• Terug

Geloof in een voortbestaan - Uitwerking van het leven op aarde in het hiernamaals

De zorg voor het heil van de ziel wordt niet serieus genomen en moet toch aan alles worden vooropgesteld, want dit is het enige levensdoel van de mens. En toch kan de mens er niet toe gedwongen worden, het kan hem alleen steeds weer worden voorgehouden, dat hij de gevolgen van zijn werkzaam zijn op aarde op zich moet nemen na zijn aardse leven, dat hij, als hij niet denkt aan zijn ziel op aarde, een des te veelvoudig kariger en smartelijker bestaan moet doormaken dan het meest armzalige en smartelijke leven op aarde zijn kan. De mens leeft alleen in het heden en hij gelooft dat dit heden ten einde is met de dood van het lichaam. En dus zorgt hij ook niet voor de toekomst. En hij is toch alleen vanwege deze toekomst op aarde.

Het geloof aan een voortleven na de dood kan hem niet onder dwang worden overgebracht en daarom kunnen hem ook geen duidelijke bewijzen uit het hiernamaals worden geboden, om hem niet in zijn geloofsvrijheid te beknotten. Maar zou de mens alleen de goede wil hebben in de waarheid te staan, dan zou de geestelijke wereld zijn aandacht trekken, want hij zou dan aan de kleinste tekens aandacht schenken en het geloof aan een hiernamaals zou levend worden in hem.

Maar meestal hecht de mens er helemaal geen waarde aan iets te weten over het "hierna". Hij leeft op de aarde en is met deze zekerheid tevreden, steeds in de veronderstelling dat hij na zijn lichamelijke dood niets meer weet en gewaarwordt. En hij denkt er niet aan dat alleen de buitenkant levenloos is geworden, omdat de geest, het ware leven, eruit is ontsnapt. Hij denkt er niet aan dat deze niet sterven kan, dat hij onvergankelijk is, alleen zijn buitenkant op de aarde achterlaat om het eigenlijke vaderland binnen te gaan. En hij denkt er niet aan dat hij zich zelf op aarde het geestelijke rijk vormgeeft, dat het beantwoordt aan zijn leven op aarde, dat het een duistere, onvriendelijke en terneerdrukkende of stralende, gelukkig makende omgeving voor de ziel van de mens kan zijn. Hij bedenkt niet dat hij in smartelijk berouw aan zijn onbenut aards leven denkt - daar hij nooit zeggen kan dat hem het weten daarover niet zou zijn overgebracht.

Ieder mens zal onderrichtingen daarover ten deel vallen, maar niet ieder mens neemt deze onderrichtingen aan, omdat hij niet bereidwillig is, maar de wil niet kan worden gedwongen. Dan denken ze alleen aan hun lichaam, hun aandacht is alleen op het welzijn daarvan gericht, terwijl de ziel buiten beschouwing blijft. De nood van de mensheid is groot en daarom moet ook de lichamelijke nood zo groot zijn, opdat de mens in zichzelf keert en zich de vergankelijkheid van al het aardse en ook de vergankelijkheid van het lichaam voor ogen houdt, opdat hij dan toch vragend tegenover de oneindigheid staat en hij nu in een ander denken kan worden geleid.

Amen

계속되는 삶을 믿는 믿음. 이 땅의 삶에 의한 저세상의 결과.

혼의 구원을 돌보는 일은 진지하게 받아들이지 않고 있다. 혼의 구원을 모든 것보다 앞세워야 한다. 왜냐하면 혼의 구원이 인간의 삶의 유일한 목적이기 때문이다. 그러나 인간에게 혼을 구원하도록 강요할 수 없다. 사람은 항상 또 다시 이 땅의 삶을 마친 후 이 땅에서 행한 일에 대한 결과를 스스로 감당해야만 한다는 것을 계속해서 소개받을 수 있다. 그가 이 땅에서 혼을 돌보지 않는다면, 그는 이 땅에서 가장 가난하고, 고통스러운 삶보다 몇 배나 더 빈약하고 고통스러운 삶을 살아야만 한다.

인간은 단지 현재에만 살고 있고, 이 현재가 육체의 죽음으로 끝난다고 믿는다. 그러므로 그는 미래를 위해 준비하지 않는다. 그러나 그는 미래 때문에 이 땅에 존재한다. 죽음 후에 계속 산다는 믿음을 그가 강제로 갖게 할 수 없다. 그러므로 그의 믿음의 자유를 훼손하지 않기 위해, 저세상의 명백한 증거를 그에게 제시할 수 없다.

그러나 사람이 단지 진리 안에 서기 원하는 선한 의지를 가지고 있다면, 영의 세계는 그에게 눈에 띄게 해줄 것이다. 왜냐하면 그는 가장 작은 징조에 주의를 기울일 것이고, 저 세상를 향한 믿음이 그 안에서 살아날 것이기 때문이다. 그러나 대부분의 경우 사람들은 "사후"에 대해 아는 일에 가치를 두지 않는다. 그는 이 땅에서 살고, 항상 육체의 죽음 후에 대해 더 이상 아무것도 알지 못하고, 느끼지 못한다는 가정 하에, 이런 확신으로 만족을 한다.

그는 진정한 생명인, 영 때문에 겉형체를 떠났기 때문에, 단지 겉 형체의 생명이 사라진 것이라고 생각하지 않는다. 그는 영은 죽을 수 없고, 소멸되지 않는다는 것을 생각하지 않고, 영이 단지 실제 고향으로 들어가기 위해 겉형체를 이 땅에 남겨둔다는 것을 생각하지 않는다. 그는 자신이 이 땅에서 영의 나라를 만들어 간다는 것을 생각하지 않고, 영의 나라가 그의 이 땅의 삶에 해당한다는 것을 생각하지 않는다. 그는 영의 나라가 인간의 혼에게 빛이 없고, 친절하지 않고, 짓누르는 환경이 되거나 또는 빛나고 행복한 환경이 될 수 있다는 것을 생각하지 않는다. 그는 자신이 사용하지 않은 이 땅의 삶을 고통스럽게 후회하게 된다는 것을 생각하지 않는다. 왜냐하면 그가 이런 지식이 그에게 전달되지 않았을 것이라고, 절대로 말할 수 없기 때문이다.

모든 사람이 그에 대한 가르침을 받게 될 것이다. 그러나 모든 사람이 이런 가르침을 받아들이지는 않는다. 왜냐면 그에게 의지가 없고, 그러나 의지에 강요를 할 수 없기 때문이다. 그들은 그들의 몸 만을 생각하고, 그들의 관점은 몸의 안락을 생각하고, 반면에 혼에는 주의를 기울이지 않는다. 인류의 위험은 크고, 이로써 육체의 위험도 아주 커져서, 인간이 자기 자신의 내면으로 들어가, 이 땅의 모든 것의 유한함과 육체의 유한함을 눈 앞에 체험하게 되고, 이로써 인간이 무한함 앞에 질문을 하는 가운데 머물게 되고, 그는 이제 다른 생각으로 인도받을 수 있게 된다.

아멘