• Terug

School voor de geest op aarde en in het hiernamaals

Het aardse leven kan voor de mens een school voor de geest genoemd worden en als hij alle mogelijkheden gebruikt, kan hij aan het einde van het leven vol kennis zijn en daardoor in staat zijn om de nieuwe taak in het hiernamaals uit te voeren. Deze opdracht bestaat erin om een nuttig lid van de gemeenschap te zijn, dat weer het opvoedingswerk als taak heeft. De vorming van de onwetende en onrijpe zielen, zowel op aarde als in het hiernamaals. Want onwetendheid is een onvrije en gebrekkige toestand, die opgeheven moet worden. Deze taak moet door een diepe liefde gedragen worden, omdat ze moeilijk is en een eindeloos geduld vereist. De kennis van degenen, die daar bekwaam voor zijn, dat wil zeggen wezens, die zelf kennis hebben, moet de onwetenden bezorgd worden in opdracht van God. Dus de eerste moeten God bewust willen dienen. Dan kunnen ze tot de werkzaamheid van leraar toegelaten worden.

De aarde is een schoolgebouw, waarin elk mens de rijpheid kan bereiken, als hij zich niet verzet tegen de opvoeding van de kant van de onderwijzende krachten. Alles wordt hem door de schepping duidelijk gemaakt en zijn gedachten zullen steeds naar kennis geleid worden. Deze gedachten kunnen echter ook hun eigen weg gaan, dus het opvoedingswerk kan ook zonder succes blijven voor de individuele mens of diens ziel. Dan moet dit werk in het hiernamaals voortgezet worden. Vaak onder grote moeilijkheden en tegenstand.

Het wezen is echter niet eerder een nuttig lid van de gemeenschap in het eeuwige rijk, dan tot hij eveneens bereidwillig en in staat is om onderwijzend werkzaam te zijn, want onnoemelijk veel zielen moeten nog opgevoed worden in de school van de geest en hier zijn veel krachten, die de kennis door willen en kunnen geven, voor nodig.

De geest in elke menselijke ziel is in staat, en ook bereidwillig, om alle kennis op te nemen, maar wordt vaak door de ziel gevangen gehouden, zodat voor hem de verbinding met de goddelijke geest buiten zich onmogelijk gemaakt wordt. Wat zo begrepen moet worden dat de geestelijke wezens, die hem in opdracht van God de kennis door uitstralingen via de gedachten zouden willen geven, door de ziel in hun voornemen gehinderd worden, door de wil van de mens, die deze gedachten de toegang tot de geest in haar belet. Precies zo wordt in het hiernamaals aan de inspanningen van de wetende krachten verzet geboden en hun onderwijzende werkzaamheid tegengegaan.

Maar zolang het de ziel aan kennis ontbreekt, is ze ook ongelukkig. Ze is onrijp, weet niets, beseft niets en is blind in de geest en als een hulpbehoeftige ziel haar nadert, kan ze deze niets bieden, omdat ze zelf niets bezit. Dit is een gebrek, dat een smartelijk effect heeft, waaraan in het aardse leven toch niet gedacht wordt, omdat de mensen zich er anders aan gelegen lieten liggen om deze school voor de geest met succes te doorlopen.

Ze geloven niet, hoe hard ze deze kennis nodig hebben en hoe het eigen lot en dat van vele andere zielen van deze kennis afhankelijk is, want het overdragen van kennis brengt pas een gelukstoestand met zich mee en het wezen kan pas dan overdragen, als deze de kennis van tevoren in de school van de geest toegeëigend heeft.

Het aardse leven kan volop voldoende zijn om de mensen naar het juiste inzicht te leiden. Gedurende deze tijd kan hij dus een hoeveelheid aan kennis opgenomen hebben, die hem een gelukkige toestand in het hiernamaals verzekert, omdat hij nu in staat is om zijn kennis uit te delen en weer als onderwijzende kracht een taak vervult, waar elke ziel voor staat. Want deze taak is de essentie van het verlossingswerk, omdat door de vervulling hiervan de duisternis verbannen wordt en al het wezenlijke naar het licht geleid wordt.

Amen

School of the spirit on earth and in the hereafter....

A person's life on earth can be called a school of the spirit, and if he utilizes all possibilities he can be full of knowledge at the end of his life and thus be able to carry out the new task in the beyond.... This task consists of being a useful member of the community, which is again responsible for the work of education.... the education of ignorant and immature souls on earth as well as in the beyond. For ignorance is an unfree and deficient state that must be remedied. This task must be borne by deep love, because it is arduous and requires infinite patience. The knowledge must be conveyed to the ignorant on God's instructions by beings who are capable of it, i.e. who are in knowledge themselves, thus the former must consciously want to serve God through it, then they can be admitted to teaching activity. The earth is a schoolhouse in which every human being can attain maturity if he does not resist the education on the part of those teaching forces. Everything is made clear to him through creation, and his thoughts will always be directed towards realization, but they can also go their own way, thus the work of education can also be unsuccessful for the individual person or his soul. Then this work must be continued in the beyond, often with great difficulty and resistance. However, the being is not a useful member in the kingdom of the eternal until it is likewise willing and able to be active as a teacher, for unspeakably many souls still have to be educated in the school of the spirit, and this also requires many forces which are willing and able to pass on the knowledge. The spirit in every human soul is able and willing to receive all knowledge, yet it is often held captive by the soul so that the connection with the divine spirit outside itself is made impossible...., which is therefore to be understood such that the spiritual beings, which would like to impart the knowledge on behalf of God through mental emanations, are hindered in their endeavour by the soul, by the human being's will, which denies these thoughts access to the spirit within it. This is exactly how the endeavours of the knowing forces are resisted in the beyond and their teaching activity is prevented. But as long as the soul lacks knowledge it is also unhappy, it is immature, knows nothing, recognizes nothing and is blind in spirit, and if a soul in need of help approaches it, it cannot offer it anything because it possesses nothing itself. This is a shortcoming that has a painful effect and yet is not taken into account in earthly life, otherwise people would make it their business to successfully pass through the school of the spirit. They do not realize how much they need the knowledge and how their own fate and that of many other souls depends on this knowledge, for only the imparting of knowledge brings with it a state of happiness, and the being can only impart knowledge once it has first acquired it in the school of the spirit. Life on earth can be entirely sufficient to give the human being the right realization, thus he can have absorbed a degree of knowledge during this time which will ensure him a happy state in the beyond, because he is now able to impart his knowledge and, as a teaching force, once again fulfils a task which is assigned to every soul, for this task is the epitome of the act of salvation, because through its fulfilment the darkness is banished and all beings are guided towards the light....

amen