De sterkst drijvende kracht op aarde moet zijn de liefde. Als echter de hebzucht, die voortkomt uit eigenliefde, groter is dan de liefde, bereikt de mens het doel van zijn aardse leven niet en zijn belichaming op aarde levert hem geen geestelijk resultaat op. En daarom kan aan de mens niet ernstig genoeg de liefde worden verkondigd, die het enige doel in zijn aardse leven is. Want het bestaan als mens is maar een korte fase in de positieve ontwikkeling van het geestelijke, die echter ook de eindeloos lange tijd van de ontwikkeling tevoren teniet kan doen, als de mens in vrijheid van wil zich niet de goddelijke wet van liefde tot basisprincipe van zijn aardse leven maakt. Het gebod van de liefde moet steeds weer als goddelijk gebod aan de mensen worden voorgehouden, opdat ze dit in acht nemen en ernaar leven. En als het dus veronachtzaamd of geringschat wordt, handelt de mens in strijd met de goddelijke ordening en dit heeft steeds een duidelijk herkenbare uitwerking. Alles treedt buiten de harmonie van de ordening, tot leedwezen van de mensen zelf, die zonder liefde voortleven. Want zelfs een schijnbare ordening van uiterlijke levensomstandigheden wordt alleen door vergrote liefdeloosheid in stand gehouden, die steeds schade zal aanrichten voor de medemensen, aan hem zelf of aan diens bezit.
Al het denken, spreken en handelen, waarin geen liefde is, zal nadelige gevolgen hebben voor ziel en lichaam van diegene, die zonder liefde voortleeft. Maar het zal tegelijkertijd, als tegen de naaste gericht, ook deze schade berokkenen, en dus liefde dodend, maar niet liefde opwekkend zijn. Want elke liefdeloosheid is een drijvende kracht, die een verwoestende uitwerking heeft, in tegenstelling tot de liefde, die in zich een kracht is, die opbouwt en behoudt. Want ze is goddelijk en al het goddelijke is leven gevende kracht. Dus de liefdeloosheid, als volledig het tegengestelde, is een kracht, die naar de dood leidt.
Het vooreerst onwetende wezen, de mens bij het begin van zijn weg over de aarde, moet daarom in kennis worden gesteld van de zegen van de liefde, evenals van de verderf brengende liefdeloosheid. Hij moet worden voorgelicht en de liefde moet hem als het meest waardevolle om na te streven op aarde worden voorgesteld. En als hij tegen het gebod van de liefde zondigt, moet hij bij zichzelf de uitwerking van de liefdeloosheid ondervinden. Daarom zal God nooit en te nimmer verhinderend ingrijpen, als de mensen helemaal zonder enige liefde handelingen volbrengen, die tegen iedere goddelijke ordening zondigen, want de liefde moet vrijwillig worden beoefend en dus kan de wil van de mens niet beknot worden, opdat hij aan de uitwerkingen van zijn liefdeloos handelen, spreken en denken leert inzien, hoe ver hij zich van de eeuwige ordening heeft verwijderd en vanzelf zijn weg terugzoekt, opdat hij in vrije wil zal veranderen tot liefde.
En daarom wordt ook de verwoestende uitwerking niet afgezwakt van God uit en kan er vandaar alleen een toestand van de grootste nood en lichamelijk kwelling op aarde zijn, wanneer de liefde onder de mensen is verdwenen, zoals echter ook het werkzaam zijn in liefde het grootste leed lenigt en de mensen de juiste weg toont om ook geordende levensomstandigheden tot stand te brengen, als ze maar bereid zijn om in liefde werkzaam te zijn. Want onbaatzuchtig werkzaam zijn in liefde brengt wonderen tot stand. En waar de liefdeloosheid in grote mate vernieling heeft veroorzaakt, daar kan het werkzaam zijn in liefde volledige compensatie verschaffen en de mensen, die zich de eeuwige wet van liefde tot grondbeginsel maken, zoals het Gods Wil is, zullen in de ordening leven. Maar alleen de liefde herstelt deze ordening, want zij alleen is de kracht die schept, die levend maakt en behoudt. Zij alleen is de kracht die gelukkig maakt en de mensen naar hun einddoel voert. Zij alleen levert hen resultaat op, terwille waarvan de mens op aarde leeft. Hij ontwikkelt zich positief, hij komt nader tot God, Die de eeuwige Liefde is, en zijn ziel verenigt zich met Hem door de liefde.
