• Terug

Gang door de scheppingswerken – Verandering van de dood tot het leven

De gang door het aardse leven is slechts een fase in de eeuwigheid en toch niet te elimineren, want het levert het wezenlijke pas de toestand van leven op, terwijl het anders levenloos zou blijven. Dat wil zeggen een toestand, waarin het wezenlijke niet zou kunnen beseffen, dat het zonder licht is en niet actief zou kunnen zijn, omdat het krachteloos is. Dit is de toestand van de dood. Een toestand van kwelling en van verbanning, maar die het wezenlijke gewaarwordt, omdat het zich van zijn bestaan bewust is. Want het is iets geestelijks, voortgekomen uit de kracht van God.

Het geestelijke was echter oorspronkelijk bestemd om in het gelukkig makende bewustzijn van zijn kracht actief te zijn. Dat wil zeggen om werkzaam te zijn om zichzelf gelukkig te maken. Om het grootste inzicht te hebben en in de volste vrijheid een eeuwig leven te leiden, wat het door eigen schuld kwijtgeraakt is, omdat het afhankelijk is van de wil van de tegenstander van God.

Als het wezenlijke nu naar zijn eigenlijke bestemming teruggeleid en weer dichtbij zijn oertoestand gebracht moet worden, dan moet het de gang door de scheppingswerken afleggen, omdat zonder dit een verandering van de dood tot het leven niet mogelijk is. Deze gang over de aarde moet echter onbewust van het resultaat afgelegd worden. Het wezen moet deze weg volledig gaan, zonder beïnvloed te worden, omdat zijn wil zich uit eigen beweging moet veranderen. Voorlopig weliswaar in zoverre het gebonden is, zoals de wil van God hem zijn ontwikkelingsgang voorschrijft, maar het wezen moet zelf tot dienen besluiten, omdat hem anders de mogelijkheid tot een opwaartse ontwikkeling niet gegeven wordt.

De wilsverandering is het eigenlijke doel van de gang over de aarde, die in het laatste stadium als mens in het volle bewustzijn ten uitvoer gebracht moet worden. Dat wil zeggen dat de vrije wil zich bewust naar God toe moet keren. Pas dan stapt het wezen uit zijn vroegere gebonden, lichtloze en kwellende toestand in een toestand van vrijheid en kennis. In de toestand van gelukzaligheid en het eeuwige leven.

Leven of dood. Het wezenlijke schept elke toestand zelf, al naargelang het zijn wil veranderd heeft of dat deze in hem gebleven is. Want ook de eindeloos lange gang over de aarde kan tevergeefs afgelegd worden, als de wil van het wezenlijke zich niet voor God wil buigen, maar zich naar Diens tegenstander keert. Dan heeft de gang over de aarde het wezen geen verlossing gebracht. En de toestand van de dood is zijn lot in de eeuwigheid.

Weliswaar kan ook dan nog de wil van het wezenlijke deze toestand veranderen, maar dit is een veel moelijker veranderingsproces, vaak gedurende een onvoorstelbaar lange tijd, omdat de toestand van de dood ook een toestand van volledig verzwakte wil is en deze wil net zo weinig als in het aardse leven naar boven gericht kan worden. Het wezenlijke, waarvoor in het aardse leven voortdurend een opwaarts streven mogelijk was door voortdurende toevoer van levenskracht in elk stadium van de ontwikkeling, is nu volledig krachteloos en gebruikt zijn wil niet. Het is aan de wil van de boze macht overgeleverd en verzet zich niet tegen deze boze macht, omdat hem daartoe ook de kracht om weerstand te bieden, ontbreekt.

Nochtans is hij zich van zijn kwellende toestand bewust. Het lijdt, zonder de moeilijkheid uit de weg te ruimen, die het door zijn wil zou kunnen verhelpen. En weer zijn deze kwellingen de laatste mogelijkheid om de wil nog te veranderen, want op een andere manier kan niet op het wezen ingewerkt worden. Hij moet de kwellingen als ondraaglijk ervaren en hem moet bliksemsnel de weldaad van een lichtstraal toegestuurd worden, die dan zijn wil aan kan sporen en hem kan veranderen.

