• Terug

Dienen – Zonde door de ledigheid

De gang door het aardse leven is een bewust en onbewust dienen, maar steeds een activiteit, als deze gang draaglijk moet zijn. Als voor het wezenlijke het dienen niet mogelijk is, dan is dit de toestand van de dood, weliswaar door de eigen wil tevoorschijn geroepen, maar onuitsprekelijk kwellend. Maar in het stadium als mens staat het het wezenlijke vrij om dienend bezig of passief te zijn. En het heeft niet zo’n kwellend effect als in het voorstadium, maar het is des te belangrijker, omdat de traagheid de ziel enorm belast. De ziel ervaart de passiviteit als een hindernis op de weg omhoog. Ze voelt het, maar is meer naar het lichaam toegekeerd en vervult diens verlangens.

En zoals ze op aarde haar taak verwaarloost, zo zal ze ook in het hiernamaals niet de eisen vervullen, die aan haar gesteld worden om haar kwellende toestand te veranderen, die het gevolg is van haar aardse leven en wat hiervan het effect is. Ze wil haar passieve toestand in het hiernamaals niet als oorzaak van haar lijden erkennen en is daardoor ook niet genegen, deze te ontvluchten en toch voelt ze de kwellingen van haar onvrijheid. Bovendien zal ze, net als op aarde, heftig naar afleiding en vervulling van aardse wensen verlangen, maar nooit bereid zijn om in dienende liefde degenen te helpen, die net als zij lijden.

Deze toestand is buitengewoon hopeloos, als de ziel geen innerlijke drijfveer heeft om actief te zijn, wat een gevolg van haar passieve levenswijze is. Op aarde stroomt de mens onophoudelijk kracht toe en deze kracht moet gebruikt worden. Ze moet gebruikt worden om dienend werkzaam te zijn, want alleen maar hierdoor verlost de ziel zichzelf en helpt zij ook het nog onrijpe geestelijke in de materie bij de opwaartse ontwikkeling.

Maar zodra de mens zich aan ledigheid overgeeft, misbruikt hij de hem toegestuurde kracht, zonder daarbij nuttig te zijn voor zijn ziel. Dit zou alleen maar een stilstand zijn, als de ledigheid niet tegelijkertijd het gevaar in zich zou hebben, dat de mens aan de zonde vervalt, wat een achteruitgang voor hem zou betekenen. Want nu komt de tegenstander van God in actie, doordat hij de trage mens alle geneugten van het aardse leven voorhoudt en hem aanspoort om deze na te jagen. Genotzucht, zwelgerij en vleselijke begeerten verleiden hem tot vele zonden, verzwakken het lichaam en de ziel en maken deze ongeschikt om weerstand te bieden.

Het verlangen naar aardse goederen wordt groter en de ziel wordt nu heel ver weggehouden van haar eigenlijke aardse taak, als ze niet aan het aandringen van de geest toegeeft, die de ziel vermaant om deze levenswijze op te geven. Als de ziel nog deze wilskracht opbrengt, dan is ze gered. Maar er is grote wilskracht nodig en een vurig gebed tot God om hulp en een sterken van de wil.

Maar meestal gaat het verlangen naar de wereld hand in hand met ledigheid en wordt er geen aandacht geschonken aan de geestelijk opdracht van de mens. En de ziel moet in het hiernamaals bitter boeten voor zo’n verkeerde levenswandel, want de kwellingen van de passieve toestand blijven haar niet bespaard. Ze moet deze geduldig verdragen, tot ze er vanuit zichzelf naar verlangt actief te zijn, wat ondenkbaar lange tijd kan duren.

Amen

Serving.... Vice de Idleness....

A caminhada pela vida terrena é um serviço consciente e inconsciente, mas sempre atividade se essa caminhada for para ser suportável. Se a disposição não é capaz de servir, então este é um estado de morte, causado por sua própria vontade, mas indizivocavelmente agonizante. No palco como ser humano, porém, a disposição é livre para ser ativo no serviço ou para ser inativo. E isso não tem um efeito tão agonizante como nos estágios preliminares, mas é ainda mais grave porque a alma está tremendamente sobrecarregada pela inatividade. A alma sente a inactividade como um obstáculo para a altura. Sente-o, mas está mais voltado para o corpo e realiza o seu desejo. E como negligencia a sua tarefa na Terra, também não cumprirá as exigências que lhe são feitas no além, a fim de mudar o seu estado agonizante, que é a consequência da sua vida terrena e o efeito da mesma. Ela não reconhecerá seu estado de inatividade no além como a causa de seu sofrimento e, portanto, também não estará disposta a fugir dele e, ainda assim, sentirá a agonia de sua escravidão. Além disso, como na Terra, ela desejará distrações e a realização de desejos terrenos, mas nunca estará disposta a ajudar aqueles que sofrem como ela no amor servil. Este estado é extremamente desesperador se a alma não tem um impulso interior para a actividade, que é uma consequência do seu modo de vida inactivo. Na Terra as pessoas recebem constantemente força e esta deve ser usada, deve ser utilizada para atividades úteis, pois somente através de tais atividades a alma se redimirá e também ajudará as substâncias espirituais ainda imaturas na matéria a se desenvolverem ainda mais. Mas assim que o ser humano se entrega à ociosidade, ele usa mal a força que recebe sem obter nenhum benefício para a sua alma. Isto só seria um impasse se o ócio não fosse ao mesmo tempo o perigo de o homem cair em vícios que significam regressão para ele. Por agora o adversário de Deus entra em ação, segurando todos os confortos da vida terrena ao ser humano indolente e exortando-o a persegui-los. A busca do prazer, a gula e os desejos carnais o tentam a muitos pecados, enfraquecem o corpo e a alma e os tornam impróprios para a resistência. O desejo pelos bens terrenos aumenta e a alma fica agora completamente afastada da sua verdadeira tarefa terrena, se não cede, contudo, ao impulso do espírito, o que faz a alma acreditar que deve renunciar a este modo de vida. Se a alma ainda tem essa força de vontade, então ela é salva, mas isso requer grande força de vontade e oração sincera a Deus para apoio e fortalecimento da vontade. No entanto, a ociosidade geralmente anda de mãos dadas com um desejo pelo mundo, e a pessoa não presta atenção à tarefa espiritual. E a alma deve expiar amargamente um modo de vida tão mal conduzido no além, pois não será poupada aos tormentos do estado de ociosidade. Ela tem que suportá-los até que anseie por atividade por conta própria, o que pode levar um tempo inconcebivelmente longo...._>Amém