• Terug

Vroege dood - De barmhartigheid van God - Hoge ouderdom

Het hangt van de wil van God af in welke graad van geestelijke rijpheid de mens wordt teruggeroepen uit het aardse leven in het geestelijke rijk. Dit is ook een schijnbare onrechtvaardigheid die de opvatting van de mensen kan versterken, dat God bepaalde mensen uitgekozen zou hebben om zalig te worden, terwijl andere weer door Zijn wil moeten wegkwijnen in een ver van God verwijderde staat. En toch is deze mening geheel onjuist. Want ook hier is de goddelijke liefde en wijsheid aan het werk, die altijd de wil van de mens kent en daarom het leven dan beëindigt, wanneer een hogere ontwikkeling op aarde twijfelachtig is.

In de gebonden toestand, vóór de belichaming als mens, was er alleen een ononderbroken opwaartse ontwikkeling, tot het wezen die graad van rijpheid bereikt heeft die deze laatste belichaming toelaat. Nu echter bepaalt de vrije wil van de mens zelf en dan kan de opwaartse ontwikkeling wel verder gaan, maar evenzo kan een stilstand of achteruitgang intreden. En weer komt het er op aan of de mens als zodanig zijn aanvankelijke graad van geestelijke rijpheid reeds verhoogd heeft en dan pas in gevaar komt dat hij in zijn ontwikkeling blijft steken, of dat hij op een gelijk peil blijft staan als in het begin van zijn belichaming en er dan een achteruitgang te vrezen is. Dan is het steeds een daad van Gods barmhartigheid, wanneer de mens sterft als hij op het hoogtepunt van zijn ontwikkeling op aarde is gekomen, dat wil zeggen wanneer de liefde van God hem ervoor bewaart nog verder af te glijden of een verder leven voor zijn ziel onbenut te laten. Want hoe meer hij de tijd van genade van zijn belichaming in beslag neemt zonder ze te benutten, des te groter wordt zijn schuld.

Een mens kan in zijn jeugd zijn weg omhoog gaan en dan zijn streven beëindigen, en zijn tot nu toe verkregen ontwikkeling gaat dan niet verder. Dan roept God hem weg en geeft hem in het hiernamaals verdere mogelijkheden zich te voltooien. De mens kan echter ook in latere jaren pas zijn wil veranderen en zijn nog gebrekkige ontwikkeling kan dan een plotselinge hoge vlucht nemen, en zodoende kan hij een hogere graad van rijpheid bereiken ofschoon hij voorheen een lange tijd voorbij liet gaan zonder aan zijn ziel te denken. Dan wordt hem door God een lang leven geschonken, want God zag de wil van de mens al sinds eeuwigheid en Hij heeft daarmee in overeenstemming diens levensloop bepaald. Want elk menselijk lot is door de liefde en wijsheid van God overwogen, maar nooit van Gods willekeur afhankelijk.

God zou geen mens de mogelijkheid tot uitrijpen op aarde ontnemen, als deze bereid zou zijn die te benutten. Doch op Zijn genade wordt zeer weinig acht geslagen en de mensen zijn ook niet bereid aanwijzingen die daarmee in verband staan aan te nemen. En omdat God sinds eeuwigheid weet welke mensen bijzonder afwijzend tegenover Hem staan, omdat Hij ook weet wanneer de mens de hoogste graad in zijn ontwikkeling op aarde bereikt heeft, is ook de duur van zijn aardse leven sinds eeuwigheid vastgelegd. En deze tijden zijn geheel verschillend van duur, zoals de goddelijke wijsheid het als doeltreffend en succesvol ziet. God zal echter nooit een leven op aarde voortijdig beëindigen, dat de mens nog een hogere rijpheid belooft. Want altijd maar weer bekommert Gods liefde zich erom dat de mens op aarde de hoogst mogelijke voltooiing bereikt. En nooit zou Hij de mens een mogelijkheid onthouden die nog een uitrijpen tot gevolg zou kunnen hebben. Doch Hij kent sinds eeuwigheid elke opwelling van de menselijke wil. En Hij behoedt de ziel vaak voor een totale teruggang, dat wil zeggen voor een neerwaartse ontwikkeling, die zou plaatsvinden als Hij dat aardse leven niet beëindigt.