Het is de laatste genade, die God het niet verloste wezenlijke verleent, dat de lichtwezens zich bij hem aan mogen sluiten en op deze proberen in te werken. Waar niet op deze laatste genade gelet wordt, daar is het wezen onherroepelijk aan de dood vervallen. Dat wil zeggen dat het wezenlijke zich zo tegen God verzet, dat Gods liefde zich van hem terugtrekt en het in volledige levenloosheid wegzinkt. Dat het weer is, wat het in de oertijd was: een starre massa. De hardste materie, die door eeuwigheden heen zo hard blijft, voordat het weer tot een hernieuwd veranderingsproces toegelaten wordt als uiterlijk omhulsel van het geestelijke, dat zijn ontwikkelingsgang op aarde begint.

Amen

Walk through the works of creation - transformation from death to life....

The path through earthly life is only a phase in eternity and yet it cannot be eliminated, for it only gives the beingness the state of life, whereas otherwise it would eternally remain lifeless, that is, in a state in which the beingness would be unable to recognize, since it is without light, and could not be active because it is without strength. This is a state of death, a state of agony and banishment, but which the beingness feels because it is aware of its existence. For it is spiritual, emerged from the power of God. But the spiritual was originally destined to work in the happy awareness of its power, i.e. to be active for its own happiness.... to stand in the highest realization and to lead an eternal life in fullest freedom, which it has forfeited through its own fault, in bondage to the will of the adversary of God. If the beingness is now to be led to its actual destiny and brought close to its original state again, then it must cover the path through the works of creation, since without this a transformation from death to life is not possible. However, this earthly path has to be travelled unconsciously of success, the being has to take this path completely uninfluenced because its will is supposed to change of its own accord.... is indeed bound for the time being insofar as that the will of God prescribes its course of development to it, however the being also decides to serve itself, otherwise the possibility of higher development is not given to it.... The change of will is the actual purpose of the earthly course, which has to be carried out in full awareness in the last stage as a human being, i.e. the free will has to consciously turn to God. Only then does the being emerge from its former bound, lightless and agonizing state into the state of freedom and realization.... into the state of bliss and eternal life. Life or death.... Each state is created by the beingness itself, depending on whether it has changed its will or remained in it.... For even the endlessly long earthly path can be travelled in vain if the will of the beingness does not want to bow down to God but turns towards its adversary. Then the earthly course has not brought the being redemption. And the state of death is its fate in eternity. Even then the will of the being can still change this state but this is a far more difficult process of change, often of unimaginably long duration, because the state of death is also a state of completely weakened will, but this will can just as little be directed upwards as in earthly life. The beingness, which in earthly life was always and constantly able to strive upwards through a constant supply of life energy in every stage of development, is now completely powerless and does not use its will. It is at the mercy of the will of the evil power and does not defend itself against it because it also lacks the power of resistance to do so. Nevertheless, it is aware of its agonizing situation. It suffers without being able to create a remedy for itself, which it could certainly create through its will. But again these agonies are the last possibility to still change the will, for the being can no longer be influenced in any other way. It must feel the agonies as unbearable and the favour of a ray of light must be sent to it in a flash, which can then stimulate its will and change it. This is the last favour which God grants to the unredeemed being, that the beings of light are allowed to join it and try to influence it. Where this last favour is disregarded, there the being is irrevocably doomed to death, i.e., the beingness is so God-rejecting that God's love withdraws from it and it sinks into complete lifelessness, that it is again what it was before primeval times, a solidified mass.... the hardest matter.... which remains like this for eternities before it is again allowed to start the renewed process of change as an outer shell of the spiritual, which starts its course of development on earth....

Amen