• Terug

School voor de geest op aarde en in het hiernamaals

Het aardse leven kan voor de mens een school voor de geest genoemd worden en als hij alle mogelijkheden gebruikt, kan hij aan het einde van het leven vol kennis zijn en daardoor in staat zijn om de nieuwe taak in het hiernamaals uit te voeren. Deze opdracht bestaat erin om een nuttig lid van de gemeenschap te zijn, dat weer het opvoedingswerk als taak heeft. De vorming van de onwetende en onrijpe zielen, zowel op aarde als in het hiernamaals. Want onwetendheid is een onvrije en gebrekkige toestand, die opgeheven moet worden. Deze taak moet door een diepe liefde gedragen worden, omdat ze moeilijk is en een eindeloos geduld vereist. De kennis van degenen, die daar bekwaam voor zijn, dat wil zeggen wezens, die zelf kennis hebben, moet de onwetenden bezorgd worden in opdracht van God. Dus de eerste moeten God bewust willen dienen. Dan kunnen ze tot de werkzaamheid van leraar toegelaten worden.

De aarde is een schoolgebouw, waarin elk mens de rijpheid kan bereiken, als hij zich niet verzet tegen de opvoeding van de kant van de onderwijzende krachten. Alles wordt hem door de schepping duidelijk gemaakt en zijn gedachten zullen steeds naar kennis geleid worden. Deze gedachten kunnen echter ook hun eigen weg gaan, dus het opvoedingswerk kan ook zonder succes blijven voor de individuele mens of diens ziel. Dan moet dit werk in het hiernamaals voortgezet worden. Vaak onder grote moeilijkheden en tegenstand.

Het wezen is echter niet eerder een nuttig lid van de gemeenschap in het eeuwige rijk, dan tot hij eveneens bereidwillig en in staat is om onderwijzend werkzaam te zijn, want onnoemelijk veel zielen moeten nog opgevoed worden in de school van de geest en hier zijn veel krachten, die de kennis door willen en kunnen geven, voor nodig.

De geest in elke menselijke ziel is in staat, en ook bereidwillig, om alle kennis op te nemen, maar wordt vaak door de ziel gevangen gehouden, zodat voor hem de verbinding met de goddelijke geest buiten zich onmogelijk gemaakt wordt. Wat zo begrepen moet worden dat de geestelijke wezens, die hem in opdracht van God de kennis door uitstralingen via de gedachten zouden willen geven, door de ziel in hun voornemen gehinderd worden, door de wil van de mens, die deze gedachten de toegang tot de geest in haar belet. Precies zo wordt in het hiernamaals aan de inspanningen van de wetende krachten verzet geboden en hun onderwijzende werkzaamheid tegengegaan.

Maar zolang het de ziel aan kennis ontbreekt, is ze ook ongelukkig. Ze is onrijp, weet niets, beseft niets en is blind in de geest en als een hulpbehoeftige ziel haar nadert, kan ze deze niets bieden, omdat ze zelf niets bezit. Dit is een gebrek, dat een smartelijk effect heeft, waaraan in het aardse leven toch niet gedacht wordt, omdat de mensen zich er anders aan gelegen lieten liggen om deze school voor de geest met succes te doorlopen.

Ze geloven niet, hoe hard ze deze kennis nodig hebben en hoe het eigen lot en dat van vele andere zielen van deze kennis afhankelijk is, want het overdragen van kennis brengt pas een gelukstoestand met zich mee en het wezen kan pas dan overdragen, als deze de kennis van tevoren in de school van de geest toegeëigend heeft.

Het aardse leven kan volop voldoende zijn om de mensen naar het juiste inzicht te leiden. Gedurende deze tijd kan hij dus een hoeveelheid aan kennis opgenomen hebben, die hem een gelukkige toestand in het hiernamaals verzekert, omdat hij nu in staat is om zijn kennis uit te delen en weer als onderwijzende kracht een taak vervult, waar elke ziel voor staat. Want deze taak is de essentie van het verlossingswerk, omdat door de vervulling hiervan de duisternis verbannen wordt en al het wezenlijke naar het licht geleid wordt.

Amen

이 땅과 저세상의 영의 학교.

