Vergelijk Kundgabe met vertaling

Meer vertalingen:

Totale ontbinding van de aarde Vergeestelijking

Een volkomen ontbinding van de aarde is nu nog niet voorzien, maar wel de totale omvorming van het aardoppervlak, die praktisch gelijkstaat met een volledige vernietiging omdat niets wezenlijks ontzien wordt, maar elke vorm opgelost wordt om het geestelijke daarin vrij te geven met het doel dit een nieuwe vorm te geven.

De volledige ontbinding van de aarde komt overeen met de vergeestelijking (er van) en dit tijdstip is nog niet gekomen, omdat de aarde nog moet dienen als verblijfplaats voor het nog onvolmaakte geestelijke om rijp te worden. Zolang dus het geestelijke dat tot rijpheid moet komen de aardse scheppingen nodig heeft, zolang zal ook de aarde als stoffelijke wereld blijven bestaan. Maar steeds wederkerende veranderingen zullen niet uitblijven en dit naar gelang de graad van rijpheid en de wil van het geestelijke dat op de aarde de volmaaktheid moet bereiken.

Voor de aarde is echter a.h.w. steeds dan het tijdstip van het einde gekomen, wanneer zo'n hervorming plaatsvindt, omdat dan voor al het geestelijke, hetzij belichaamd in de mens of nog gebonden in de vaste vorm, een nieuw tijdperk begint. En omdat de verschillende ontwikkelingsfasen ook verschillende mogelijkheden nodig hebben en deze door GOD's Liefde en Wijsheid altijd zo geschapen worden, zoals ze het meeste succes beloven. De mensen ontbreekt echter de kennis van de afzonderlijke ontwikkelingsperioden en dat bijzonder in de laatste tijd vóór het einde van elk tijdperk, omdat het lage geestelijke peil van de mensen - veroorzaakt door hun liefdeloosheid – ook onwetendheid betekent, met als gevolg ook een totaal onbegrip voor zo'n aangeboden weten.

De mensen stellen zich onder het einde van de aarde een geheel vergaan van de aardse materiële wereld voor. Maar dit tijdstip is in eeuwigheden nog niet in zicht. Elke ontwikkelingsfase omvat echter een bepaalde tijd, die begint met het ontstaan van veelsoortige scheppingswerken en ophoudt met de vernietiging ervan. Die met geestelijk hoogstaande mensen begint maar met waarlijk duivelse weer ten einde loopt.

Een zo'n ontwikkelingsfase alleen zou nooit het vergeestelijken van al het wezenlijke teweegbrengen. Zolang er dus aards-materiële scheppingen zijn, zolang de aarde naast de mens nog scheppingen draagt die lager staan dan hijzelf, zoals dieren, planten en het nog in harde vorm gekluisterde geestelijke, zolang kan ze niet helemaal worden ontbonden. Want dit geestelijke moet steeds weer de mogelijkheid gegeven worden rijp te worden en daar heeft het steeds nieuwe vormen voor nodig, wat echter ook steeds nieuwe fasen vereist, zodra de positieve ontwikkeling op een dood punt is aangekomen.

En aan het einde van elke verlossingsperiode is van een vergeestelijken, van een positieve ontwikkeling van de mens, niets meer te merken en zulk falen, ofwel het veronachtzamen van het eigenlijke doel van het bestaan op aarde, moet worden goedgemaakt. Het geestelijke dat zijn proef op aarde niet doorstaan heeft, moet dan ook een nieuwe weg worden toegewezen, omdat er bij GOD geen opgeven bestaat van datgene wat van HEM was en blijven zal - wat echter ook zo moet worden zoals het eens van GOD is uitgegaan. Want zelfs dat wat onhoudbaar op de diepte aanstuurt, laat HIJ niet in deze diepte, veeleer vindt HIJ steeds weer middelen en wegen om het omhoog naar het licht te leiden.

Deze positieve ontwikkeling zal dus niet eerder eindigen tot ook het laatste geestelijke dat is afgevallen de weg naar de VADER weer heeft teruggevonden. Steeds zal er echter weer een einde zijn - een einde van elke afzonderlijke fase, die met een door GOD bepaalde tijdsduur aan het geestelijke werd toegekend, maar die ook steeds ten einde loopt. En daarom moet u niet van een einde van de wereld spreken waaronder een geheel vergaan van GOD's schepping te verstaan is, integendeel moet u zich een verandering voorstellen, die toch zo omvangrijk is en op alles betrekking heeft, zoals u het u niet kunt voorstellen. En deze verandering zal alleen maar door diegenen kunnen worden meegemaakt en nagegaan die tot de weinige GOD getrouwen behoren, die van Zijn Macht en Heerlijkheid op de nieuwe aarde getuigenis moeten afleggen.

U, mensen staat voor zo'n einde - ook als het u twijfelachtig voorkomt en uw verstand zich daartegen wil verzetten. Denk echter aan het nog gekluisterde (geestelijke), denk aan alle scheppingen die lager staan dan u en vraag dan, hoe dit geestelijke verlos-sing ten deel moet vallen, wanneer er niet steeds weer nieuwe mogelijkheden voor zouden worden geschapen? En denk nog meer aan die mensen die zich geestelijk helemaal van GOD verwijderd hebben, die echter niet eeuwig op de aarde kunnen leven.

Wanneer u dit serieus bedenkt, dan zult u begrijpen dat GOD's Liefde Zich vol erbarmen bekommert om al het nog niet verloste - zodat dan een schijnbaar werk van vernietiging een daad van de grootste erbarming is, omdat de daarop volgende nieuwe scheppingen weer aan hen die het diepst gevallen zijn, de gang van de positieve ontwikkeling bieden, die toch eens naar GOD terug zal leiden, al duurt dit ook nog eindeloos lange tijden.

