• Terug

Verantwoordelijkheid van de ouders en de kinderen

In totale onwetendheid begint u uw aardse leven als mens. De ziel is nog door geestelijke duisternis omgeven, daar ze eerst in de toestand van het zelfbewustzijn moet komen, voordat ze er nu ook aan kan beginnen de dichte omhulsels om zich heen op te lossen. Ze kan dit ook al doen zonder een bijzonder weten te hebben ontvangen, want ze kan al in de vroegste jeugd de goede gewaarwordingen en gevoelens in zich op de voorgrond laten komen, ofschoon ze niet volgens een bepaald inzicht handelt. Maar de mens moet zich steeds van zichzelf bewust zijn, daar anders zijn denken en handelen niet beoordeeld zou kunnen worden. Zo'n kind brengt al vroegtijdig de liefdesvonk in zich tot ontplooiing. Het is goed omdat het van binnen uit daartoe wordt aangezet, terwijl daarentegen een ander kind in dezelfde zelfbewustzijnstoestand aan de slechte aandriften in zich toegeeft, ofschoon het 't zwakke gevoel van verkeerd handelen in zich bespeurt. Van inzicht kan in beide gevallen nog geen sprake zijn, maar de liefdesvonk is in ieder mens gelegd. En zo is de aanvankelijke handelwijze bij kinderen alleen verschillend omdat hun zielen verschillend op het innerlijke aansporen reageren. Maar ieder kind is zich toch ervan bewust of het goed of slecht handelt, zodra het eerst eens zelf het stadium van het zelfbewustzijn heeft bereikt.

En nu wordt het kind dus langzaam ook een weten overgebracht. Het leert ordeningswetten kennen, dat wil zeggen: het wordt hem steeds begrijpelijker en hij zal ook bij zichzelf merken wat een goede of een slechte uitwerking heeft. Het begrip van goed en kwaad wordt hem bijgebracht en wederom zullen nu de opgroeiende mensen verschillend reageren al naargelang ze zelf de vlam van de liefde in zich ontsteken en zich van binnenuit laten beïnvloeden. En in overeenkomst hiermee groeit ook het inzicht, óf de aanvankelijke blindheid van de ziel blijft bestaan. Want het van buitenaf aan de mens toegekomen weten hoeft nog lang geen inzicht te zijn, maar wordt dat pas wanneer de liefde in de mens het weten tot leven brengt. Weliswaar kan het weten het verstand geheel in beslag nemen, maar het blijft dan steeds slechts een schijnlicht dat de kracht niet heeft in de ziel van de mens helderheid te verspreiden en de ziel daarom verder door omhulsels omgeven is. De mens wordt echter ter verantwoording geroepen vanaf het tijdstip waarop hij zich van zichzelf bewust is, waarop hij in zich de stem van het geweten kan vernemen, waarop dus het gevoel voor goed of kwaad in hem is ontwaakt. Dat kan bij het ene kind vroeger, bij het andere later zijn. Maar de voorwaarde is dan ook dat het zich moet verantwoorden voor zijn handelen. Maar steeds wordt er rekening gehouden met de zwakheid van zo'n ziel die vroegtijdig het aardse leven weer op moet geven. Steeds wordt de graad van rijpheid in aanmerking genomen en ook het weten dat de mens tot nu toe toegekomen is. Want volledig inzicht kan niet als maatstaf gelden, daar deze pas door de liefde kan worden verkregen.

Maar de mens wordt beoordeeld in overeenstemming met de liefde en deze kan in ieder mens worden ontstoken en opvlammen. Maar de liefdesvonk kan ook verstikt worden en dat betekent ook altijd slecht denken en handelen. Dat komt tevoorschijn, zodra de mens zich bewust wordt als "wezen" dat zijn wil kan gebruiken. En het zal deze wil gebruiken, passend bij zijn kwade, niet tot liefde genegen ziel. En het zal zich ook voor een hem toegekomen weten afsluiten, dus deze innerlijke kwade aandrift wordt niet door "inzicht" verstikt. Pas wanneer een kind kan worden beïnvloed iets goeds te doen kan deze kwade instinctieve drang verloren gaan en dan kan ook de stem van het geweten zich weer duidelijker uiten.