이 땅의 삶은 인간을 위한 영의 학교라고 부를 수 있다. 그러므로 인간이 모든 가능성을 사용한다면, 그는 인생의 마지막에 가서 지식으로 가득 차, 저 세상에서 새로운 과제를 수행할 수 있게 된다. 이 과제는 공동체의 유용한 일원이 되어, 저 세상에서와 같이 이 땅에서 무지하고 성숙하지 못한 혼을 다시 양육하는 과제이다. 왜냐면 무지는 해결해야 할 자유롭지 못하고, 결함이 있는 상태이기 때문이다. 이 과제는 깊은 사랑으로 해야만 한다. 왜냐면 이 일에 힘이 많이 들고, 무한한 인내가 필요하기 때문이다. 이런 일을 할 수 있게 하는 지식을 가진 존재가, 즉 알고 있는 존재가 하나님의 인도 하에 무지한 사람을 만나게 된다. 그러므로 알고 있는 존재들은 이 과제를 통해 의식적으로 하나님을 섬기기 원해야만 한다. 그러면 그들은 가르치는 일을 허용 받을 수 있다.

이 땅은 가르침을 받는 학교이다. 사람이 가르치는 세력들이 주는 양육에 저항하지 않는다면, 이 학교에서 모든 사람이 성숙해질 수 있다. 창조물이 그가 모든 것을 볼 수 있게 하고, 그의 생각은 항상 깨달음으로 인도를 받는다. 그러나 그의 생각이 자신의 길을 갈 수 있다. 다시 말해 양육하는 역사가 각각의 사람이나, 그의 혼들에게 성공적이 되지 못할 수 있다. 그러면 양육하는 역사는 자주 큰 어려움과 저항 가운데 저 세상에서 계속돼야만 한다.

그러나 존재가 마찬가지로 가르치는 일을 하기를 원하고, 할 수 있게 되기까지, 존재는 영원한 나라에서 유용한 구성원이 되지 못한다. 왜냐면 말할 수 없게 많은 혼들이 영의 학교에서 아직 양육을 받아야만 하기 때문이다. 이 일을 위해 지식을 전하기를 원하고, 전할 수 있는 많은 세력들이 필요하다. 모든 사람의 혼 안에 있는 영은 모든 지식을 영접할 수 있고, 또한 영접하기를 원한다. 그럴지라도 영이 혼의 포로가 되어 있기 때문에 외부의 하나님의 영과 연결을 이루는 일이 불가능하다. 다시 말해 이런 일은 하나님의 사명을 받아 생각을 통해 영에게 지식을 전하기 원하는 영의 존재들의 의도가 혼에 의해, 이런 생각이 혼 안의 영에게 도달하는 일을 막는 인간의 의지에 의해, 방해를 받는 일로 이해해야만 한다.

이처럼 저세상의 알고 있는 세력들은 저항을 받고, 그들의 가르치는 일을 하지 못하게 된다. 그러나 혼이 지식이 부족한 동안에는, 혼은 불행하고, 성숙하지 못하고, 아무것도 모르고, 아무것도 깨닫지 못하고, 영의 눈이 멀어 있다. 이런 혼에게 도움이 필요한 혼이 접근하면, 혼은 아무것도 제공할 수 없다. 왜냐면 혼 자신이 아무것도 가지고 있지 않기 때문이다. 이는 큰 고통을 주는 결점이다. 사람들이 이 땅의 삶 가운데 이를 생각하지 않는다. 생각한다면 사람들이 성공적으로 영의 학교를 마치는 일에 관심을 가졌을 것이다.

사람들은 그들이 지식이 얼마나 필요한지를, 자신의 운명과 다른 많은 혼들의 운명이 이런 지식에 의존되어 있는 지를 믿지 않는다. 왜냐하면 지식을 전해주는 일이 비로소 행복의 상태가 되게 하기 때문이다. 존재가 이런 지식을 이전에 영의 학교에서 얻었다면, 존재가 비로소 이런 지식을 전할 수 있다. 이 땅의 삶은 인간에게 올바른 지식을 얻게 하기에 충분할 수 있다. 그러므로 그는 이 기간 동안 어느 정도의 지식을 얻을 수 있고, 이런 지식이 그에게 저 세상에서 행복이 충만한 상태를 보장한다. 왜냐면 그가 이제 자신의 지식을 나눠줄 수 있게 되고, 다시 가르치는 세력으로써 모든 혼에게 주어진 과제를 수행하고, 이런 과제는 구원역사의 본질적인 과제이기 때문이다. 이런 과제를 성취시킴을 통해 어두움을 물리치고, 모든 존재에게 빛이 주어지기 때문이다.

아멘