• Terug

Voorbede voor zielen in het hiernamaals

U weet niet hoezeer de zielen moeten lijden die zonder enige voorbede in het rijk hierna vertoeven en van wier wil het alleen afhankelijk is, of ze een stap vooruit gaan. Deze arme zielen kunnen meestal deze wil niet opbrengen. En alles wat hun voor de geest wordt gesteld van de kant van de lichtwezens, die hen steeds weer vermomd opzoeken om hun hulp te bieden, is zonder resultaat, omdat ze eenvoudigweg geen kracht hebben om te willen en apathisch verder vegeteren tot hun van een bepaalde zijde kracht wordt toegevoerd. En dit kan alleen de voorbede van de kant van de mensen tot stand brengen.

Alles moet gebeuren volgens de wet van de eeuwige ordening.

God kan niet willekeurig een ziel met kracht bedenken, die ze geheel onwaardig is, die ze noch verlangt, noch aanneemt, wanneer die haar wordt aangereikt, of wanneer haar andere hulp aangeboden wordt.

En juist omdat de ziel te zwak is om zelf ook maar iets te ondernemen om haar toestand te verbeteren, zult u mensen haar moeten gedenken in een liefdevolle voorbede en zult u vaak moeten bidden voor deze arme zielen, opdat de Vader dan ter wille van uw liefde Zijn kracht kan schenken en aan die zielen doen toekomen. En Hij zal dit ook zeker doen, zodat geen enkel gebed ten gunste van die zielen zonder uitwerking zal blijven. Een ziel om welke een mens zich in liefdevolle voorbede bekommert, kan niet verloren gaan. Eens komt ze tot het besef dat ze de verandering van haar lot zelf ter hand moet nemen.

Dan zal ze dat ook zeker doen. Want ze voelt duidelijk de kracht die haar wordt toegevoerd en gebruikt die ook naar Gods wil. Dat wil zeggen: ze zal daarmee in liefde werken voor de zielen die, net als zij, zich in nood bevinden. Liefdevolle voorbede is het enige middel om zulke zielen in de duisternis te helpen, omdat ze daardoor zelf de kracht van de liefde leren kennen en in staat zijn zichzelf te veranderen. Deze zielen lijden onbeschrijflijk en ze zijn buitengewoon dankbaar wanneer ze eenmaal tot inzicht zijn gekomen en de juiste weg gaan die hun gewezen werd.

En ze betuigen hun dankbaarheid met verlossend bezig te zijn, want dan willen ze helpen zoals zij geholpen werden in hun nood en kwelling. Doch talloze zielen hebben geen voorspreker. Er verblijven talloze zielen in de duisternis, aan welke geen mens in liefdevolle voorbede denkt.

Neem ze allen op in uw gebeden. Heb alleen de wil hen te helpen en deze goede wil zal hun kracht bezorgen, zodat ze zich van tijd tot tijd gedrongen voelen uit de duisternis omhoog te klimmen en dan beginnen soms voor hen ook vonken van licht te gloeien die hen aansporen ze te volgen. Medelijdende gedachten die u in deze duistere sferen zendt, roepen steeds kleine opstandjes op, zodat de wezens elkaar wederzijds trachten te onderrichten over wat er zou moeten gebeuren om uit hun kwellende toestand weg te komen. En wanneer de voorbede niet verslapt, wordt het verlangen van de ziel steeds sterker. En dan doet er zich ook een verandering voor, doordat hun de gelegenheid gegeven wordt, de diepte te verlaten en deel te nemen aan onderrichtingen die hun in de vorm van lichtvonken worden aangeboden en die hun goeddoen. Die zielen te helpen, is een grote daad van barmhartigheid, omdat ze zichzelf niet meer alleen kunnen helpen en op hulp van vreemden zijn aangewezen. De hulp die hun in het rijk hierna rechtstreeks aangeboden wordt, nemen ze maar moeilijk aan, omdat ze te zwak zijn om te willen en daarom eerst toevoer van kracht nodig hebben, die u mensen hun zult kunnen bezorgen door liefdevolle voorspraak. Het zijn de werken van liefde die u, over de dood heen, de zielen nog zult kunnen betonen en die vaak van grote betekenis zijn, omdat ze de redding kunnen zijn voor deze zielen, die hen uit de duisternis wegvoert en tot leven laat komen. Maar zijn zulke zielen eenmaal gered en hebben ze eenmaal de weg van het licht betreden, dan zijn ze ook ijverige helpers voor de andere zielen geworden, die eveneens in de duisternis verbleven. Want ze vergeten hun nood nimmermeer en zullen daarom ook eeuwig dankbaar zijn.