Amen

Vertaler
Vertaald door: Gerard F. Kotte

Totale dissolution de la Terre – la spiritualisation

Pour l'instant il n'est pas prévue une dissolution totale de la Terre, mais plutôt une reformation totale de sa surface, ce qui équivaut probablement à une destruction totale, parce qu’aucune substance animique ne sera épargnée, mais chaque forme sera dissoute, pour libérer le spirituel et lui donner une nouvelle forme. La reformation totale de la surface de la Terre équivaut donc à une spiritualisation totale de toutes ses Créations, mais l'instant de la spiritualisation n'est pas encore venu, parce que la Terre doit encore servir comme station de mûrissement pour le spirituel encore lié. Donc tant que du spirituel doit arriver à la maturité il nécessite encore des Créations terrestre, alors la Terre restera existante comme monde matériel. Mais les reformations toujours répétées ne manqueront pas, et cela selon le degré de maturité et de la volonté du spirituel qui doit arriver à la perfection sur la Terre. Néanmoins pour la Terre l’instant de la fin est alors venu lorsque se déroule de telles reformations, parce qu'alors pour tout le spirituel, qu’il soit incorporé dans l'homme ou bien encore lié dans des formes plus solides, commence une nouvelle époque de développement. Et les différentes phases de ce développement nécessitent aussi différentes possibilités, et celles-ci sont toujours créées par l'Amour et la Sagesse de Dieu de sorte à promettre le plus grand succès. Aux hommes il manque cependant la connaissance des différentes périodes de développement, et cela en particulier dans le dernier temps avant la fin de chaque époque, parce que le bas état spirituel des hommes, conditionné par l'absence d'amour, signifie aussi l’ignorance ; par conséquent aussi une totale absence de compréhension pour offrir un tel savoir. Les hommes s’imaginent par la fin de la Terre une destruction totale du monde terrestre-matériel. Mais cet instant n'est pas prévisible encore avant une Éternité. Chaque phase de développement comprend un certain temps qui commence avec le lever de multiples Œuvres de Création, et se termine avec leur destruction, qui a son début avec des hommes hautement spirituels, mais trouve sa fin lorsque ceux-ci deviennent vraiment diaboliques. Une de ces phases de développement toute seule ne serait jamais en mesure de produire la spiritualisation de toute la substance animique. Tant qu’il existe des Créations terrestres-matérielles, tant que la Terre porte en plus des hommes des Créations au-dessous de lui, comme les animaux, les plantes et du spirituel encore lié sous forme rigide, elle ne peut pas être dissoute totalement. Parce qu'à ce spirituel il doit toujours être de nouveau donné la possibilité de mûrissement, et pour cela il est toujours nécessaire de nouvelles formes, chose qui demande aussi toujours de nouvelles phases, dès que le développement vers le haut atteint un point mort. Et à la fin de chaque période de développement on ne remarque plus aucune spiritualisation, ni développement vers le haut de l'homme, et une telle faillite ne peut pas être considérée comme le vrai but de l'existence sur la Terre, elle doit être corrigée. Alors il doit être indiqué à ce spirituel qui n'a pas soutenu son épreuve terrestre une nouvelle voie, parce que pour Dieu il n'existe pas de renoncement de ce qui était et restera Sien, et doit de nouveau devenir comme il était lorsqu’il a eu son origine en Dieu. Parce que même ce qui tend incessamment vers l'abîme, Il ne le laisse pas dans cet abîme, mais Il trouve toujours de nouveau des moyens et des voies pour le mener en haut à la Lumière. Ce développement vers le haut ne finira donc pas, tant que le dernier spirituel mort n'a pas retrouvé la voie vers le Père. Il y aura toujours de nouveau une «fin», une fin de chaque phase qui a été concédée par Dieu au spirituel pour une durée déterminée de temps, cependant ce temps aura toujours une fin. Et pour cela vous ne devez pas parler de fin du monde avec laquelle on entend une destruction totale de la Création de Dieu, mais vous devez vous représenter un changement qui est si vaste qu'il concerne tout, comme vous ne pouvez pas vous l'imaginer. Et cette transformation peut donc être vécue et observée seulement par ceux qui font partie de ces peu restés fidèles à Dieu, et qui doivent témoigner de Sa Puissance et de Sa Magnificence sur la nouvelle Terre. Vous les hommes vous vous trouvez devant une telle fin, même si celle-ci vous semble incertaine de sorte que votre entendement veut la rejeter. Mais pensez à ce qui est encore lié, pensez à toutes les Créations qui se trouvent encore au-dessous de vous et alors demandez-vous comment ce spirituel peut trouver un salut, s'il n’était pas toujours de nouveau créé de nouvelles possibilités ? Et pensez encore davantage à ces hommes qui se sont spirituellement éloignés totalement de Dieu mais qui ne peuvent pas vivre éternellement sur la Terre. Pensez sérieusement à cela, alors vous comprendrez que l'Amour de Dieu s'occupe plein de Miséricorde de tout ce qui est captif, de sorte qu’ensuite une apparente œuvre de destruction soit un Acte de la plus grande Miséricorde, parce que les nouvelles Créations qui la suivent offrent de nouveau au spirituel tombé plus bas un parcours de développement vers le Haut qui mènera un jour de nouveau à Dieu, même si celui-ci dure encore pendant des temps infiniment longs.

Amen

Vertaler
Vertaald door: Jean-Marc Grillet