• Terug

Rusten de doden?

Het geloof dat de zielen rusten na het sterven is alleen in zoverre waar dat de onrijpe zielen in een geheel werkeloze toestand verkeren, omdat het hun aan kracht ontbreekt. Dat is echter geen toestand van weldadige rust maar een toestand van kwelling, van gebonden zijn en onmacht - en daarom geen toestand om naar te verlangen.

De zielen in het hiernamaals mogen pas werkzaam zijn bij een bepaalde graad van rijpheid, waarin hun gedurig kracht wordt gegeven om werkzaam te kunnen zijn. Dan echter gebruiken zij ook die kracht zonder beperking. Daar hun werk niet aan aardse materie gebonden is, moet het ook anders zijn dan de werkzaamheden op aarde. Het kan daar ook niet mee vergeleken worden, want in het geestelijke rijk zijn er geheel andere voorwaarden die een bezig zijn toelaten of vereisen. Het is een gestadig onderrichten en overdragen van geestelijke kennis, het is een zuiver geestelijk proces dat de gevende ziel geluk en zaligheid bereidt - en de ontvangende ziel haar kwellingen vermindert en haar ook geschikt maakt kracht te ontvangen.

Het is wel een dienen in liefde, alleen slechts zolang met aardse werkzaamheden te vergelijken als de zielen zich in hun duistere toestand nog op de aarde wanen. Waarin zij zich door hun begeerten hun omgeving zelf scheppen in hun verbeelding. En in overeenstemming met dit idee, menen ze zich met liefdadigheid bezig te moeten houden. Maar hoe helderder het in hen wordt, des te meer verwijderen zij zich van de aarde, en dan is hun activiteit niet meer aan de aardse materie gebonden, ook niet meer in hun verbeelding.

En in een zuiver geestelijk overdragen van ontvangen kennis bestaat nu de arbeid van deze zielen in het hiernamaals, in het geestelijke rijk. Iedere ziel die gewillig is te geven en die zelf ook kracht ontvangt, heeft aan haar toevertrouwde beschermelingen op de aarde of in het hiernamaals aan wie zij zich met liefdevolle zorg onvermoeid wijdt. Door middel van gedachten moet zij trachten deze beschermelingen met de waarheid vertrouwd te maken. Zij moet het denken beïnvloeden en hun dus ook duidelijkheid verschaffen, zonder daarbij de wil van die zielen te dwingen. En dat vereist een onuitsprekelijke geduld en liefde, want het zijn twee geheel geïsoleerde wezens die tegenover elkaar staan en die geheel vrij kunnen denken en handelen. En daarom mag het juiste denken niet onder dwang worden overgedragen, wil het nog niet ontwikkelde geestelijke niet gehinderd worden evenzo een hoge graad van rijpheid te verkrijgen.

De geestelijke kennis moet de nog onwetende zielen zo aangeboden worden dat het zonder weerstand wordt aangenomen, en het verlangen opwekt naar meer. Het ontvangende wezen moet dus geheel vrij hieraan de voorkeur geven, want pas dan werkt de overgedragen kennis als een kracht en maakt ook gelukkig.

En dit werk om kennis over te dragen kan alleen in liefde gedaan kan worden, want het is meestal heel heel moeizaam. Maar de toestand van een tot niets doen gedoemde ziel is zo betreurenswaardig dat de lichtwezens onvermoeid trachten die zielen te helpen, zodat ze bereid zijn tot de meest moeilijke arbeid om deze zielen uit hun toestand te verlossen. Anderzijds verhoogt het echter hun zaligheid als hun werken in liefde succesvol is, want deze werkzaamheden breiden zich onvoorstelbaar uit omdat elk ontvangend wezen zijn kennis weer doorgeeft, in een nu ontwaakte drang evenzo de zielen die in duisternis verkeren te helpen en zo verlossend bezig te zijn.

Amen

Os mortos estão em repouso?....

A crença de que as almas descansam após a morte só se justifica na medida em que as almas imaturas permanecem num estado completamente inativo, porque lhes falta força. Mas este não é um estado de descanso benéfico, mas um estado de tormento, de estar amarrado e impotente, e consequentemente não um estado desejável. As almas no além podem estar ativas apenas em um certo estado de maturidade, onde recebem constantemente forças para poder ser ativas. Mas então eles usam este poder sem restrições. Mas como sua atividade não está ligada à matéria terrena, ela também deve ser diferente da atividade na Terra; também não pode ser comparada com esta última, pois há pré-requisitos totalmente diferentes no reino espiritual que condicionam ou permitem uma atividade. É um constante ensinamento e transmissão de conhecimento espiritual, é um processo puramente espiritual que dá felicidade e felicidade às almas doadoras e reduz a agonia das almas receptoras e as transforma em receptoras de força..... É certamente um serviço no amor, porém, só pode ser comparado à atividade terrena enquanto as almas ainda acreditam estar vivendo na Terra em um estado de escuridão, onde criam seu próprio ambiente em sua imaginação através de seus próprios desejos e também têm que ser ativas em atividade amorosa de acordo com essa imaginação. Mas quanto mais brilhante se torna nele, mais se distancia da Terra em seus pensamentos, e agora sua atividade não está mais ligada à matéria terrena, nem mesmo em sua imaginação. E o trabalho dessas almas no além, no reino espiritual, consiste agora na transmissão puramente espiritual do conhecimento recebido. Toda alma disposta e fortalecida tem protegidos confiados a ela na terra ou no além, a quem se dedica incansavelmente com carinho. Deve tentar orientar mentalmente estes protegidos para a verdade, deve influenciar o seu pensamento e assim criar clareza neles sem forçar a vontade dessas almas, e isso requer uma paciência e amor indescritíveis. Pois há dois seres completamente isolados que podem agir e pensar completamente livremente e, portanto, o pensamento correto pode não ser transferido à força se o espiritual ainda não desenvolvido não for impedido de atingir um alto grau de maturidade da mesma forma. O conhecimento espiritual deve ser oferecido às almas ainda ignorantes, de tal modo que seja aceito sem resistência e desperte o desejo de maior doação. Assim, o ser receptor deve decidir-se livremente a favor dele, só então o conhecimento transmitido terá um efeito como força, e ele faz feliz. E essa atividade de transmissão é um trabalho que só pode ser realizado com amor, porque normalmente é extremamente trabalhoso. No entanto, o estado de uma alma condenada à inatividade é tão lamentável que os seres de luz tentam constantemente ajudá-los, que estão dispostos a fazer o trabalho mais árduo para liberar essas almas do seu estado. Por outro lado, porém, aumenta sua felicidade se sua atividade de amor for bem sucedida, pois essa atividade atrai círculos inconcebíveis, pois cada ser receptor passa novamente seu conhecimento no impulso agora despertado para ajudar também as almas das trevas e, assim, ser ativo de uma forma redentora...._>Amém