• Terug

Dienstbaar zijn in vrije wil Eigenliefde

Wie op de hoogte is van de ontwikkelingsgang van het geestelijke, wie is onderricht over de zin en het doel van de schepping, die weet ook dat de mens als volkomen scheppingswerk de afsluiting van een eindeloos lang ontwikkelingsproces vormt dat zich op deze aarde heeft afgespeeld. Verder weet hij dat op dit aardse leven onherroepelijk een verblijf in het rijk hierna volgt, waar er geen materiële scheppingen meer zijn, waar weliswaar de verdergaande ontwikkeling onder ontzettend zware omstandigheden nog wel door kan gaan, maar geheel anders dan in de materiële wereld. En hij weet dat dit lot al diegenen treft die de ontwikkelingsgang op aarde niet zover hebben voltooid, dat hun ziel in het lichtrijk kan binnengaan.

Dit inzicht echter hebben slechts weinig mensen op de aarde, want om dit te kunnen begrijpen en te geloven is op de eerste plaats de wil nodig dit alles te willen weten, maar het verlangen naar inzicht is maar zelden bij de mensen aanwezig.

Daarentegen is de menselijke wil er uitermate sterk op gericht zich de schepping zoveel als mogelijk is, ten nutte te maken, dat ze het lichamelijk leven tot voordeel strekt. Weliswaar helpen de mensen daardoor onbewust het nog in de schepping gebonden geestelijke omhoog, omdat dit nu kan dienen - al is het ook onder de wet van "je moet" - maar welke winst levert dat hun ziel op?

Tegenwoordig wordt er zeer veel materie door menselijk willen opgelost, zielepartikeltjes worden daardoor vrij en deze worden dan volgens goddelijke Wil omgevormd tot nieuwe scheppingen waaraan een dienende functie is toegewezen die het geestelijke onvermijdelijk opwaarts laat klimmen. De mens bevrijdt dus iets geestelijks uit de materie, maar hijzelf kan daarbij in zijn ontwikkeling blijven staan of ook nog achteruit gaan, wanneer hij niet tegelijkertijd zijn medemensen in vrije wil behulpzaam is. En omdat hij immers zelf niet meer onderworpen is aan de "je moet" wet, kan en moet hij zijn positieve ontwikkeling zelf door vrijwillige werken van liefde bespoedigen.

En zodra hij dit bewust doet - steeds met de wil zijn medemens van dienst te zijn, kan zo zijn aardse activiteit een onvermoede zegen voor zijn ziel opleveren, zelfs als hij niet op de hoogte is van de ontwikkelingsgang van het geestelijke, zelfs wanneer hij niets weet van de zin en het doel van het aardse leven en van de scheppingen van deze aarde. En hij hoeft ook dit alles niet per se te weten, als hij maar vrijwillig dienstbaar is in liefde. Maar meestal wordt de mens door een liefde om bezig te zijn gedreven, die echter geen naastenliefde is - het is slechts de liefde voor zichzelf. Dan kan zijn activiteit ook een schadelijke uitwerking op zijn medemensen hebben, omdat de eigenliefde deste meer bevrediging vindt, hoe kariger de medemens erdoor bedacht wordt.

De eigenliefde heeft echter ook een ongunstige uitwerking op de scheppingswerken die de mens als arbeidsterrein zijn toegewezen, doordat vaak voortijdig de ontwikkeling van het geestelijke in zulke scheppingswerken wordt afgebroken, en dat omwille van eigen voordeel, omdat de eigenliefde indruist tegen de goddelijke orde en daarom ook de handelwijze van de mens helemaal tegen de goddelijke ordening gericht is.

Zelfs als zulke mensen, bij wie de eigenliefde nog voorop staat, op de hoogte waren van zin en doel van de schepping en het aardse leven, zouden ze toch hun verkeerde manier van leven en het handelen tegen de goddelijke ordening in niet opgeven - omdat de eigenliefde hen geheel beheerst en ze voor andere denkbeelden ontoegankelijk zijn. En deze mensen komen in een gesteldheid in het geestelijke rijk die helemaal ontzettend is, want ze kunnen hun eigenliefde nu niet meer bevredigen zoals op aarde, en de weg naar de juiste liefde, naar de liefde voor de naaste is voor hen oneindig lang en vaak helemaal niet te vinden.

