• Terug

Het een worden van de ziel met de geest

Wanneer de ziel van de mens zich verenigt met haar geest, wanneer ze dus aan hem de leiding overlaat, kan de mens zijn doel niet meer missen en al zijn denken, willen en handelen zal nu juist gericht zijn.

Maar wanneer verenigt de ziel zich met haar geest?

Dit is het moment, waarop de mens uit de meest innerlijke overtuiging leert geloven in een God en Schepper, wiens schepsel hij zelf is en wanneer hij het verlangen heeft met deze herkende God in verbinding te treden, wanneer zijn gedachten op Hem zijn gericht en hij innerlijk wenst met Hem een relatie aan te gaan die God welgevallig is, wanneer hij zich positief instelt tegenover God.

Dan wordt hij gegrepen door het goddelijke in zich. De in hem sluimerende geest stuurt hem vanaf dat moment en hij zal zich innerlijk gedreven voelen, zo te leven als het Gods wil is. Hij zal de liefde in zich ontsteken, omdat dit al het werkzaam zijn van de geest in de mens is en omdat de geest zich nu ook merkbaar kan uiten, daar de mens door zijn levenswandel in liefde hem daartoe het recht geeft.

Het werkzaam zijn in liefde is dus in de eerste plaats een teken van een tot leven gewekte geest. Want de geest bepaalt de ziel - het denken, voelen en willen van de mens - hiertoe en van een in liefde werkzame mens kan men wel zeggen, dat zijn ziel zich heeft verenigd met de geest. En dan leeft de mens naast zijn aardse leven ook een geestelijk leven. Dan zullen zijn gedachten zich niet alleen met de wereld en aardse zaken bezighouden, dan zal hij vaak in gedachten vertoeven in dat rijk waar hij God zoekt. Hij zal zich met vragen bezighouden die buiten het aardse weten liggen en hij stelt deze vragen nu als het ware aan de in hem werkende geest, die ze hem ook beantwoordt, ofschoon de mens meent alleen zelf gedachten te vormen.

Het verlangen om in de juiste verhouding tot God te staan, heeft onherroepelijk de vereniging van zijn ziel met de geest tot gevolg en dit verlangen gaat voor hem zeker in vervulling. Want het is een geestelijk verzoek dat de mens naar de Schepper van het heelal zendt, dat gehoord wordt en waaraan altijd gevolg gegeven wordt, omdat het immers het levensdoel van de mens is, de juiste verhouding tot Hem aan te gaan.

Maar dan neemt de geest de leiding van de mens geheel over en dan bereikt deze ook zeker zijn doel.

Het goddelijke in de mens zal zich steeds uiten, wanneer diens gedachten serieus de weg tot God nemen, want dan werkt ook God zelf aan hem door Zijn geest en elke op Hem gerichte gedachte is een stap omhoog. En wordt deze gedachte bewust vervolgd, doordat de mens een gebed zendt naar Zijn God en Schepper van eeuwigheid, dan zal God zich ook spoedig als Vader aan hem openbaren, want het gebed is de brug die een verbinding van de mens met God tot stand brengt.

Maar dan is de mens onder de beste hoede, want de wezenlijke Godheid pakt hem vast en werkt door de geest op de mens in, opdat deze de kloof tussen hem en God steeds kleiner maakt. Want de geest stuurt onophoudelijk op de Vader aan en het verlangen in de mens om dichter bij God te komen, zal steeds groter worden, tot het vervulling vindt in de algehele aaneensluiting met Hem door de liefde, die nu het wezen van de mens vervult, omdat de eeuwige Liefde zelf in hem werkzaam is.

Amen

Uma da alma com o espírito....

Quando a alma do ser humano se une ao seu espírito, quando, portanto, deixa a orientação para ele, o ser humano não pode errar, e todo o seu pensar, querer e agir será agora correctamente dirigido.... Mas quando é que a alma se une ao seu espírito?.... Este é o momento em que o ser humano aprende a acreditar num Deus e Criador cuja criatura ele próprio é por convicção íntima, e quando tem o desejo de entrar em contacto com este Deus.... reconhecido quando os seus pensamentos se voltam para Ele e deseja interiormente entrar numa relação com Ele que é agradável a Deus.... quando se sintoniza positivamente com Deus.... Então ele será tomado pelo divino dentro de si mesmo, o espírito adormecido nele o guiará a partir desse momento e ele se sentirá interiormente instado a viver de acordo com a vontade de Deus, ele acenderá o amor dentro de si mesmo, porque este já é o funcionamento do espírito no ser humano e porque o espírito pode agora também expressar-se notavelmente, porque o ser humano lhe dá o direito de o fazer através do seu modo de vida no amor.... Assim, o primeiro sinal de um espírito desperto para a vida é o trabalho de amor, pois o espírito determina a alma.... o pensamento, o sentimento e a vontade no ser humano.... e pode certamente dizer-se de uma pessoa amorosa que a sua alma se uniu ao espírito. E então o ser humano também viverá uma vida espiritual ao lado da sua vida terrena, então os seus pensamentos não se preocuparão apenas com o mundo e as coisas terrenas, então ele viverá muitas vezes mentalmente no reino onde procura Deus; tratará de questões que estão para além do conhecimento terreno, e então, por assim dizer, colocará estas questões ao espírito que trabalha dentro dele, que também as responderá, embora o ser humano só pense em si próprio como "mentalmente activo".... O desejo de estar numa relação correcta com Deus resulta irrevogavelmente na unificação da sua alma com o espírito, e este desejo ser-lhe-á certamente concedido, pois é um pedido espiritual que o ser humano envia ao Criador do universo, que é ouvido e que é sempre concedido, pois é o propósito de vida do ser humano, em primeiro lugar, entrar numa relação correcta com Ele.... Mas então o espírito assumirá completamente a orientação do ser humano, e então ele também alcançará com segurança o seu objectivo.... O divino no ser humano sempre se expressará quando os seus pensamentos levam a sério o caminho para Deus, pois então o próprio Deus também trabalhará nele através do Seu espírito, e cada pensamento voltado para Ele é um passo em frente, e se este pensamento for conscientemente perseguido pelo ser humano enviando uma oração ao seu Deus e Criador da eternidade, então Deus também se revelará a ele como Pai, pois a oração é a ponte que estabelece uma ligação do ser humano a Deus.... Mas então o ser humano estará no melhor dos cuidados, pois a Deidade essencial apoderar-se-á dele e afectá-lo-á através do espírito, de modo a estreitar cada vez mais o fosso que o separa de Deus, pois o espírito empurra constantemente para o Pai-Espírito e o desejo do ser humano de se aproximar de Deus crescerá cada vez mais até se realizar em completa união com Ele através do amor.... que agora preenche a natureza do ser humano, pois o Amor Eterno nele está activo...._>Ámen