde geest van Mijn eerstgeschapen wezen niet zou hebben kunnen vasthouden, terwijl Adam's oergeest al zoveel rijper was geworden, dat hij zich in deze vorm tot op zekere hoogte behaaglijk voelde; en hij zou ook de verzoekingen van Lucifer hebben kunnen weerstaan, die deze ondernam om de bijna aan het doel aangekomen, gevallen broeder weer voor zich te winnen. Lucifer was Mijn tegenstander en hij is het nog en zal dit blijven, tot ook het laatste geestelijke dat door hem mee in de afgrond is getrokken, de terugweg naar MIJ zal hebben aanvaard. Dan pas zal ook hij zich bezinnen en zich vrijwillig aan MIJ overgeven, wat echter nog eeuwigheden duren zal, tot dit doel bereikt is.

Amen

Wer war in Adam verkörpert?.... 2.

In allen Nöten könnet ihr zu Mir kommen, sei es Irdisches oder Geistiges, was euch bedrückt, denn Ich liebe euch, und Ich will euch gern eure Bitten erfüllen: Mein Geist von Ewigkeit trieb Mich an zum Erschaffen.... Meine Liebe war übergroß, Meine Weisheit unübertrefflich und Meine Macht endlos.... Die Liebe aber war Kraft, Die Sich auswirken wollte, Die Sich zum Ausdruck bringen wollte, Die Dinge erstehen lassen wollte, woran Ich Selbst wieder Meine Beglückung fand im Übermaß. Meine Liebe, Die Sich nicht verschenken konnte, suchte Sich ein Gefäß, in das Sie verströmen konnte, d.h., Sie bildete Sich Selbst das Gefäß, weil es außer Mir nichts gab, was Meinen gewaltigen Liebestrom hätte auffangen und sich daran hätte beseligen können. Und dieses Gefäß stellte Ich aus Mir Selbst heraus als ein gleichgeartetes Wesen, als Mein Ebenbild. Daß dieses Wesen nun auch von dem gleichen Schöpfergeist und Schöpferwillen erfüllt war wie Ich Selbst, konnte nicht anders sein, ansonsten es kein "Ebenbild" von Mir gewesen wäre. Und Ich wollte auch, daß das Wesen die gleiche Seligkeit empfand, die das "Erschaffen" bereitete, und darum gingen aus unser beider Liebekraft und Willen zahllose gleichgeartete Wesen hervor.... ein Erschaffungsakt, der euch Menschen nur angedeutet, aber nicht in seiner ganzen Tiefe erklärt werden kann.... Nun müsset ihr aber einen Unterschied machen zwischen diesen Meinen Geschöpfen, die aus Meiner Kraft und seinem Willen hervorgegangen sind, und dem erst-geschaffenen Wesen, das Meine Liebe allein herausstellte außer Mich.... Dieses Wesen, Luzifer, hatte den Anspruch, als Gott-gleiches Wesen zu gelten so lange, bis es fiel.... Ich hatte es Mir zur Seite gestellt und forderte von ihm nur das Anerkennen Meiner Selbst, d.h. das Zugeständnis, daß Ich es aus Meiner Kraft heraus geschaffen hatte.... und es wäre das seligste Wesen geblieben, das neben Mir hätte schaffen und wirken können als wahres Ebenbild, das von Meiner Kraft völlig durchflutet wurde, nur eben durch diese Kraftdurchstrahlung von Mir abhängig war.... eine Abhängigkeit, die das Wesen aber niemals hätte zu spüren brauchen bei stets gleich gerichtetem Willen und stets gleich tiefer Liebe.... Es hat Meine Forderung nicht erfüllt, es wollte Mich nicht anerkennen als Kraftquell und fiel sonach hinab bis in die tiefste Tiefe.... Es zog auch einen großen Anhang mit sich hinab.... Wesen, die unser beider Liebe und Kraft und Wille hatte erstehen lassen. Der Weg, den Mein erstgeschaffenes Wesen nimmt, steht ihm völlig frei.... Der Weg des von ihm in die Tiefe gezogenen Wesenhaften unterliegt Meinem Willen, d.h., Ich bereite diesem gefallenen Wesenhaften einen Weg vor, auf dem es wieder zurückgelangen kann und wird, zu Mir, als seinem Schöpfer und Ausgang von Ewigkeit. Diesen gleichen Weg, den Ich als Erfolg-eintragend in Meiner Weisheit ersehen habe, hätte auch Luzifer gehen können, doch als völlig freies Wesen habe Ich ihn einstens geschaffen, und als völlig freies Wesen muß er den Weg der Rückkehr antreten im freien Willen.... Er war Mein Ebenbild, er stand nicht in Abhängigkeit von Mir, weil die Liebe niemals eine Kraftverringerung Meinerseits zugelassen hätte.... er war Mein Ebenbild, dessen freien Willen Ich achte, selbst wenn er noch so verkehrt gerichtet ist.... Ich werde ihm keinerlei Zwang anlegen, und Ich werde warten, bis er freiwillig seine Rückkehr zu Mir antritt.... Aber noch ist er weit davon entfernt.... Und wenn es heißt: Luzifer hat sich in Adam inkarniert, so ist damit das Luziferische gemeint, das sich in allen Wesen, die gefallen sind, wiederfand.... Sein luziferischer Geist, also alles Gott-Gegnerische, muß die Verkörperung als Mensch durchmachen, und so auch mußte Adam, d.h. der in ihm verkörperte Urgeist, mit allen seinen luziferischen Trieben und Veranlagungen Aufenthalt nehmen in der menschlichen Form, um von ebendiesem luziferischen Geist loszukommen, um sich wieder voll und ganz Mir zuzuwenden, Den er auch als Mensch erkennen konnte als seinen Gott und Schöpfer von Ewigkeit. Auch Luzifer hätte den Gang durch die Materie, durch die gesamte Schöpfung, gehen müssen, sollte für ihn eine menschliche Form bereit sein zwecks weiterer Rückwandlung zu Mir.... Denn sein noch völlig ungebändigter Geist hätte jegliche Form gesprengt, wie dies auch der Fall war, als er probeweise die erste Form bezog.... Sie bestand nur aus weicher, nachgiebiger Materie, die den ungebändigten Geist Meines erst-geschaffenen Wesens nicht hätte halten können.... während der Urgeist des Adam schon so weit ausgereift war, daß er sich in dieser Form bis zu einem gewissen Grade wohl fühlte und er auch hätte den Versuchungen Luzifers standhalten können, die dieser anstellte, um den fast am Ziel angelangten gefallenen Bruder wiederzugewinnen für sich. Luzifer war Mein Gegner, und er ist es noch und wird es bleiben, bis auch das letzte von ihm mit in den Abgrund gezogene Geistige den Weg der Rückkehr zu Mir wird angetreten haben.... Dann erst wird auch er sich besinnen und freiwillig sich Mir ergeben, was aber noch Ewigkeiten währen wird, bis dieses Ziel erreicht ist....

Amen