De mens die alleen van zichzelf houdt, neemt dus ook de liefde voor de materie met zich mee in het hiernamaals. En het kwijtraken van deze verkeerde liefde is daar voor hem uitermate zwaar, want steeds verschijnen er zaken voor zijn ogen die hij op aarde met al zijn zinnen begeerde. En deze schijnbeelden prikkelen hem tot het uiterste, waarna ze direct vergaan als hij zijn begeerten wil bevredigen. Daardoor worden die begeerten des te heftiger en het zijn ontzettende kwellingen die de ziel nu heeft uit te staan en dat zo lang - tot ze zelf in zich de begeerte bestrijdt, wat dan ook steeds zwakker wordende verzoekingen tot gevolg heeft. Maar de mensen weten niet welke voordelen ze zich kunnen verschaffen voor het rijk hierna, wanneer ze al op aarde de materie overwinnen, wanneer ze zelf gaan heersen over de materie en er niet de slaaf van worden. De mens kan op aarde alles dienstbaar aan zich maken, want het doel van de hele schepping is dat ze de mens en elk schepsel dient, omdat dienen voor het erin gebonden geestelijke verlossing betekent. En zo draagt dus de mens zelf daar veel toe bij, wanneer hij de materie de mogelijkheid biedt te dienen, wanneer hij zelf dingen maakt waarvan het doel is dienstbaar te zijn en waarvan hij ook wel genieten mag als een geschenk van God.

Maar hij moet steeds aan de geestelijke bestemming van materiële dingen denken, er zich echter niet aan ketenen zodat het al zijn zinnen en trachten alleen nog gaat om het winnen van materiële goederen, om zich daarmee een behaaglijk leventje te verschaffen. Want dientengevolge zal hij steeds weer een prooi worden van wat ver onder hem staat in ontwikkeling, wat voor hemzelf dan geestelijke achteruitgang betekent. Steeds moet de ontwikkeling een opwaartse zijn. Het doel van de mens tijdens het aardse leven is, helemaal vrij te worden uit de materiële vorm, deze te overwinnen. Dan kan de ziel vrij en onbezorgd het aardse lichaam verlaten en zich in stralende hoogten verheffen. Dan wordt ze niet meer door de materie weerhouden en gedwongen zich nog langer in aardse sferen op te houden - ofschoon ze niet meer op aarde leeft.

Hoe oneindig dankbaar de ziel is die zich bevrijden kan uit deze sferen, weet u, mensen op aarde nog niet. Maar laat u dit gezegd zijn, dat datgene wat u op aarde met al uw zinnen nastreeft, uw grootste vijand is. Want uw gelukzaligheid ligt in de vrijheid, onvrij echter bent u, zolang de materie u nog in de greep heeft. En de materie ketent u zolang als uzelf nog door de eigenliefde beheerst wordt, als u zelf u niet door dienende liefde van haar losmaakt.

Alleen wie dienstbaar is, wordt vrij. En het bestaan als mens geeft u steeds gelegenheid om in liefde te dienen. Maar als mens hebt u weer een vrije wil en u wordt niet, zoals in het voorstadium van uw ontwikkeling, gedwongen te dienen. De liefde moet u nu aansporen om dienstbaar te zijn. Maar de dienende liefde zal alleen die mens beoefenen die de eigenliefde verslaat, die niet wil bezitten, maar weggeven.

Deze echter leert ook de materie niet te tellen, hij maakt er zich los van en wordt daardoor helemaal vrij. Zijn ontwikkelingsgang op aarde is dan met het resultaat van een totale vergeestelijking van zijn ziel besloten, die nu weer in het geestelijke rijk in licht en volheid van kracht werkzaam kan zijn. En ze zal zich daar ook weer over de zielen ontfermen in dienende liefde, die nog in onvrijheid en troosteloosheid smachten en die hulp behoeven om zich ook eindelijk uit hun kluisters te kunnen bevrijden.

Amen

자유의지로 섬기는 일. 자기 사랑.

