• Terug

Gods bescherming – Juist denken – Waarheid of dwaling

De werkzaamheid van de gedachten van een zich tot liefde ontwikkelende ziel is onder goddelijke bescherming geplaatst en als de mens goed wil zijn, zal hij steeds bereidwillig de juiste gedachten opnemen, als ze vanuit het hart opstijgen en begeren om in de hersenen van de mens vastgehouden te worden. De wil van de naar liefde strevende mens staat positief tegenover de goede gedachten en wijst de slechte gedachten af. En God versterkt deze wil, omdat Hij het streven van de mens herkent en alles grijpt, wat zich naar Hem toe wil wenden en zodoende komt hij de mens tegemoet, die Hem tot doel heeft.

De goede mens kan niet verkeerd denken, zodra zijn gedachtengoed in zijn eigen hart geboren is. Dat wil zeggen dat bij alles, wat onduidelijk voor hem is en vragen in hem oproept, gedachten die met de waarheid overeenkomen, in hem tot ontwaken zullen komen en zodoende eigen verworven gedachtengoed genoemd kunnen worden.

Maar als hier onderrichtingen van menselijke zijde aan voorafgegaan zijn, die van de waarheid afwijken, dan geeft de ziel zich niet zonder enige reserve aan de eeuwige waarheid over, die God Zelf is. Ze verlangt niet naar opheldering, maar waant dat ze verlicht is. Die gedachten zijn niet in het hart geboren, maar werden daarin geplant. De wil van de mens kan zich hier niet vrij van maken en de liefde van de mens wendt zich niet uitsluitend naar de eeuwige Godheid, maar ze behoort ook tot dat, wat de menselijke wijsheid liet ontstaan. Zodoende is de mens nog niet vrij van de aardse liefde.

Maar de mens moet bereid zijn om alles op te geven, wat hij bezit, als hij de eeuwige waarheid in ontvangst wil nemen. Maar deze waarheid stelt hem schadeloos voor alles, wat hij opgeeft. Hij wordt vrijgelaten in zijn denken. Hij wordt dus niet gedwongen in een bepaalde richting geleid, zolang de mens zelf actief wil zijn. Pas wanneer hij ook zijn denken aan de leiding van God overlaat, wanneer hij om Diens bescherming en zegen vraagt en elk gedachtengoed, dat hem toegestuurd wordt aan Zijn zorg en genade aanbeveelt, wordt diens denken door God geleid en zal zich onvermijdelijk in de waarheid bevinden.

En de mens hoeft niet te vrezen om iets wat God welgevallig is op te moeten geven, want zodra hij zich in de waarheid bevindt, wordt dit hem weer als gedachtengoed toegestuurd. Maar het hart weigert om dat, wat niet met de goddelijke waarheid overeenstemt, op te laten stijgen naar de hersenen. Dat wil zeggen dat de mens zulke gedachten dan overeenkomstig de wil afwijst, omdat hij hier niet meer geheel en al positief tegenover staat. En God scheidt de waarheid van de dwaling en geeft de mens, die zich volledig aan hem overgeeft, de kennis van dat wat waarheid is en wat dwaling is.

Wie de wijsheid uit de boeken van de wereld putten wil, zal eeuwig niet tot de waarheid geraken. Maar wie in vurige liefde voor God Hem om de waarheid vraagt, diens wijsheid zal alles overtreffen, wat verstandsmatig verworven werd. En wanneer de mens zich in de waarheid beweegt, is dit een eigenschap geworden. Maar steeds weer wordt dezelfde waarheid geboden aan degenen, die God als de eeuwige waarheid om de ware kennis vragen.

Amen

A proteção de Deus.... A pensar.... Verdade ou Erro....

A atividade de pensamento de uma alma que se forma em amor está sujeita à proteção divina, e se o ser humano quer ser bom, ele sempre aceitará de bom grado os pensamentos corretos se eles se elevarem do coração e desejarem ser mantidos no cérebro do ser humano. A vontade da pessoa que luta por amor afirma os bons pensamentos e rejeita os maus pensamentos, e Deus reforça essa vontade porque reconhece o esforço do ser humano e apreende tudo o que quer voltar-se para Ele, assim encontra a pessoa que o tem como seu objetivo. A pessoa boa não pode pensar errado assim que seus pensamentos nascem em seu próprio coração, ou seja, tudo o que não é claro para ela e desencadeia perguntas nele despertará pensamentos verdadeiros nele e assim pode ser chamado de seus próprios pensamentos ganhos. Se, porém, tiver sido precedida por ensinamentos humanos que se desviam da verdade, a alma não se renderá de todo o coração à verdade eterna, que é o próprio Deus.... não deseja a iluminação, mas acredita ser iluminado.... Os pensamentos não nascem no coração, mas plantados nele.... a vontade humana não se pode libertar deles, e o amor humano não se volta exclusivamente para a Deidade eterna, mas também pertence àquilo que deu origem à sabedoria humana.... Assim, o ser humano ainda não está livre do amor terreno. Mas o ser humano deve estar disposto a entregar tudo o que possui, se quiser receber a verdade eterna. Isto, porém, o compensa por tudo o que ele dá. A atividade do pensamento é deixada à sua livre vontade, portanto não é dirigida à força numa determinada direção enquanto o próprio ser humano quiser ser ativo. Só quando ele também entrega o seu pensamento à orientação de Deus, quando pede a Sua proteção e bênção e recomenda todo o material de pensamento que lhe vem ao seu cuidado e graça, é que o seu pensamento será guiado por Deus e se moverá inevitavelmente na verdade. E o ser humano não precisa temer ter de dar algo agradável a Deus, pois assim que já estiver na verdade, voltará a ele como material de pensamento. Somente o coração se recusa a deixar que isso suba ao cérebro que não corresponde à verdade divina...., ou seja, puramente de vontade (sentimentalmente?) o ser humano rejeita então tais pensamentos porque já não os pode afirmar plenamente. E Deus separa a verdade do erro e dá à pessoa que se entrega totalmente a Ele o conhecimento do que é verdade e do que é erro. Quem quiser tirar sabedoria dos livros do mundo nunca alcançará sabedoria; mas quem, no amor sincero a Deus, se aproxima Dele para a verdade, sua sabedoria ultrapassará tudo o que foi adquirido intelectualmente. E assim uma característica é definida quando uma pessoa se move na verdade.... Mas a mesma verdade é sempre oferecida àqueles que apelam a Deus como a verdade eterna para o conhecimento certo...._>Amém