En daarom rust er een hele grote verantwoording op de ouders, die er alles aan zouden moeten doen in het kind de liefde te wekken. Ze moeten het aansporen behulpzaam te zijn en zo in de kinderen het gevoel van hulpvaardigheid ontwikkelen en al te egoïstische neigingen in hen te verstikken. Want zodra de liefdesvonk maar ontstoken is zal die zich ook uitbreiden en zal de ziel niet meer in duisternis gehuld zijn. Het zal vanzelf licht worden in het hart. En het denken en handelen van het kind zal nu al een bewust denken en handelen zijn. En dat kan het spoedig ook het licht van het inzicht opleveren, zodra hem nu het overeenkomstige weten wordt overgebracht. Want de liefde is alles. En ieder mens is tot liefde in staat omdat God zelf in ieder mens een vonk heeft gelegd, het aandeel van Hem zelf, om hem uit de toestand van de dood in de toestand van het leven terug te leiden.

Amen

Responsibility of parents and children....

You start your earthly existence as a human being in complete ignorance. The soul is still shrouded in spiritual darkness because it first has to reach a state of self-awareness before it can get started with dissolving its dense surrounding cover. It can already do this without having received particular knowledge, for it can express its good feelings at a very early age even though it does not act in relation to a certain amount of realisation. But the human being always has to be cognisant of himself otherwise his thoughts and actions could not be appraised. Such a child develops its spark of love early on; it is good, because it is motivated to do so from within.... whereas another child in the same state of self-awareness gives in to bad impulses within itself, even though it feels a slight sense of wrong doing inside itself. In both cases one cannot as yet speak of realisation, but the spark of love is placed into every human being, and children's initial behaviour is therefore only different because their souls react differently to inner urges, but every child is nevertheless conscious as to whether its behaviour is good or bad.... once it has reached the stage of self-awareness.

And now the child slowly receives knowledge too.... it gets acquainted with the laws of order, that is, it begins to understand increasingly more, and it will also experience the effects of good or bad on itself.... it is taught the concept of good and bad, and again people will react differently as they grow into adults, depending on whether they kindle the flame of love in themselves and allow themselves to be influenced from within. And accordingly their realisation will either grow or the soul's initial blindness will remain, for the knowledge given to the person from outside need by no means become realisation, rather, it only becomes it when the human being's love brings the knowledge to life.... Knowledge can certainly satisfy the intellect, yet it will always merely be a deceptive light without strength to illuminate the human being's soul, and therefore the soul continues to stay covered by layers. The human being, however, will be held accountable from the moment he is aware of himself, from the moment he is able to hear the voice of conscience.... thus, when his perception of good or bad has awakened within him, which can happen sooner in one and later in an other child, but which is a prerequisite for its responsibility of its actions. Yet the weakness of a soul which has to give up its earthly life at an early stage is always taken into account. The degree of maturity as well as the knowledge the human being was given so far will always be considered. For complete realisation cannot be applied as a criterion, since this can only be gained through love.

The human being, however, is assessed according to his love, and this can be ignited into a flame in every person, but the spark of love can also be stifled, and that always also indicates adverse thinking and doing, which appear as soon as the person becomes conscious of himself as a being which can use its will and does so in line with its soul which is wicked and unwilling to love and which will also close itself to any given knowledge.... thus 'realisation' does not stifle this bad inner instinct. Only when a child can be influenced to do something good can this wicked compulsion disappear and the voice of conscience express itself more noticeably again, too.

For this reason parents carry an extra large responsibility, they should do everything to awaken love in the child, they should encourage it to carry out small helpful tasks and thus cultivate a sense of helpfulness in the children and stifle their excessive selfish instincts.... For as soon as the spark of love has been kindled it will also spread, and the soul will no longer be shrouded in darkness, the heart will become enlightened by itself, and then the child will already think and act consciously which will soon also result in the light of realisation, once it is given the appropriate information.... For love is everything.... and every human being is capable of love, because God Himself has placed into every human being a spark which is part of Himself in order to lead him from the state of death back into the state of life....

Amen