• Terug

Lichte of donkere toestand in het hiernamaals – Voorwaarde voor de verbetering

De ziel komt niet eerder tot een helder besef van haar toestand, dan tot ze het geestelijke rijk binnen gegaan is en nu een geheel andere omgeving ziet, dan die op aarde bestond. Ze weet dus dat ze de aarde heeft verlaten en dat ze nu elke binding met haar verloren heeft en pas nu bekijkt ze de omgeving nauwkeuriger. Deze kan een zaligmakende, maar ook een bedrukkende uitwerking op de ziel hebben, al naar gelang de graad van rijpheid, die de mens bij zijn sterven bereikt heeft.

Een ziel, die zichzelf in een omgeving vol licht ziet, heeft ook kennis. Ze zal dus ook duidelijk beseffen dat ze in het hiernamaals nu een taak te vervullen heeft en ze is heel gelukkig, dat ze haar kennis gebruiken kan en daarmee de zielen in het hiernamaals of op aarde kan helpen.

Maar voor de zielen, van wie de rijpheidsgraad laag is, staat het er slecht voor, want ze herkennen niet veel van dat, wat hen omgeeft. Voor hen zal alles donker en dus zonder licht lijken, want hun kennis is gering en dat kan door niets vervangen worden. De duisternis is drukkend voor hen, omdat ze op aarde het licht gewoon waren en het gebrek aan kennis komt in een toestand van krachteloosheid, die buitengewoon benauwend is, tot uiting.

En nu beseffen ze dat ze hun aardse leven vergeefs hebben geleefd en dat ze zelf schuld hebben aan hun karig, duister verblijf en ze proberen dit te veranderen. Deze wil is al het begin van de weg omhoog, ofschoon hij niet spoedig bedacht kan worden, omdat het wezen eerst moet laten zien of en in hoeverre hem licht toegevoerd kan worden.

De ziel moet zich vaak geheel van haar huidige opvattingen losmaken. Als de mens bijvoorbeeld op aarde alleen maar voor zichzelf geleefd heeft, dan zal hij in het hiernamaals enkel het eigen leed zien en voor het lijden van de andere zielen geen medeleven hebben. En dan kan ze niet geholpen worden. Haar omgeving zal dan ook woest en donker blijven, want ofschoon ze ook naar hulp verlangt, denkt ze alleen maar aan het eigen leed, maar kan daar alleen maar van verlost worden, wanneer ze haar best doen om andere zielen, die net als zij lijden, hulp te brengen. Dit is de eerste voorwaarde en het besef hiervan is de eerste stap omhoog.

Amen

저세상의 빛의 상태와 어두움의 상태. 개선되기 위한 조건.

혼은 영의 나라에 들어가, 이제 이 땅과는 완전히 다른 환경을 보게 될 때까지, 자신의 상황을 분명하게 깨닫지 못한다. 혼은 자신이 이 땅을 떠났고, 이제 이 땅과의 모든 연결을 잃었다는 것을 알고, 주변을 자세히 살펴본다. 살펴보는 일이 사람이 세상을 떠날 때, 도달한 성숙한 정도에 따라 혼을 행복하게 하거나, 짓눌리게 할 수 있다. 빛으로 가득 찬 환경에서 자신을 보는 혼도 지식을 가지고 있다. 그러므로 혼은 이제 또한 자신이 저세상에서 과제를 수행해야 한다는 것을 분명히 깨닫게 될 것이고, 자신의 지식을 활용하여 저세상의 혼을 또는 이 땅의 혼을 도울 수 있다는 것에 아주 기뻐할 것이다.

그러나 성장정도가 낮은 혼들은 불행하게 된다. 왜냐면 혼들이 자신들을 둘러싼 것들이 많지 않음을 깨닫기 때문이다. 이런 혼들에게 모든 것이 어둡고 빛이 없게 보일 것이다. 왜냐면 그들의 지식이 적고, 어떤 것으로도 대체될 수 없기 때문이다. 어두움이 그들을 짓누르게 된다. 왜냐면 그들이 이 땅의 빛에 익숙했고, 지식의 부족이 아주 억압을 받는 무기력한 상태로 나타나기 때문이다. 그들은 이제 자신이 이 땅의 삶을 헛되이 살았고, 자신들의 불쌍한 빛이 없는 상태에 대한 책임이 자신들에게 있음을 깨닫고, 이런 상태를 바꾸려고 시도한다.

이런 의지가, 비록 존재에게 어느정도 빛을 줄 수 있는지, 어느정도 줄 수 있는지, 존재가 시험을 받아야만 하기 때문에, 바로 응답을 받지 못할지라도, 이미 높은 곳으로 향하기 시작한다. 혼은 지금까지 가졌던 관점을 전적으로 버려야 한다. 예를 들어, 사람이 이 땅에서 자신만을 위해 살았다면, 저세상에서 자신의 고통만 보고, 다른 혼의 고통에 대한 연민이 없을 것이다. 그러면 그런 혼은 도움을 받을 수 없고, 혼의 주변 환경은 항상 음울하고 빛이 없는 가운데 머물게 될 것이다. 왜냐하면 비록 혼이 도움을 원할지라도, 혼은 단지 자신의 고통만을 생각하기 때문이다. 그러나 혼이 자신과 같은 고통을 겪는 다른 혼에게 도움을 주려고 할 때만, 그는 고통으로부터 자유롭게 될 수 있다. 고통을 겪는 다른 혼에게 도움을 주려고 하는 일이 높은 곳을 향하는 첫 번째 조건이고, 이를 깨닫는 일이 첫 번째 단계이다.

아멘