영적인 존재들의 성장 과정을 알고 있는 사람은, 창조물의 의미와 목적을 알게 된 사람은 가장 온전한 창조의 작품으로써 사람이 이 땅에서 일어난 끝 없이 긴 성장 과정을 끝마쳐야 한다는 것을 안다. 그는 이런 과장을 마치는 일이 거부할 수 없게 물질적인 창조물이 더 이상 존재하지 않는 저세상에서 거하게 된다는 것을 알고 만약에 혼이 이 땅에서 빛의 나라에 들어갈 수 있을 성장정도에 도달하고 성장 과정을 마치지 못했다면, 끔찍하게 어려운 환경 가운데 성장 과정이 실제 계속될 수 있지만 그러나 물질적인 세상과는 전혀 다르게 계속될 수 있다는 것을 안다.

그러나 이 땅의 단지 가장 소수의 사람들이 이런 깨달음을 가지고 있다. 왜냐면 이를 이해하고 믿을 수 있기 위해 먼저 이를 알려고 하는 의지가 있어야만 하기 때문이다. 그러나 이런 의지를 가진 사람은 단지 희귀하다. 반면에 사람들의 의지는 아주 강하게 가능한 대로 창조물을 단지 육체의 삶에 유익이 되도록 활용하려고 하고 이를 통해 의식하지 못하는 가운데 창조물 안에 묶임을 받은 영적인 존재들이 높은 곳으로 향하도록 돕는다. 왜냐면 창조물들이 의무의 단계에 있을 지라도 실제 섬기기 때문이다.

많은 물질들이 사람들의 의지에 의해 해체되고 이 물질은 항상 그들 모두에게 새로운 섬기는 과제가 주어지는 새로운 창조물로 다시 형체를 입고 영적인 존재들이 강제적으로 위로 성장하게 한다. 그러나 인간이 만약에 스스로 자유의지로 섬기지 않는다면, 그가 자신의 성장을 정체시키거나 심지어 후퇴하게 한다. 왜냐면 인간은 더 이상 의무단계 아래 있지 않고 자신의 성장을 스스로 이루어 나가야만 하기 때문이다.

일을 통해 항상 이웃을 섬기려는 의지를 가지고 모든 일을 의식적으로 행하면, 비록 그가 영적인 존재들의 성장의 과정을 알지 못하고 그가 이 땅의 삶의 의미와 목적과 이 땅의 창조물의 의미와 목적에 대한 아무런 깨달음이 없을지라도 그가 단지 자유의지로 사랑으로 섬긴다면, 그가 이 땅에서 행하는 일은 자신의 혼을 위해 예측할 수 없는 축복을 줄 수 있다. 만약에 그가 단지 자유의지로 사랑으로 섬긴다면, 그는 이를 알 필요가 없다. 사랑이 실제 대부분 그가 일하도록 그를 움직이게 한다. 그러나 이 사랑은 단지 자신을 위한 사랑이다. 그러면 그가 하는 일은 이웃들에게 해를 끼치는 결과를 줄 수 있다. 왜냐면 자기 사랑을 더욱 만족시킬수록 이웃을 더 적게 생각하기 때문이다.

그러나 자기 사랑은 자신의 유익 때문에 창조물 안에 영적인 존재들의 성장이 빠르게 중단되게 하면서 사람들에게 일할 영역으로 주어진 창조물에게 불리하게 역사한다. 왜냐면 자기 사랑은 하나님의 질서에 반대되는 것이고 그러므로 또한 사람들의 행하는 방식이 전적으로 하나님의 질서를 어기는 것이기 때문이다. 이런 사람들이 창조물과 이 땅의 삶의 의미와 목적을 알지라도 그들은 그들의 하나님의 질서에 어긋나는 잘못 된 삶의 방식과 행동을 포기하지 않을 것이다. 왜냐면 자기 사랑이 그를 전적으로 지배하고 그들이 다른 생각을 할 수 없기 때문이다. 이런 사람은 영의 나라에서 전적으로 끔찍한 상태에 도달한다. 왜냐면 그들은 이제 이 땅에서 처럼 자기 사랑을 더 이상 만족시킬 수 없기 때문이고 올바른 사랑을 향한 길과 이웃사랑을 향한 길은 끝이 없게 멀리 떨어져 있고 자주 거의 찾아볼 수 없기 때문이다.

