• Terug

Vroege dood - De barmhartigheid van God - Hoge ouderdom

Het hangt van de wil van God af in welke graad van geestelijke rijpheid de mens wordt teruggeroepen uit het aardse leven in het geestelijke rijk. Dit is ook een schijnbare onrechtvaardigheid die de opvatting van de mensen kan versterken, dat God bepaalde mensen uitgekozen zou hebben om zalig te worden, terwijl andere weer door Zijn wil moeten wegkwijnen in een ver van God verwijderde staat. En toch is deze mening geheel onjuist. Want ook hier is de goddelijke liefde en wijsheid aan het werk, die altijd de wil van de mens kent en daarom het leven dan beëindigt, wanneer een hogere ontwikkeling op aarde twijfelachtig is.

In de gebonden toestand, vóór de belichaming als mens, was er alleen een ononderbroken opwaartse ontwikkeling, tot het wezen die graad van rijpheid bereikt heeft die deze laatste belichaming toelaat. Nu echter bepaalt de vrije wil van de mens zelf en dan kan de opwaartse ontwikkeling wel verder gaan, maar evenzo kan een stilstand of achteruitgang intreden. En weer komt het er op aan of de mens als zodanig zijn aanvankelijke graad van geestelijke rijpheid reeds verhoogd heeft en dan pas in gevaar komt dat hij in zijn ontwikkeling blijft steken, of dat hij op een gelijk peil blijft staan als in het begin van zijn belichaming en er dan een achteruitgang te vrezen is. Dan is het steeds een daad van Gods barmhartigheid, wanneer de mens sterft als hij op het hoogtepunt van zijn ontwikkeling op aarde is gekomen, dat wil zeggen wanneer de liefde van God hem ervoor bewaart nog verder af te glijden of een verder leven voor zijn ziel onbenut te laten. Want hoe meer hij de tijd van genade van zijn belichaming in beslag neemt zonder ze te benutten, des te groter wordt zijn schuld.

Een mens kan in zijn jeugd zijn weg omhoog gaan en dan zijn streven beëindigen, en zijn tot nu toe verkregen ontwikkeling gaat dan niet verder. Dan roept God hem weg en geeft hem in het hiernamaals verdere mogelijkheden zich te voltooien. De mens kan echter ook in latere jaren pas zijn wil veranderen en zijn nog gebrekkige ontwikkeling kan dan een plotselinge hoge vlucht nemen, en zodoende kan hij een hogere graad van rijpheid bereiken ofschoon hij voorheen een lange tijd voorbij liet gaan zonder aan zijn ziel te denken. Dan wordt hem door God een lang leven geschonken, want God zag de wil van de mens al sinds eeuwigheid en Hij heeft daarmee in overeenstemming diens levensloop bepaald. Want elk menselijk lot is door de liefde en wijsheid van God overwogen, maar nooit van Gods willekeur afhankelijk.

God zou geen mens de mogelijkheid tot uitrijpen op aarde ontnemen, als deze bereid zou zijn die te benutten. Doch op Zijn genade wordt zeer weinig acht geslagen en de mensen zijn ook niet bereid aanwijzingen die daarmee in verband staan aan te nemen. En omdat God sinds eeuwigheid weet welke mensen bijzonder afwijzend tegenover Hem staan, omdat Hij ook weet wanneer de mens de hoogste graad in zijn ontwikkeling op aarde bereikt heeft, is ook de duur van zijn aardse leven sinds eeuwigheid vastgelegd. En deze tijden zijn geheel verschillend van duur, zoals de goddelijke wijsheid het als doeltreffend en succesvol ziet. God zal echter nooit een leven op aarde voortijdig beëindigen, dat de mens nog een hogere rijpheid belooft. Want altijd maar weer bekommert Gods liefde zich erom dat de mens op aarde de hoogst mogelijke voltooiing bereikt. En nooit zou Hij de mens een mogelijkheid onthouden die nog een uitrijpen tot gevolg zou kunnen hebben. Doch Hij kent sinds eeuwigheid elke opwelling van de menselijke wil. En Hij behoedt de ziel vaak voor een totale teruggang, dat wil zeggen voor een neerwaartse ontwikkeling, die zou plaatsvinden als Hij dat aardse leven niet beëindigt.

