• Terug

De genade van de laatste belichaming op aarde – Er wordt geen aandacht aan geschonken

De genade van de laatste belichaming op aarde wordt door de mensen niet herkend en daarom ook niet gewaardeerd. De eindeloos lange tijdsduur van de gang over de aarde komt na deze belichaming ten einde en deze tijd is werkelijk kort. Deze is wel voldoende voor de totale omvorming tot lichtwezen en stelt ook aan de wil van de mens geen al te hoge eisen, als deze zwak is en niet lang genoeg verzet zou kunnen bieden. Maar de mens gebruikt de tijd niet voor zijn vrij komen en laat deze laatste genade onbenut voorbijgaan, meestal uit onwetendheid over zijn lot. Want voor hem zijn alle verwijzingen, verklaringen en vermaningen ongeloofwaardig en daarom schenkt hij er geen aandacht aan.

Maar omdat hem als mens de vrije wil gegeven is, kan hij het aardse leven, de laatste belichaming als mens, ook dienovereenkomstig leven. Maar ooit moet hij zich verantwoorden, omdat hij nooit zonder enige kennis over hoe zijn gang over de aarde moet zijn, zal blijven. Want als de mens een hem verleende genade afwijst, dan moet hij ook volgens de goddelijke rechtvaardigheid de gevolgen dragen.

Er bestaat geen andere weg naar de laatste bevrijding. Deze moet in vrijheid van de wil en vrijheid van geloof afgelegd worden en om deze reden heeft God hem deze laatste belichaming toegestaan. Als deze tijd niet als genadegeschenk herkend wordt, dan ligt het alleen aan de wil van de mens, die zich tegen alles verzet, wat van hem geëist wordt om te geloven en hij zal bijgevolg ook niet volgens dit geloof handelen. De mogelijkheid om God te kunnen herkennen, is elk mens gegeven. Het staat hem vrij om Hem te willen herkennen. Dat wil zeggen dat hij daar niet onder dwang toe overgehaald wordt.

Zijn levenswandel hangt zodoende alleen maar van zijn vrije wil af. Hij kan het leven wel leven, maar de genaden van dit leven niet benutten en dan was de belichaming als mens op aarde zonder resultaat en tevergeefs. Hij komt weliswaar met zijn lichamelijke dood vrij van zijn omhulsel, maar neemt het bewustzijn van dit omhulsel mee naar de eeuwigheid en hij lijdt onder de gebonden toestand nog meer dan op aarde, terwijl een goed benutte tijd op aarde hem een volkomen vrij worden, dus volledige vrijheid, opgeleverd zou hebben.

Het geen aandacht schenken aan deze genade heeft een uiterst smartelijke uitwerking en op de aardse tijd in vrije wil volgt een tijd van volledige willoosheid, die het wezen als kwellend ervaart en toch niet op kan heffen, tenzij het vervult wat de mens op aarde had moeten vervullen: dat het in het hiernamaals werkzaam wil worden in liefde. Alleen deze wil levert de ziel weer de kracht op om aan haar vrij komen te werken. Maar nooit kan de ongebruikte genadetijd op aarde geheel goedgemaakt worden in het hiernamaals.

Maar voor degenen, die het aardse leven volgens de wil van God leven, heeft God onvoorstelbare zaligheden klaargemaakt. Ze zijn in waarheid Zijn kinderen, aan wie Hij de erfenis van de Vader beloofd heeft.

Amen

La Grâce de la dernière incorporation sur la Terre – la non observance

La Grâce de l'incorporation sur la Terre n'est pas reconnue des hommes et donc elle n’est pas appréciée. L'infiniment longue durée de temps du chemin terrestre connait sa conclusion avec cette incorporation, et ce temps est vraiment mesuré brièvement. Il est suffisant pour la transformation totale en être de Lumière et il n’impose pas de hautes exigences à la volonté de l'homme, si celle-ci est faible et ne pouvait pas offrir résistance assez longtemps. Mais l'homme n'utilise pas le temps pour sa libération et laisse passer inutilement cette dernière Grâce, presque toujours dans l'ignorance de sa destination. Toutes les indications, explications et avertissements lui semblent peu probables et donc il ne leur attribue aucune considération. Mais vu qu’en tant qu’homme il lui est donné la libre volonté, il peut aussi vivre sa vie terrestre, la dernière incorporation en tant qu’homme, seulement un jour il devra en répondre, parce qu'il ne reste jamais sans savoir comment doit être son chemin terrestre, parce que si l'homme repousse la Grâce qui lui est concédée, alors il doit aussi en porter les conséquences selon la Justice divine. Il n'existe pas d’autre voie pour la dernière libération, celle-ci doit être parcourue dans la liberté de la volonté et la liberté de la foi et pour cela Dieu lui a concédé cette dernière incorporation en tant qu’homme. Si ce temps n'est pas reconnu comme Don de Grâce, cela dépend uniquement de la volonté de l'homme qui s'oppose à tout ce qui est exigé de lui de croire et il n'agit par conséquent pas selon cette foi. La possibilité de pouvoir reconnaître Dieu, est donnée à chaque homme ; il est libre de vouloir Le reconnaître, il ne peut pas y être déterminé par contrainte. Son chemin de vie dépend donc seulement de sa libre volonté ; il peut certes vivre sa vie, mais ne pas exploiter les Grâces de cette vie et alors l'incorporation en tant qu’homme sur la Terre sera passée et inutile. Avec la mort de son corps il se prive certes de son enveloppe extérieure, mais il emporte avec lui dans l'Éternité la conscience de son enveloppe et il souffre sous l'état lié encore bien plus que sur la Terre, alors qu'un temps terrestre bien utilisé lui aurait procuré la libération définitive, donc la liberté totale. La non observance de cette Grâce a un effet extrêmement douloureux, et au temps terrestre dans la libre volonté suit un temps de totale absence de volonté que l'être perçoit et il ne peut pas de toute façon le suspendre, à moins qu’il réalise ce que l'homme devait réaliser sur la Terre, qu’il veuille devenir actif dans l'amour dans l'au-delà. Seule cette volonté procure à l'âme de nouveau la Force pour travailler à sa libération. Mais le temps de Grâce inutilisé sur la Terre ne peut pas être remplacé entièrement dans l'au-delà. Mais à ceux qui vivent leur vie terrestre selon la Volonté de Dieu, Il a préparé d’insaisissables Bénédictions, ils sont en Vérité Ses fils auxquels Il a promis l'Héritage du Père.

Amen