• Terug

Het stervensuur

Het losraken van de ziel van het lichaam is een gebeurtenis die door het lichaam meestal als zeer pijnlijk wordt ervaren, omdat voor een scheiding zonder smart en pijn een bepaalde graad van rijpheid is vereist, die echter zelden door de mensen bereikt wordt. Steeds zal het stervensuur de mens laten beseffen, dat hij ophoudt naar zo'n rijpheid te streven. Dat hij uit eigen kracht niets meer vermag, als hij het menselijk omhulsel verlaten heeft. En naar gelang de toestand van zijn ziel zal hem nu het stervensuur meer of minder zwaar vallen. Zolang de mens nog op aarde vertoeft is hem ook de mogelijkheid gegeven zich te ontdoen van nog aanklevende onrijpe substanties, en de ziel zal haar Schepper in het hiernamaals dankbaar zijn als Hij de ziel daar nog de gelegenheid toe geeft vóór haar sterven, opdat zij in het hiernamaals niet zo hoeft te lijden. Want daar God rechtvaardig is moet de ziel in het hiernamaals haar lot op zich nemen, en heeft ze veel zwaarder lijden nodig om de graad van zielenrijpheid te bereiken.

Zonder deze rijpheid is echter het binnengaan in de lichtsferen niet mogelijk. Zodoende moeten lijden en pijn de ziel deze rijpheid opleveren en zodoende is een moeizaam stervensproces altijd als een opwaarts gaan te beschouwen. De mensen zien alleen maar de pijnlijke staat van het lijden en dat draagt er toe bij dat zij alleen al daarom de dood vrezen, omdat hun het doodsuur ondraaglijk lijkt. En toch is dit alleen maar het gevolg van de overgrote liefde voor de mens, om hem een des te helderder licht te doen toekomen in het hiernamaals. Want deze liefde is de grondslag voor alles.

Lijden en smarten zendt God altijd alleen maar over de aarde met het doel dat het lichamelijk verlangen van de mens gedood wordt, dat hij alleen maar meer aan zijn ziel denkt en deze probeert te vormen tot volmaaktheid. Ieder leed dat hierin resulteert is door God gezegend. De tijd op aarde gaat snel voorbij en met een goede wil kan het worden doorlopen met het afstand doen van al het aardse. Dan vormt de ziel zich naar Gods wil en heeft aan het einde van haar levenswandel geen buitengewoon lijden meer nodig om het lichtrijk binnen te kunnen gaan.

Steeds echter draagt het leed bij tot een verhoogde rijpheid en is daarom een genade voor de mens, die anders zijn fouten en zwakheden in het hiernamaals zou moeten afleggen, wat eveneens uiterst smartelijk zou zijn. Het leed blijft hem dus geenszins bespaard, al gaat het uur van de dood schijnbaar stil en zonder smart voorbij. God kent de toestand van de ziel van de mens en Hij weet ook van zijn bereidwilligheid al het onreine te bestrijden. En zo komt Hij de mens tegemoet doordat Hij hem gelegenheid geeft zijn voornemen uit te voeren, doordat Hij het stervensuur nog tot een laatste mogelijkheid voor hem laat worden om zich te ontdoen van alle onrijpe aanklevingen en gereinigd de eeuwigheid te kunnen ingaan.

Amen

Hour of death....

The soul’s separation from the body is usually a painful experience for the body because a certain degree of maturity is necessary for a painless separation, which is rarely achieved by the person. The human being’s hour of death will always make him aware that he no longer will be able to strive, that he no longer will be able to achieve anything by himself when he has left the human shell. And depending on the state of his soul the hour of death will then become more or less difficult for him. As long as the human being is on earth he still has the choice to purify himself, and the soul in the beyond will thank its Creator for having been given this opportunity before its departure that it will not have to suffer as much in the beyond. Since God is righteous the soul has to accept its fate in the beyond and needs far greater suffering to attain the degree of maturity. Nevertheless it is not possible to enter the spheres of light without it, consequently this higher degree of maturity has to be achieved through suffering and pain and thus a long struggle before death should always be viewed as an ascent. It is true that people only see the state of suffering, which contributes towards their fear of death since the hour of death seems unbearable to them, and yet it is only bestowed upon the human being by the greatest love to provide for him a brighter light in the beyond.

And this love is the foundation of everything.... God only sends suffering and pain to earth for the purpose of removing a person’s physical desires, that he then will pay more attention to his soul and attempt to perfect it. Every suffering which results in this is blessed by God.... Time on earth passes quickly and with good will can be used to abandon everything worldly, then the soul shapes itself in accordance to God’s will and at the end of its earthly life requires no further exceptional suffering to enter the kingdom of light. However, suffering always contributes towards higher maturity and is therefore a blessing for the human being who otherwise would have to dispose of his errors and failings in the beyond which would also be rather wretched.... thus his suffering cannot be prevented even though the hour of death apparently proceeds silently and without pain. God knows every human being’s state of soul and his willingness to fight all impurities; hence He complies with the human being by offering him the opportunity to accomplish his goal.... by allowing the hour of death to be his last opportunity for arriving in eternity purged and purified....

Amen