• Terug

Stellingname in de gedachten over de geloofsleren

Het is een geestelijk onvermogen, een gebrek aan geestelijke kennis en aan vermogen om inzicht te hebben, wanneer de mens, die zijn kennis van mensen in ontvangst genomen heeft zonder daar zelf ooit in de gedachten stelling over genomen te hebben, waant in de waarheid te staan. Geloven betekent wel iets voor waar houden, wat niet bewezen kan worden. Nochtans moet alles, waarvan geëist wordt dat het geloofd wordt, ernstig doordacht worden. Maar als alles, wat onderwezen wordt, blindelings aangenomen wordt, dan is dit geen levend, geen overtuigd geloof, maar slechts een systematisch overdragen van een leer en een gedachteloos aannemen hiervan. En zo’n geloof kan werkelijk niet voor God standhouden.

Het is niet genoeg, wanneer tegenwerpingen tegen geloofsleren met uitdrukkingen weerlegd worden, die weer geleerd, dat wil zeggen overgenomen werden, maar niet zinvol of overtuigend een leer staven. De waarheid moet helder en onweerlegbaar gefundeerd zijn. Ze moet als het ware voor zichzelf spreken. Maar iets, wat zonder samenhang is en zonder grond als geloofsleer opgesteld werd, kan geen waarheid zijn. En elk denkend mens heeft de plicht en het recht om opheldering te eisen, als een geloofsleer onbegrijpelijk voor hem is of onaannemelijk lijkt.

Als hem deze opheldering door mensen niet op een bevredigende manier gegeven kan worden, dan moet hij God Zelf op opheldering vragen en pas, als hem deze in de gedachten gegeven wordt, als hij zelf in zijn hart positief kan staan tegenover die geloofsleer, dan kan van een overtuigd geloof gesproken worden. God eist geen blind geloof, want dan zouden de woorden “ik geloof” slechts holle woorden zijn. Maar de mens kan ook een diep geloof hebben in iets, wat hem niet bewezen kan worden, zodra zijn hart hier positief tegenover staat. En dit is het gevolg van nadenken en dat nadenken wordt geëist bij elke geloofsleer, omdat de mens anders alles zou moeten geloven, wat hem voorgelegd wordt.

Omdat nu de tegenstander erop bedacht is om elke waarheid met dwaling te doorspekken en God hem niet belet zijn voornemen uit te voeren, heeft de mens nu de plicht om de hem toegestuurde leringen op hun waarachtigheid te toetsen. Dat wil zeggen deze te doordenken en pas dan aan te nemen, wat hem aanvaardbaar lijkt. En nu ligt het aan hemzelf of hij daartoe om goddelijke hulp vraagt. Dit verzoek zal hem het vermogen opleveren om inzicht te hebben, want zonder de hulp van God is zijn beoordelingsvermogen werkelijk te gering. Als zijn wil goed is en dus naar de waarheid toegekeerd, dan zal hij heel goed weten te onderscheiden of hem de zuivere waarheid of dwaling aangeboden wordt.

Amen

Thought Statement on Doctrines of Faith.... (Declaração de Pensamento sobre Doutrinas da Fé)

É uma incapacidade espiritual, uma falta de conhecimento espiritual e de poder de cognição, se uma pessoa acredita estar de pé na verdade, que recebeu o seu conhecimento das pessoas sem nunca ter tomado uma posição mental sobre ele mesmo. Acreditar significa considerar algo como verdade que não pode ser provado. No entanto, tudo o que se exige para ser acreditado deve ser pensado seriamente; mas se tudo o que é ensinado é cegamente aceito, então isto não é uma fé viva, não convencida, mas apenas uma transmissão sistemática de um ensinamento e uma aceitação irreflectida do mesmo. E tal fé realmente não pode permanecer diante de Deus. Não basta que as objeções contra as doutrinas de fé sejam refutadas com afirmações que, por sua vez, foram aprendidas, ou seja, adotadas, mas não substanciam uma doutrina de forma significativa ou convincente. A verdade deve ser clara e irrefutavelmente justificável, deve falar por si mesma, como se fosse..... No entanto, algo não pode ser verdade que tenha sido estabelecido como uma doutrina de fé incoerente e sem justificação, e toda pessoa que pensa tem o dever e o direito de exigir esclarecimento se uma doutrina de fé é incompreensível ou lhe parece inaceitável. Se esse esclarecimento não pode ser dado a ele pelas pessoas de forma satisfatória, então ele deve pedir esclarecimentos ao próprio Deus, e somente quando isso lhe é dado mentalmente, quando ele mesmo pode afirmar a doutrina da fé em seu coração, então se pode falar de fé convicta. Deus não exige fé cega...., pois então as palavras 'eu creio' seriam apenas palavras vazias...., mas o ser humano também pode ter fé profunda em algo que não pode ser provado a ele tão logo o seu coração o afirme. Mas isto é apenas o resultado da reflexão, e a reflexão sobre cada doutrina de fé é necessária porque, caso contrário, o ser humano teria de acreditar em tudo o que lhe é apresentado. Como o adversário tem a intenção de impor toda verdade com erro e Deus não o impede de o fazer, é dever do ser humano examinar a veracidade dos ensinamentos que recebe, ou seja, pensar bem neles e só então aceitar o que lhe parece aceitável. E agora depende dele se ele pede ajuda divina. Este pedido vai lhe ganhar poder de conhecimento, pois sem a ajuda de Deus seu poder de julgamento é realmente muito baixo. Se a sua vontade é boa e assim voltada para a verdade, então ele saberá muito bem se lhe é oferecida a verdade pura ou o erro...._>Amém