Daarom zal degene die voortdurend opwaarts streeft een hoge leeftijd bereiken, zoals omgekeerd een hoge ouderdom steeds nog van een langzame ontwikkeling omhoog blijk geeft, ook al is dat voor de omgeving niet zichtbaar. Een lang leven op aarde is altijd een genade, maar ook een leven van korte duur is een blijk van de liefde van God die steeds aan het werk is, ook al kan de mens haar niet altijd herkennen.

Amen

Morte precoce.... Misericórdia de Deus.... Velhice....

Depende da vontade de Deus em que grau de maturidade uma pessoa é chamada a afastar-se da vida terrena para o reino espiritual. Esta é também uma aparente injustiça que pode fortalecer a opinião das pessoas de que Deus escolheu certas pessoas para serem abençoadas, enquanto outras têm de definhar num estado distante de Deus, devido à Sua vontade. E no entanto esta visão é completamente errada.... Pois aqui também reina o amor e a sabedoria divina, que sempre conhece a vontade do ser humano e por isso termina a vida quando o desenvolvimento superior na Terra está em questão. No estado limite antes da encarnação como ser humano só há um desenvolvimento ascendente perpétuo até o grau de maturidade do ser que permite esta última encarnação. Mas agora o livre arbítrio do ser humano decide por si mesmo, e tanto o desenvolvimento ascendente pode continuar como uma paralisação ou uma regressão pode ocorrer, e novamente depende se o ser humano como tal já aumentou o seu grau inicial de maturidade e depois só corre o risco de seu desenvolvimento vacilar, ou se ele permanece no mesmo nível que no início de sua encarnação e então tem que temer uma regressão. Então é sempre uma obra da misericórdia de Deus se o ser humano é chamado para longe quando atingiu o auge do seu desenvolvimento na Terra, ou seja, se o amor de Deus o impede de afundar ainda mais ou de deixar outra vida sem uso para a sua alma. Pois quanto maior é a sua culpa, mais ele usa o tempo de graça da sua encarnação sem fazer uso dela. Uma pessoa pode se esforçar para ascender em sua juventude e depois parar seu esforço e seu desenvolvimento anterior não continuar, então Deus o chama e lhe dá mais oportunidades para amadurecer no além.... Mas o ser humano também só pode mudar sua vontade em anos posteriores, e seu desenvolvimento ainda deficiente pode, então, ter uma ascensão repentina, e assim ele pode alcançar um grau mais alto de maturidade, mesmo deixando passar um longo tempo antes sem pensar em sua alma. Então Deus lhe concederá uma longa vida, pois Deus previu a vontade do ser humano desde a eternidade e determinou o seu curso de vida em conformidade. Pois cada destino humano é considerado pelo amor e sabedoria de Deus mas nunca depende da arbitrariedade de Deus.... E Deus não privaria nenhum ser humano da oportunidade de amadurecer na Terra, se ele estivesse disposto a fazer uso dela. Contudo, Sua graça é pouco respeitada e as pessoas não estão dispostas a aceitar as indicações correspondentes. E como Deus sabe, desde a eternidade, quais são os comportamentos negativos que as pessoas têm para com Ele, pois Ele também sabe quando o ser humano atingiu o mais alto grau de desenvolvimento na Terra, a duração da sua vida terrena também foi determinada desde a eternidade e isso é de durações bem diferentes, pois a sabedoria divina reconhece que ela é oportuna e bem-sucedida. Mas Deus nunca porá fim prematuramente a uma vida terrena que ainda promete ao ser humano um grau mais elevado de maturidade, porque o amor de Deus está sempre e constantemente preocupado em que o ser humano alcance o grau mais elevado possível de maturidade na Terra; e Ele nunca negaria ao ser humano uma oportunidade que resultasse em amadurecimento. No entanto, Ele sabe desde a eternidade sobre cada agitação da vontade humana, e muitas vezes Ele salva a alma da completa apostasia, ou seja, da regressão, que viria se Ele não acabasse com a vida terrena. É por isso que a pessoa em constante esforço alcançará uma grande idade, assim como, inversamente, uma grande idade ainda prova um desenvolvimento ascendente lento, mesmo que isso não seja óbvio para o próximo mundo. Uma longa vida terrena é sempre uma graça, mas mesmo uma vida de curta duração demonstra o amor de Deus, que está sempre em ação mesmo que o ser humano nem sempre seja capaz de reconhecê-la...._>Amém