• Terug

Tekenen van de eindtijd

Ook dit is een teken van het einde, dat de mensen vijandig optreden tegen elkaar en geen liefde meer voelen tot elkaar. Dat iedereen op zichzelf bedacht is en hard en onverschillig is tegenover de nood van de medemens. De liefde zal verkoelen, en ook daaraan herkent u het naderende einde. En om die reden wordt ook GOD niet meer erkend DIE de LIEFDE Zelf is, want de mensen zijn ver van de liefde omdat zij Zijn tegenstander als hun heer onderdanig zijn. Hij zal op deze mensen inwerken en ze tot steeds grotere liefdeloosheid aansporen. Overal zal strijd zijn en de een zal de ander zijn vijand zijn, de een zal de ander schade berokkenen. En de liefdeloosheid zal zich zowel aards als ook geestelijk doen gelden, want naast de moeiten en ergenissen die door de wil van de mensen aan de medemens berokkend worden zal ook geestelijk een grote verandering vast te stellen zijn. De liefdeloosheid verduistert de geestestoestand der mensen en het zal niet mogelijk zijn met hen over geestelijke kwesties te spreken, of hen zelfs te onderrichten. Smadelijk en uit de hoogte zullen zij antwoord geven, of de vertegenwoordigers van GOD afwijzen, smadelijk en hooghartig zullen zij de Naam van GOD uitspreken en zich schuldig maken op een manier dat de "toorn" van GOD hen zal achterhalen op de jongste dag.

De een zal de vijand van de ander zijn. Zelden zullen gelijkgezinde gelovigen elkaar trouw kunnen blijven zonder door de tegenstanders van het geloof of van al het geestelijke op elke wijze gekweld te worden. En zelfs bij de nauwste betrekkingen zullen vijandelijkheden aan de orde van de dag zijn. Ontrouw en verraad zullen de mensen die elkaar trouw zouden moeten blijven en elkaar zouden moeten steunen uit elkaar drijven, en elke relatie is in gevaar verbroken te worden. De liefde verkoelt waar er geen met GOD verbonden mensen zijn die elkaar steunen en door gemeenschappelijk geestelijk streven de liefde beoefenen. Het zal een bittere tijd zijn voor allen die gevoelvol zijn, en liefde en liefdeloosheid voelen als zaligheid of kwelling.

Ook moet u er op letten en er moeite voor doen in de liefde te leven, u door werken van liefde ook vrienden te maken en alle vijandelijkheden uit de weg te gaan. U moet door versterkte liefde de vijand ontwapenen en steeds uw blik hemelwaarts richten tot HEM DIE de LIEFDE Zelf is, DIE uw steun en bescherming is in elke aardse nood. ZIJN Liefde is waarlijk niet veranderlijk en blijft altijd en eeuwig gelijk ze was van af den beginne. Ze zal ook niet verminderen, echter zonder kracht blijven voor hen die door hun liefdeloos innerlijk de Liefde van GOD verspelen. Die zich openlijk tot Zijn vijanden verklaren en alles bestrijden wat naar GOD wijst, omdat zij gebonden zijn aan Zijn tegenstander die in de laatste tijd woedt tot hij door GOD van zijn macht beroofd - en in de afgrond gestort wordt op de dag van het gericht.

Amen

Feuer der Liebe.... Göttlich....

Das Feuer der Liebe ist unverlöschbar, so es einmal das Herz ergriffen hat, denn die Liebe kann in vielfacher Gestaltung (vielfachem Grade) den Menschen berühren. Liebe ist ein ewiges Feuer, das sich entzündet ohne jeden Anlaß, weil es die Urkraft ist, die alles erstehen ließ und alles erhält. Also glimmt in jedem Menschen ein Fünkchen dieser göttlichen Urkraft, das sich je nach dem Willen des Menschen entfachen kann zu einer riesengroßen Flamme, wie es aber auch erstickt werden kann oder eine andere Form annimmt insofern, als daß sich die Liebe im Menschen zu einer Abart entwickelt, die nichts Göttliches mehr an sich hat.... daß sie zur Eigenliebe wird, also ein Funke ist, der nur glimmt, aber keine Flamme schlägt, die das, was in ihre Nähe kommt, verzehrt mit ihrer Glut. Ein rechtes Feuer wird eine überaus wohltätige Wirkung haben und eine belebende Wärme ausstrahlen, es wird leuchten in weitem Umkreis und erhellen das Dunkel der Nacht. Und so wird auch die rechte Liebe aufleben lassen jeden Menschen, der von ihr berührt wird. Denn eine rechte Liebe ist keine Ichliebe, die nur sich selbst zu befriedigen sucht, sondern sie teilt sich dem Nebenmenschen mit, sie ist wie ein Feuerstrahl, der verzehret, was in seine Nähe kommet. Und sie wird nicht erstickt werden können, sondern immer heller aufflammen, weil sie etwas Göttliches ist, daß sich nicht verringert, sondern stets vermehrt. Die rechte Liebe kann darum nicht nachlassen, und ob Ewigkeiten darüber vergehen, sie bleibt unveränderlich, und sowie sie einmal einen Gegenstand ergriffen hat, wird sie nimmermehr von ihm ablassen.... Darum kämpfet nicht an gegen dieses heiligste Gefühl, lasset in euch die Flamme immer höher schlagen, gebet ihr immer neue Nahrung und wisset, daß die Liebe gleichzeitig ein Reinigungsfeuer ist, das sämtliche Schlacken aus der Seele entfernt. Die Liebesflamme sucht sich zu vereinen mit der ewigen Liebe und also jedes Hindernis zu verzehren, was sie von dem ewigen Feuer trennt. Und ihr sollt der Liebe in euch ständig Nahrung geben, ihr sollt eure Herzen öffnen und der Flamme der Liebe Einlaß gewähren, ihr sollt nicht das kleinste Flämmchen zu ersticken suchen, sondern euch erfassen lassen von ihm und euer Herz durchglühen, denn es ist das Göttliche, was in euch entzündet werden soll durch euren Willen. Wer aber die Liebe hat, der ist auch Gott nahe, also sollet ihr nicht ankämpfen gegen dieses Gefühl, das euch zu göttlichen Wesen stempelt und das euch ganz und gar erfüllen soll, wollet ihr mit der ewigen Liebe euch verschmelzen. Zur Liebe müsset ihr werden, dann erst kann die Vereinigung mit Gott stattfinden, Der die ewige Liebe Selbst ist. Dann erst habt ihr das Ziel erreicht, ihr habt euch zur Liebe gewandelt und seid somit wieder in euren Urzustand eingetreten, wie es eure Bestimmung ist....

Amen