• Terug

Wie door GOD wordt bemind...

Wie door GOD wordt bemind, laat HIJ heel vaak moeizame wegen bewandelen en lasten dragen die hem bijna terneer drukken, maar altijd alleen voor zijn bestwil, want zo'n last die als een kruis is, kan hem tot zegen strekken bij de goede instelling tot HEM DIE zijn lot stuurt. Wie door GOD wordt bemind... Zijn Liefde gaat wel uit naar al Zijn schepselen, doch in het bijzonder naar diegenen die er niet ver meer af zijn om het laatste doel te bereiken. HIJ kent de gezindheid van ieder mens en zo weet HIJ ook hoe ieder mens afzonderlijk tegenover zijn GOD en VADER van eeuwigheid staat en daaraan beantwoordend pakt HIJ hem vaak aan om hem te helpen zijn doel te bereiken.

En alleen zo zult u voor uzelf mogen verklaren dat GOD getrouwe mensen die HEM duidelijk terwille zijn, vaak moeten lijden en vaak een zware levensstrijd moeten voeren, die zo nu en dan aan de Goedheid en Liefde van GOD zal laten twijfelen. GOD weet precies waar alles goed voor is en als de mensen nu maar overtuigd zouden zijn van Zijn Liefde en Goedheid, zouden ze ook al het moeilijke inzien als beschikking van GOD en niet in opstand komen, ze zouden zich door GOD's Liefde weten vastgepakt en geduldig wachten tot het lot weer een andere wending neemt.

Er is waarlijk veel leed op de aarde, de mensheid smacht onder de druk ervan, maar ze ziet niet in dat het nodig is dat ze wordt opgevoed en verzet zich daarom innerlijk, terwijl ze zich alleen maar berustend zou moeten schikken, opdat al het moeilijke weer van haar zou worden afgenomen en de hulp van GOD duidelijk tevoorschijn komt, dat GOD als liefdevolle VADER te herkennen zou zijn door ieder die HEM herkennen wil.

Die door GOD wordt bemind, laat HIJ lijden. Wel worden deze woorden bijna niet gelovig uitgesproken, want geen mens denkt eraan dat leed een waarachtig werkzaam opvoedingsmiddel is in een wereld waarin alleen steeds dat wordt nagestreefd, wat goed is voor het lichaam, waarin de Liefde GOD's niet wordt gezien in toestanden van nood en kommer. En toch is het Zijn Liefde Die Zich zo uit zoals het dienstig is voor de ziel. Want GOD is op de hoogte van de zegen van het leed en HIJ wendt daarom vaak zulke middelen aan, om de mensen van de aardse wereld af te houden, HIJ wil hen liever zien lijden dan ondergaan in het moeras van de wereld en haar zonde.

HIJ weet dat ziekte en pijnen een verandering teweeg kunnen brengen, maar dat de wereld nooit een geestelijk resultaat kan bieden voor de ziel, dat daarom de wereld eerst achteruit moet worden gesteld, waarvoor GOD Zijn indirecte hulp geeft doordat HIJ de mensen afhoudt van de wereld en de gevaren ervan, door middelen die wel schijnbaar de Liefde van GOD laten ontberen, maar voor de ziel nooit verderfelijk zijn, tenzij de mens in opstand komt tegen het lot en hij om Zijn tegenstander roept. Dan zal hij wel worden geholpen, maar anders dan de mens het zich voorstelt, hij helpt wel maar nooit zonder tegenprestatie. En deze tegenprestatie.bestaat uit het afstaan aan hem van de ziel.

Geef u daarom over aan de Wil van GOD als u getroffen wordt door nood en leed, mor en klaag niet, buig uw hoofd onder Zijn ordening en richt uw ogen alleen maar omhoog naar HEM. En HIJ zal het kruis van u afnemen, HIJ zal het u licht maken, zodra u zich, zonder iets te willen, overlaat aan HEM en zijn genadevolle leiding. Want u zult u steeds bemind kunnen weten door HEM DIE alleen door leed en nood u zelf voor Zich wil winnen, DIE uw ziel wil louteren en haar steeds weer de gelegenheid biedt zich te beproeven in geduld en zachtmoedigheid, opdat dan de hulp GOD's duidelijk komt, opdat Zijn Liefde zichtbaar ingrijpt en HIJ ook alle wonden heelt op de juiste tijd.

