• Terug

Geloof in een voortbestaan - Uitwerking van het leven op aarde in het hiernamaals

De zorg voor het heil van de ziel wordt niet serieus genomen en moet toch aan alles worden vooropgesteld, want dit is het enige levensdoel van de mens. En toch kan de mens er niet toe gedwongen worden, het kan hem alleen steeds weer worden voorgehouden, dat hij de gevolgen van zijn werkzaam zijn op aarde op zich moet nemen na zijn aardse leven, dat hij, als hij niet denkt aan zijn ziel op aarde, een des te veelvoudig kariger en smartelijker bestaan moet doormaken dan het meest armzalige en smartelijke leven op aarde zijn kan. De mens leeft alleen in het heden en hij gelooft dat dit heden ten einde is met de dood van het lichaam. En dus zorgt hij ook niet voor de toekomst. En hij is toch alleen vanwege deze toekomst op aarde.

Het geloof aan een voortleven na de dood kan hem niet onder dwang worden overgebracht en daarom kunnen hem ook geen duidelijke bewijzen uit het hiernamaals worden geboden, om hem niet in zijn geloofsvrijheid te beknotten. Maar zou de mens alleen de goede wil hebben in de waarheid te staan, dan zou de geestelijke wereld zijn aandacht trekken, want hij zou dan aan de kleinste tekens aandacht schenken en het geloof aan een hiernamaals zou levend worden in hem.

Maar meestal hecht de mens er helemaal geen waarde aan iets te weten over het "hierna". Hij leeft op de aarde en is met deze zekerheid tevreden, steeds in de veronderstelling dat hij na zijn lichamelijke dood niets meer weet en gewaarwordt. En hij denkt er niet aan dat alleen de buitenkant levenloos is geworden, omdat de geest, het ware leven, eruit is ontsnapt. Hij denkt er niet aan dat deze niet sterven kan, dat hij onvergankelijk is, alleen zijn buitenkant op de aarde achterlaat om het eigenlijke vaderland binnen te gaan. En hij denkt er niet aan dat hij zich zelf op aarde het geestelijke rijk vormgeeft, dat het beantwoordt aan zijn leven op aarde, dat het een duistere, onvriendelijke en terneerdrukkende of stralende, gelukkig makende omgeving voor de ziel van de mens kan zijn. Hij bedenkt niet dat hij in smartelijk berouw aan zijn onbenut aards leven denkt - daar hij nooit zeggen kan dat hem het weten daarover niet zou zijn overgebracht.

Ieder mens zal onderrichtingen daarover ten deel vallen, maar niet ieder mens neemt deze onderrichtingen aan, omdat hij niet bereidwillig is, maar de wil niet kan worden gedwongen. Dan denken ze alleen aan hun lichaam, hun aandacht is alleen op het welzijn daarvan gericht, terwijl de ziel buiten beschouwing blijft. De nood van de mensheid is groot en daarom moet ook de lichamelijke nood zo groot zijn, opdat de mens in zichzelf keert en zich de vergankelijkheid van al het aardse en ook de vergankelijkheid van het lichaam voor ogen houdt, opdat hij dan toch vragend tegenover de oneindigheid staat en hij nu in een ander denken kan worden geleid.

Amen

Crença na sobrevivência.... Consequências da vida na Terra na vida após a morte....

A preocupação pela salvação da alma não é levada a sério e, no entanto, deve ser dada prioridade, pois este é o único propósito do ser humano na vida. E mesmo assim, o ser humano não pode ser obrigado a isso, só pode ser conscientizado repetidamente que terá que aceitar as conseqüências da sua atividade na Terra depois da sua vida terrena, que se não considerar a alma na Terra terá que viver através de uma existência muitas vezes mais escassa e dolorosa do que a vida terrena mais pobre e mais dolorosa pode ser. O ser humano só vive no presente, e ele acredita que esse presente termina com a morte do corpo. E por isso ele também não se preocupa com o futuro. E no entanto ele só está na Terra por causa desta futura.... A crença na continuação da vida após a morte não pode ser-lhe transmitida à força e, portanto, nenhuma evidência óbvia do além pode ser-lhe oferecida, nem para não restringir a sua liberdade de fé. Mas se o ser humano tivesse a boa vontade de estar na verdade, o mundo espiritual se daria a conhecer a ele, pois então ele prestaria atenção aos menores sinais e a crença no além se tornaria viva nele. Mas, na maioria das vezes, o homem não dá importância a saber nada sobre o "além". Ele vive na Terra e se contenta com essa certeza, sempre assumindo que nada mais sabe e sente após a morte corporal. E ele não considera que apenas a forma exterior se tornou sem vida, porque o espírito.... a verdadeira vida.... escapou dela. escapou dela. Ele não considera que não pode morrer, que é imperecível, que só deixa a sua forma exterior para trás na Terra, para entrar na verdadeira casa. E ele não considera que ele mesmo molda o reino espiritual na Terra.... que corresponde à sua vida terrena.... que pode ser um ambiente sem luz, pouco amistoso e deprimente ou radiante, encantador para a alma do ser humano. Ele não considera que ele se lembra de sua vida terrestre não utilizada em remorso agonizante...., já que ele nunca pode dizer que o conhecimento disso não foi trazido até ele. Cada pessoa receberá instruções sobre isso, mas nem todas as pessoas aceitam essas instruções porque não estão dispostas, mas a vontade não pode ser forçada. Então eles só consideram seu corpo, sua atenção só é direcionada ao seu bem-estar, enquanto a alma permanece despercebida. As dificuldades da humanidade são grandes e, portanto, as dificuldades físicas também devem ser tão grandes que o ser humano entra em si mesmo e percebe a fragilidade de todas as coisas terrenas e também a fragilidade do corpo, de modo que ele será então confrontado com o infinito de uma forma questionadora e poderá então ser guiado para uma forma diferente de pensar....._>Amém