Amen

MOLITVA (URGIRANJA) ZA ONOSTRANE DUŠE....

Ne znate vi koliko moraju patiti one duše koje bez ikakve molitve (od strane ljudi) borave u onostranom carstvu i kako im o volji zavisi da li će napraviti korak unaprijed. Te bijedne duše najčešće ne mogu skupiti/nemaju snage za tu volju, i sve zamisli od strane svjetlosnih bića, koja ih prerušena uvjek iznova posjećuju kako bi im pomogla, ostaju bezuspješne, jer one (te duše) jednostavno nemaju snage za htjeti, i apatično vegetiraju sve dok im sa strane ne bude pružena snaga. A to može prouzročiti/postići jedino molitva od strane ljudi.... Sve mora biti u skladu sa zakonom vječnog reda.... Bog jednu dušu ne može proizvoljno obdariti snagom koje je ova potpuno nedostojna, koju ni ne želi niti je prihvata, kada joj (ta snaga) bude pružena ili kad joj bude pružen neki drugi vid pomoći.... I baš zato što je duša pre-slaba sama nešto preduzeti kako bi si poboljšala stanje, vi ljudi je se trebate sjetiti u vašim molitvama ispunjenim ljubavlju, često se moleći za te sirote duše kako bi im Otac, vaše ljubavi radi, mogao podariti Svoju snagu/silu i dostaviti je tim dušama, što će sigurno i učiniti, tako da ni jedna posrednička molitva neće ostati bez efekta. Duša za koju se čovjek na zemlji založi, ne može biti izgubljena, ona jednom dolazi do spoznaje kako se ona sama mora potruditi oko promjene svoje sudbine.... Onda će ona to i (u-)činiti, jer jasno osjeća snagu koja joj se posvećuje, i primjenjuje je u skladu sa Božijom voljom, što znači, ona će time djelovati na duše koje se isto kao i ona sama nalaze u nevolji. Urgiranje putem molitve je jedino sredstvo pomoći tim dušama u tami, jer time one upoznaju moć ljubavi i uspijevaju se preobratiti/promjeniti. Te duše neopisivo pate, a jednom kada dospiju do spoznaje i kad krenu pravim putem koji im je bio naznačen, jako su zahvalne.... I svoju zahvalnost uzvraćaju izbavljujućom aktivnošću, pošto i one tada žele pružiti pomoć kao što je i njima bila pružena u njihovoj patnji i nevolji. Ali bezbrojne duše nemaju nikoga tko bi za njih urgirao/založio se, bezbrojne duše borave u mraku, duše kojih se ni jedan čovjek ne sjeti u ljubavnoj molitvi.... Uključite ih sve u vaše molitve, imajte samo volje pomoći im, i ta dobra volja pružiti će im snagu, tako da će se na neko vrijeme osjećati pod pritiskom za izlazak iz mraka, i tada će im s vremena na vrijeme zablistati svjetlosne iskre, koje će ih potaknuti da ih slijede. Milostive misli, koje šaljete u te sfere, uvijek prouzrokuju komešanja, čime se bića međusobno počinju p(r)oučavati šta preduzeti za izlazak iz mučnog stanja i, ako molitva ne popusti, ta težnja duše postaje sve jača. I tada dolazi do promjene/preokreta, time što im biva pružena mogućnost za napuštanjem dna i mogućnost za obrazovanjem, koje im biva pruženo u obliku svjetlosnih iskrica, što im prija. Pomoći tim dušama je veliko djelo milosti, jer one same ne mogu si više pomoći i ovisne su o pomoći drugih ljudi. Pomoć koja im u onostranom carstvu biva direktno pružena, teško prihvataju, jer su pre-slabe volje i zbog toga prvo trebaju dotok snage, koji im vi ljudi možete osigurati kroz molitvu ispunjenu ljubavlju. To su djela ljubavi koja možete, prevazilazeći smrt, činiti dušama i koja često imaju veće značenje, jer mogu biti djelo spasenja za te duše, djelo koje ih izvodi iz tame i koje ih dovodi do života. A kad su jednom te duše spašene, kad su jednom stale na put svjetla, tada postaju i marljivi pomagači drugim dušama, koje su isto tako boravile u tami.... Jer one svoju nevolju vječno nikako ne zaboravljaju i stoga će vam vječno biti i zahvalne....

Amen