Amen
VertalerLa plus forte force de poussée sur la Terre doit être l'amour, mais si l'avidité qui procède de l'amour propre est plus grande que l'amour, alors l'homme manque le but de sa vie terrestre et son incorporation sur la Terre ne lui procure aucun succès spirituel. Donc l'amour qui est l'unique but de la vie terrestre de l’homme ne lui sera jamais prêché assez sérieusement, parce que l'existence en tant qu’homme est seulement une brève phase dans le développement vers le Haut du spirituel, et elle peut même annuler le temps infiniment long de son développement antérieur, si l'homme dans la libre volonté pose comme principe de base la divine Loi de l'amour pour son chemin terrestre. Le Commandement de l'amour doit toujours de nouveau être présenté aux hommes comme un Commandement divin, pour qu'ils l'observent et vivent en conséquence. Et s’il n’est pas accepté, l'homme agit contre l'Ordre divin et cela a toujours un effet clairement reconnaissable. Tout s’appuie sur l'équilibre de l'Ordre, pour la douleur des hommes eux-mêmes qui vivent sans amour, parce qu’un ordre apparent des conditions de vie extérieure est maintenu debout même au travers d’un désamour accru qui causera toujours des dommages au prochain, sur lui-même ou bien sur ses possessions. Toute pensée, parole et action dans lequel il manque l'amour, aura des conséquences désavantageuses pour l'âme et pour le corps de celui qui vit au jour le jour sans amour. Mais il causera aussi en même temps, du fait qu’elle est tournée contre le prochain des dommages à celui-ci en tuant l'amour, mais elle ne réveillera jamais l'amour. Chaque désamour est une force de poussée qui a un effet destructif, opposé à l'amour, qui en soi est une Force qui édifie et maintient, parce qu'elle est divine et tout le divin est une Force vivifiante, donc le désamour qui est totalement à l'opposé, est une force qui mène à la mort. L'être qui est ignorant, comme l’est l'homme au début de son parcours terrestre, doit donc être porté à la connaissance de la Bénédiction de l'amour, comme aussi du désamour qui entraine la ruine. Il doit être instruit et il doit lui être présenté l'amour comme quelque chose vers lequel on doit tendre sur la Terre. S'il enfreint le Commandement de l'amour, il doit sentir sur lui l'effet du désamour. Donc Dieu n’interviendra jamais en entravant, si les hommes dépourvus de n'importe quel amour accomplissent des actions qui enfreignent l’Ordre divin, parce que l'amour doit être exercé librement, donc la liberté de l'homme ne peut pas être diminuée, pour qu’au travers des effets de ses actes, de ses paroles et de ses pensées sans amour il apprenne à reconnaître combien il s'est éloigné de l'Ordre éternel et cherche à revenir de lui-même, pour changer dans la libre volonté et devenir amour. Donc l'effet destructif n'est pas affaibli par Dieu et donc sur la Terre il peut régner seulement un état de très grande misère et d’affliction douloureuse, si l'amour entre les hommes a disparu, mais inversement une activité d'amour adoucit la plus grande souffrance et indique la voie aux hommes pour rétablir des conditions de vie conformes aux commandements, si seulement ils sont de bonne volonté pour agir dans l'amour, parce que l'activité dans l'amour désintéressé fait des miracles. Là où le désamour a causé une destruction dans une très grande dimension, là une activité d'amour peut créer un total équilibre, et les hommes qui ont fait leur comme principe fondamental la Loi éternelle de l'amour vivront dans l'Ordre, comme cela est la Volonté de Dieu. Car seulement l’amour rétablit cet Ordre, parce que lui seul est la Force qui crée, vivifie et conserve, lui seul est la Force qui rend heureux et mène les hommes à la rencontre de leur but final, lui seul remporte du succès quant au but pour lequel l'homme marche sur la Terre, se développe vers le Haut et s'approche de Dieu qui Est l'éternel Amour et son âme s'unit avec Lui par l'amour.
Amen
Vertaler