Amen

"Wen Gott lieb hat...."

Wen Gott lieb hat, den lässet Er gar oft steinige Wege wandeln und Lasten tragen, die ihn fast niederdrücken; doch immer nur zu seinem Besten, denn jegliche Kreuzeslast kann ihm zum Segen gereichen bei der rechten Einstellung zu Ihm, Der sein Schicksal lenkt. Wen Gott lieb hat.... Seine Liebe gilt wohl allen Seinen Geschöpfen, doch in Sonderheit denen, die es nicht mehr weit haben, um das letzte Ziel zu erreichen. Er kennet eines jeden Menschen Gesinnung, und so weiß Er auch, wie der einzelne Mensch zu seinem Gott und Vater von Ewigkeit steht, und entsprechend fasset Er ihn oft an, um ihm zum Erreichen des Zieles zu verhelfen. Und so nur dürfet ihr euch erklären, daß oft Gott-treue Menschen, die offensichtlich Ihm zu willen sind, leiden müssen und oft einen schweren Lebenskampf führen müssen, der an der Güte und Liebe Gottes mitunter zweifeln lässet. Gott weiß es, wozu alles gut ist, und so nur die Menschen überzeugt wären von Seiner Liebe und Güte, würden sie auch alles Schwere als Schickung Gottes erkennen und sich nicht auflehnen, sie würden sich von Gottes Liebe erfaßt wissen und geduldig warten, bis das Schicksal sich wieder wendet. Es ist wahrlich viel Leid auf der Erde, es schmachtet die Menschheit unter seinem Druck, aber sie erkennt sich nicht als erziehungsbedürftig und lehnet sich daher innerlich auf, wo sie nur ergeben sich fügen sollte, auf daß alles Schwere ihr wieder abgenommen würde und die Hilfe Gottes offensichtlich in Erscheinung tritt, daß Gott als liebender Vater zu erkennen wäre von jedem, der Ihn erkennen will. Die Gott lieb hat, lässet Er leiden.... Wohl kaum werden diese Worte gläubig ausgesprochen, denn kein Mensch denkt daran, daß Leid ein wahrhaft wirksames Erziehungsmittel ist in einer Welt, wo nur immer das angestrebt wird, was dem Körper wohltut, wo die Liebe Gottes nicht gesehen wird in Zuständen der Not und des Kummers. Und dennoch ist es Seine Liebe, die sich äußert so, wie es für die Seele dienlich ist. Denn Gott weiß um den Segen des Leides, und Er wendet darum oft solche Mittel an, um die Menschen von der irdischen Welt zurückzuhalten. Er will sie lieber leiden sehen als untergehen in dem Morast der Welt und ihrer Sünde. Er weiß, daß Krankheit und Schmerzen eine Wandlung hervorbringen können, daß aber niemals die Welt einen geistigen Erfolg für die Seele bieten kann, daß darum die Welt zuerst zurückgestellt werden muß, wozu Gott Seine indirekte Hilfe gibt, indem Er die Menschen zurückhält von der Welt und ihren Gefahren durch Mittel, die wohl scheinbar die Liebe Gottes vermissen lassen, doch niemals für die Seele verderblich sind, es sei denn, der Mensch bäumt sich auf gegen das Schicksal und er rufet nach Seinem Gegner. Dann wird ihm wohl geholfen werden, doch anders, als es der Mensch denkt.... er hilft wohl, doch niemals ohne Gegenleistung.... Und diese Gegenleistung ist das Abtreten der Seele an ihn. Darum ergebet euch in den Willen Gottes, so ihr betroffen werdet von Not und Leid, murret und klaget nicht, beuget euer Haupt unter Seine Anordnungen, und richtet eure Augen nur auf zu Ihm. Und Er wird das Kreuz von euch nehmen, Er wird es euch leichtmachen, sowie ihr euch Ihm und Seiner gnadenvollen Führung willenlos überlasset. Denn ihr könnet euch immer geliebt wissen von Ihm, Der nur durch Leid und Not euch selbst gewinnen will für Sich, Der eure Seele läutern will und ihr immer wieder Gelegenheit gibt, sich in Geduld und Sanftmut zu erproben, auf daß dann die Hilfe Gottes sichtlich kommt, auf daß Seine Liebe sichtlich eingreifet und Er auch alle Wunden heilet zur rechten Zeit....

Amen