Er moet rechtstreeks op de mensen worden ingewerkt, want aan het lot dat de medemensen overkomt, schenken ze geen aandacht en ze blijven er ongevoelig voor. Ze trekken dus ook geen conclusies die hen op hun levensweg gunstig zouden kunnen beïnvloeden. De onverschilligheid van de mensen is veel erger dan een bot afwijzen. Want zoiets komt voort uit onwetendheid en kan altijd nog een verandering van gezindheid tot gevolg hebben, terwijl op een onverschillig mens nergens greep is te krijgen en die daarom reddeloos verloren gaat, wanneer hij niet kan worden wakker geschud uit zijn onverschilligheid, wat steeds een in het nauw brengen van zijn eigen leven vergt. Ondanks een kerkelijk geloof en een schijnbaar religieus leven kunnen de mensen zich in een geestelijke leegte bevinden, omdat hun ziel er op geen enkele manier aan deelneemt, omdat slechts puur mechanisch eisen worden vervuld en een geestelijke instelling daarvoor totaal ontbreekt. Deze mensen zullen uiterlijk tot de "rechtvaardigen" worden gerekend, tot de "gelovigen". Maar het zijn steeds slechts kerkelijke christenen, bij wie hun christenzijn een wereldlijke aangelegenheid is, net als al het andere.
Dezen op de hoogte te brengen dat hun de geest ontbreekt, zou zonder resultaat zijn, want ze hebben van zichzelf een te hoge dunk en nemen zulke onderrichtingen niet aan, zich steeds beroepend op de vervulling van datgene wat door de kerk van hen wordt geëist. En toch is hun leven nutteloos wanneer het geen blijk geeft van liefde. En deze mensen moeten vaak hard worden aangepakt opdat ze ontwaken uit hun zielenslaap, opdat ze zich bezinnen en zich afvragen wat wel de reden van zulke slagen van het noodlot zou mogen zijn. Ze moeten zelf worden getroffen, pas dan is het mogelijk dat ze zich serieus met geestelijke vragen bezighouden en dan zijn de slagen van het noodlot zegenrijk geweest. Zodra de mens gewillig is in liefde te leven, zal hem ook het lot van de medemens beroeren en dan kan hij geestelijk voordeel behalen uit alles wat hij om zich heen meemaakt.
Maar de mensen hebben een verhard gemoed, de liefde is bekoeld. En al is het ongeluk nog zo groot, het brengt geen warm gevoel in de medemens teweeg en nog veel minder zet het hem aan tot nadenken over de reden, of tot verandering van zijn levenswandel. De mensen verkeren in gevaar wegens hun onverschilligheid, want alle hulpmiddelen blijven zonder gevolg zolang die op hen geen indruk maken. En daarom moeten er steeds zwaardere slagen over de mensen komen en de nood zal niet minder worden, omdat alleen die als oproep tot ontwaken kan worden gehoord en een verandering van de gezindheid tot stand kan brengen. Want alles wordt nog geprobeerd wat zou kunnen dienen om die zielen te redden.
Amen
VertalerSur les hommes il doit être agi directement, parce qu'ils ne s'occupent pas du destin qui concerne le prochain, et ils ne s’en sentent pas touché, donc ils ne tirent pas de conclusions qui pourraient les influencer favorablement dans leur chemin de vie. L'indifférence des hommes est beaucoup plus grave qu'un simple refus parce que celui-ci relève de l'ignorance et peut toujours avoir pour conséquence un changement de la mentalité, alors qu'on ne peut toucher d’aucune manière un homme indifférent et donc il va se perdre sans espoir s'il ne peut pas être dérangé dans son indifférence, chose qui demande toujours une oppression dans sa vie propre. Les hommes, malgré la foi d'église et une vie apparemment religieuse, peuvent se trouver dans un vide spirituel, parce que leur âme n'est participante d’aucune manière, parce que sont accomplies seulement des demandes purement mécaniques et en cela il manque totalement d’une prédisposition d'esprit spirituelle. Ces hommes vus de l'extérieur sont comptés parmi les «justes», parmi les «croyants». Mais ils sont toujours seulement des chrétiens d'église, pour lesquels le christianisme est une affaire mondaine comme tout le reste. Il serait sans succès de les instruire parce qu'à eux il manque l'esprit, parce qu'ils ont une opinion trop haute d'eux-mêmes et n'acceptent pas de tels enseignements, en se basant toujours sur l'accomplissement de ce qui est exigé d’eux par l'église. Et leur vie est une course à vide, si on ne peut pas reconnaître un changement dans l'amour. Et ces hommes doivent être souvent repris durement pour qu'ils se réveillent du sommeil de leur âme, pour qu'ils réfléchissent et se demande ce qui pourrait être le motif de tels coups du destin. Eux-mêmes doivent être frappés, seulement alors il est possible qu'ils s'occupent sérieusement avec des questions spirituelles, alors les coups du destin ont été une Bénédiction. Dès que l'homme est de bonne volonté d'aimer, lui-même sera touché par le destin du prochain, et alors il peut tirer une utilité spirituelle de tout ce qu’il expérimente autour de lui. Mais les hommes ont le cœur endurci, l'amour est refroidi. Et pour autant que le désastre soit grand, il ne fait jaillir aucun chaud sentiment chez le prochain, et encore moins le détermine à la réflexion sur le motif ou au changement de son chemin de vie. C’est un danger dans lequel se trouvent les hommes pour leur indifférence, parce que tous les moyens auxiliaires restent sans succès tant qu’ils ne s'en laissent pas toucher. Et donc il doit venir sur les hommes des coups toujours plus graves, et la misère ne s'interrompra pas, parce qu'elle peut être senti seulement comme un appel au réveil et procurer un changement de la mentalité. Donc il est tenté encore tout ce qui pourrait servir de salut pour ces âmes.
Amen
Vertaler