Daarom zal degene die voortdurend opwaarts streeft een hoge leeftijd bereiken, zoals omgekeerd een hoge ouderdom steeds nog van een langzame ontwikkeling omhoog blijk geeft, ook al is dat voor de omgeving niet zichtbaar. Een lang leven op aarde is altijd een genade, maar ook een leven van korte duur is een blijk van de liefde van God die steeds aan het werk is, ook al kan de mens haar niet altijd herkennen.

Amen

La mort précoce – la Miséricorde de Dieu - l'âge avancé

Il dépend de la Volonté de Dieu dans quel degré de maturité l’homme est rappelé de la vie terrestre dans le Règne spirituel. Cela est une apparente injustice qui peut renforcer chez les hommes le point de vue que Dieu a choisi des hommes déterminés pour devenir bienheureux, tandis que d'autres doivent languir par Sa Volonté sur une voie à l'écart de Dieu. Mais ce point de vue est totalement erroné, parce que même ici règne l'Amour et la Sagesse divine qui connaît toujours la volonté de l'homme et termine donc sa vie lorsque un développement ultérieur vers le haut sur la Terre est remis en question. Dans l'état lié avant l'incorporation en tant qu’homme il y a seulement un développement constant vers le Haut jusqu'au degré de maturité de la substance animique qui permet cette dernière incorporation. Et maintenant c’est la libre volonté de l'homme elle-même qui décide de procéder soit à un développement vers le Haut comme aussi un arrêt ou bien s’il surgit une régression. Et de nouveau il dépend de l'homme en tant que tel s’il a déjà augmenté son degré initial de maturité, s’il y a le danger que son développement subisse un arrêt, ou bien s'il s'arrête sur la même marche où il était au début de son incorporation et alors une régression est à craindre. C’est toujours une Œuvre de la Miséricorde de Dieu, si l'homme est rappelé lorsqu’il est arrivé au point culminant de son développement sur la Terre, c'est-à-dire lorsque l'Amour de Dieu le préserve de tomber encore plus bas, ou bien si une vie ultérieure est laissée passer inutilement pour son âme. Dans ce cas plus il revendique un temps de Grâce pour son incorporation sans en profiter, plus sa faute est grande. L'homme peut tendre en haut dans sa jeunesse et ensuite arrêter cette tendance et son développement ne progressera pas, alors Dieu le rappelle et Il lui donne une possibilité ultérieure pour mûrir dans l'au-delà. Mais l'homme peut changer sa volonté même après des années, et son développement imparfait peut ensuite subir une relance et il peut donc atteindre un degré de maturité supérieure même si auparavant il a laissé passer beaucoup de temps sans penser à son âme. Alors il lui est offert de la part de Dieu une longue vie, parce que Dieu a remarqué la volonté de l'homme depuis l'Éternité, et Il a déterminé en conséquence le cours de sa vie. Parce que le destin de chaque homme est considéré par l'Amour et la Sagesse de Dieu, cependant il ne dépend jamais d’une décision arbitraire de Dieu. Il ne soustrairait à aucun homme la possibilité de mûrir sur la Terre, si celui-ci était disposé à en profiter. Mais les hommes s'occupent peu de Sa Grâce et ils ne sont pas disposés à accepter des indications sur ce sujet. Et vu que Dieu sait depuis l'Éternité quels hommes se comporteront d’une manière rebelle envers Lui, vu qu’il sait aussi quand l'homme a atteint le plus grand degré de développement sur la Terre, Il a déterminée depuis l'Éternité la durée de sa vie terrestre et celle-ci est de longueur différente selon comment la Sagesse divine en juge l’utilité et le succès. Mais Dieu ne terminerait jamais précocement une vie terrestre qui permettrait à l'homme d’atteindre une maturité supérieure, parce que l'Amour de Dieu est continuellement préoccupé pour que l'homme sur la Terre atteigne la maturité la plus haute possible ; et Il ne refuserait jamais et encore jamais à l'homme une possibilité qui aurait pour conséquence un mûrissement. Mais Dieu connait depuis l'Éternité chaque mouvement de la volonté humaine et Il préserve l'âme souvent d'une déchéance totale, c'est-à-dire d'une involution qui se passerait s'Il ne terminait pas la vie terrestre. Pour cela celui qui tend constamment vers le Haut atteindra un âge avancé, comme vice versa un âge avancé démontre toujours encore un lent développement vers le haut, même si cela n'est pas vu du monde environnant. Une vie terrestre longue est toujours une Grace, mais même une vie de brève durée montre l'Amour de Dieu qui est toujours à l'Œuvre, même si l'homme n'est pas toujours en mesure de le reconnaître.

Amen