(1955년 7월 28일) 그러므로 단지 자신을 사랑하는 사람은 물질을 향한 사랑을 저세상에까지 가지고 가고 이를 벗어나는 일은 아주 어렵다. 왜냐면 그가 모든 감각으로 갈망하는 것이 항상 자신의 눈 앞에 나타나서 그를 심하게 자극하기 때문이다. 그러나 그가 자신의 욕망을 만족시키려고 하면, 즉시 사라지고 그럴수록 이런 갈망이 격렬해지기 때문이다. 혼 스스로가 자신 안의 욕망과 싸우게 되기까지 이제 혼은 끔찍한 고통을 견뎌야 한다. 이런 투쟁이 항상 유혹이 줄어드는 결과를 가져온다. 사람들은 그들이 이 땅에서 물질을 극복하려고 시도하고 그들 자신이 물질을 다스리는 사람이 되고 물질의 종이 되지 않게 하면, 이 일이 얼마나 저세상에서 자신을 위해 유익하게 만드는 일인지를 알지 못한다.

사람들은 이 땅에서 모든 것을 사용할 수 있다. 왜냐면 모든 창조물이 사람들을 섬기고 모든 피조물들을 섬기는 일이 모든 창조물의 목적이기 때문이다. 왜냐면 섬기는 일은 창조물 안에 묶임을 받은 영적인 존재들에게 구원을 의미하기 때문이다. 그러므로 사람이 물질에게 섬길 가능성을 제공하고 사람이 다시 섬기는 목적을 성취시키는 것을 스스로 만들어내면, 그는 또한 하나님의 선물로 이를 기뻐할 수 있다. 그러나 그는 항상 물질에게 주어진 영적으로 정함 받은 바를 생각해야 하고 자신이 물질의 포로가 되어 그의 모든 생각하는 일과 축구는 일이 자신이 편안하게 누리는 삶을 살 수 있기 위해 항상 더욱 자신보다 더 낮은 성장단계로 떨어지기 위해 단지 물질적인 재물을 얻는 일로 향하게 해서는 안 된다. 이런 일은 자신에게 영적인 퇴보를 의미한다.

항상 성장은 진전이 돼야만 한다. 사람들의 이 땅의 삶의 목표는 물질의 형체로부터 전적으로 자유롭게 되는 일이고 물질을 극복하는 일이다. 그러면 혼은 어려움이 없이 세상의 육신을 벗어날 수 있고 빛나는 높은 곳으로 올라갈 수 있다. 그러면 비록 혼이 이 땅에서 살지 않을지라도 더 오랫동안 이 땅의 영역에 머물도록 혼은 물질에 의해 붙잡히지 않고 강요받지 않는다. 물질의 영역으로부터 자신을 자유롭게 할 수 있는 혼이 얼마나 끝 없이 감사하는지를 너희 이 땅의 사람들은 알지 못한다. 그러나 너희가 이 땅에서 모든 감각으로 추구하는 것이 너희의 가장 큰 원수임을 너희에게 말해야 한다. 왜냐면 너희 축복이 자유 가운데 있기 때문이다. 그러나 물질이 아직 너희를 묶고 있다면, 너희는 자유롭지 못한 것이고 너희가 자기 사랑의 지배를 받는 동안에는 너희가 섬기는 사랑을 통해 너희 자신을 물질로부터 자유롭게 만들 때까지 물질이 너희를 묶는다.

단지 섬기는 사람이 자유롭게 될 것이다. 인간으로 존재하는 일이 너희에게 항상 사랑으로 섬길 기회를 준다. 그러나 너희는 자유의지를 가지고 있고 이 전의 단계에서 처럼 너희 성장을 위해 섬기도록 강요받지 않고 사랑이 너희가 섬기도록 만들어야만 한다. 자기 사랑과 싸워 이기는 사람과 소유하기를 원하지 않고 베풀어 주기를 원하는 사람이 단지 섬기는 사랑을 행할 것이다. 그러나 이런 사람은 물질을 경시하는 법을 배우고 물질로부터 자신을 해방시키고 전적으로 자유롭게 된다. 그의 이 땅의 성장 과정은 남김 없이 자신의 혼을 영화시키는 일에 성공하는 가운데 끝이 난다. 혼은 이제 영의 나라에서 빛과 능력이 충만한 가운데 다시 일할 수 있고 이런 섬기는 사랑으로 아직 자유가 없고 빛이 없이 고통당하고 있고 자신들의 사슬로부터 마침내 자유롭게 될 수 있기 위해 도움이 필요한 혼들을 돕는다.

아멘