• Terug

Het bewust vragen om genade door het gebed – Het niet willen geloven

Het bewust gebruik maken van de goddelijke genade levert het grootste geestelijke succes op. Zodra de mens in het gebed om de genade van God vraagt, belijdt zijn ziel God en een naar God toegekeerd wezen vloeit onophoudelijk de goddelijke kracht toe, omdat zonder deze kracht de ziel zich niet omhoog kan worstelen. Maar God wil het wezenlijke tot Zich omhoogtrekken en zal daarom steeds bereid zijn om dit wezenlijke te helpen, zodat het zijn doel bereikt. De mens hoeft alleen maar te willen ontvangen om nu ook te ontvangen wat voor zijn opwaartse ontwikkeling nodig is. En het gebed bewijst de wil van de mens naar God en zo kan hem dit hulpmiddel, de goddelijke genade, aangeboden worden en de klim naar boven wordt daardoor gemakkelijk gemaakt.

Maar de mensen doen niet heel vaak een beroep op de hun toekomende genade. Ze verbinden zich niet in het gebed met God om Diens kracht voor hun levenswandel te vragen en kunnen daarom ook niet geestelijk rijp worden, omdat de schenking van genade niet plaats kan vinden, als deze niet bewust begeerd wordt. Gods liefde en kracht werken weliswaar voortdurend en in zoverre zonder onderscheid tussen de mensen, als dat deze steeds weer in situaties komen, waar ze de verbinding met God zouden kunnen zoeken in het gebed. Maar dit stelt het geloof in een macht voorop, die bereid is om te helpen en daartoe in staat is en het ontbreekt de mensheid aan dit geloof en zodoende verlangt ze niet naar een krachtstroom van een Wezen, dat ze niet erkent.

Het is gemakkelijk om in dit Wezen te geloven, als de mens er ernstig over nadenkt. Maar dat nadenken wordt aan zijn wil overgelaten en bijgevolg is het ongeloof niet te verontschuldigen. Er kan nooit gesproken worden van een niet kunnen geloven, maar veeleer is het ongeloof een niet willen geloven, dat dus ook de toestroom van goddelijke genade tot een onmogelijkheid maakt, omdat hier niet bewust om gevraagd wordt in het gebed.

En daarom is de mens, die niet bidden kan, een armzalig, betreurenswaardig schepsel, dat alleen nog maar geholpen kan worden door een liefdevolle voorspraak, dat zijn denken zich verandert en hij tot inzicht komt. Door de voorspraak van een mens kan de medemens genade geschonken worden, maar het gebruik hiervan staat hem weer vrij, want een wezen, naar wie tegen zijn zin goddelijke genade toe zou stromen, zou ook weer tegen zijn zin naar een hogere rijpheidsgraad geduwd worden, die hem niet zou bevallen, omdat het wezen die onvrijheid voelt, het dus gewaarwordt dat ondanks zijn wil zijn situatie veranderd werd en dit zou voor het wezen geen gelukzaligheid betekenen.

De genaden, die de mens ter beschikking staan, zijn onuitputtelijk, maar de wil van de mens moet hier bewust om vragen. De genadeschenking zonder het gebed is onmogelijk, ofschoon het gehele aardse leven als een grote genade te beschouwen valt, want het werd het wezenlijke door de enorme liefde van God geschonken, opdat het dichter bij Hem kan komen. Maar ook deze genade kan zonder resultaat blijven, als de mens zich er niet van bewust is dat het aardse leven, de belichaming als mens, een genade is. Wanneer hij het aardse leven alleen maar puur aards beschouwt en daarom ook alleen maar aards benut en elke opwaartse ontwikkeling buiten beschouwing laat.

Amen

Consciously requesting grace through prayer.... not-wanting-to-believe....

The conscious utilization of divine grace brings the highest spiritual success. As soon as the human being requests God's grace in prayer his soul professes its faith in God, and divine strength will constantly flow to a God-focussed being, since without this strength the soul cannot ascend. But God wants to draw the beingness up to Himself and will therefore always be willing to help this beingness to reach its goal. The human being may only want to receive in order to then also receive what is necessary for his higher development. But prayer proves the human being's will towards God, and thus he can be offered every means of help.... divine grace.... and the ascent to the heights is made easy. But people do not very often avail themselves of the grace they are entitled to.... They do not connect with God in prayer in order to ask for His strength for their way of life and therefore cannot mature spiritually either, because the gift of grace cannot take place if it is not consciously desired. God's love and grace is indeed constantly and indiscriminately at work in people insofar as they repeatedly find themselves in situations where they could seek contact with God in prayer, yet this presupposes faith in a power Which is willing and able to help, and humanity lacks this faith and thus does not desire the influx of strength from an entity Which it does not recognize. But it is easy to believe in this entity if a person thinks about it seriously. Thinking, however, is left to his will and therefore lack of faith is inexcusable.... One can never speak of not being able to believe, (but) rather faithlessness is a not wanting to believe, which therefore also makes the influx of divine grace impossible because it is not consciously requested in prayer. And that is why a person who cannot pray is a miserable, pitiful creature who can only be helped through loving intercession so that his mind will change and he will come to realization.... A fellow human being can be granted grace through a person's intercession, yet he is free to make use of it, for a being which would like to receive divine grace against its will would also be pushed into a higher degree of maturity against its will, which would not suit it because the being senses its lack of freedom, thus it feels that its state has been changed beyond its will and that this does not signify happiness for the being. The favours which are at man's disposal are inexhaustible, but man's will must consciously request them. The granting of grace without prayer is impossible, even though the whole of earthly life is to be regarded as a great favour, for it was granted to the being through God's greater than great love so that it can come close to Him. Yet even this grace can remain unsuccessful if the human being is not aware of the fact that earthly life, the embodiment as a human being, is a grace.... if he only values earthly life purely earthly and therefore only utilizes it earthly and disregards all spiritual higher development....

amen