• Terug

Erupties - Verscheidenheid van hemellichamen

Voor het universum geldt één natuurwet: de onverwoestbaarheid van datgene wat bestaat. Niets kan er vergaan, maar alleen maar veranderen volgens de Wil van GOD. En deze verandering gebeurt weer zo, dat er iets onzichtbaar wordt om ergens anders weer zichtbaar tevoorschijn te komen. Elk nog zo klein scheppingswerk draagt deze wet in zich, zodat dus het schijnbare verval alleen maar een omvorming betekent van datgeen wat er eerst was. Derhalve kunnen ook grote scheppingswerken, zoals hemellichamen, een andere vorm aannemen; dit is echter een proces dat zich over een ontzaglijk grote tijdsruimte uitstrekt, dat, naar aardse tijdrekening, duizenden jaren vergt en dus nooit door mensen kan worden gadegeslagen inzover het gaat om fundamentele veranderingen van een scheppingswerk. Meestal zijn het de erupties van afzonderlijke scheppingswerken die aanleiding zijn om opnieuw dezelfde scheppingen van kleinere afmeting te vormen.

Deze nieuwe scheppingen vertonen dezelfde aard en gesteldheid als het scheppingswerk waaruit ze tevoorschijn zijn gekomen. Dus zullen zich in de omtrek van een zon steeds zulke hemellichamen bevinden waar dezelfde samenstellende (opbouw) stoffen en dezelfde natuurwetten laten zien dat ze juist bij deze zon horen. Aards gezien kan nu de zon niets anders zijn dan een oneindig vergroot bouwwerk met dezelfde gesteldheid als de haar omringende planeten, daar deze uit haar voortgekomen scheppingswerken zijn. Bijgevolg zouden ook al deze hemellichamen met dezelfde wezens bevolkt moeten zijn. Maar hier vertonen zich nu de meest enorme verschillen.

Geen enkel scheppingswerk wordt bewoond door levende wezens die hetzelfde zijn als die van andere scheppingswerken en bijgevolg is ook de uiterlijke gesteldheid van elk hemellichaam een andere en wel steeds aangepast aan de levende wezens die er op leven. En dat schakelt nu ook weer een zelfde samenstelling in stoffelijk opzicht uit. Het is dus alleen maar de kern van elk hemellichaam die uit dezelfde grondstof bestaat, de uiterlijke vorm echter is in overeenstemming met de hem toegewezen levende wezens. Alles wat zich in de omgeving van een zon bevindt, is voortgekomen uit deze zon, d.w.z. door deze uitgestoten, maar heeft vanaf het moment van zijn zelfstandigheid de gesteldheid aangenomen die past bij de levende wezens die dit scheppingswerk als verblijfplaats zullen krijgen. De oneindig veel verschillende graden van rijpheid van het nog onvolmaakte geestelijke vereisen ook oneindig veel scheppingen van 'n verschillende gesteldheid, zodat daarin al de reden ligt voor de verscheidenheid van de hemellichamen.

Amen

Eruptions.... Diversidade das estrelas....

Uma lei natural aplica-se ao universo.... a indestrutibilidade do que é. Nada pode perecer, mas apenas mudar de acordo com a vontade de Deus. E esta mudança ocorre de tal forma que algo se torna invisível para aparecer visivelmente em outro lugar. Toda obra de criação, por menor que seja, traz dentro de si esta lei, de modo que a aparente decadência significa apenas uma transformação do que era antes. Portanto, mesmo grandes obras de criação como os corpos celestes podem assumir uma forma diferente, mas este é um processo que se estende por um imenso período de tempo, que requer milhares de anos de acordo com o cálculo do tempo terreno, e que portanto nunca pode ser observado pelo ser humano, na medida em que diz respeito a mudanças fundamentais em uma obra de criação. A maioria das erupções das obras individuais de criação são a causa de uma nova formação das mesmas criações em menor escala. Estas novas criações têm a mesma natureza e composição que o trabalho de criação de onde surgiram. Assim sempre haverá tais corpos celestes nas proximidades de um sol, onde os mesmos materiais e as mesmas leis da natureza mostram que eles pertencem a esse sol. Do ponto de vista terreno, o sol não pode ser nada mais do que uma estrutura infinitamente aumentada da mesma natureza que os planetas que o rodeiam, uma vez que são obras de criação que dele emergiram. Consequentemente, todos esses corpos celestes também teriam de ser animados pelos mesmos seres. Mas aqui as diferenças mais enormes tornam-se perceptíveis. Nenhuma obra de criação contém os mesmos seres vivos que a outra, e consequentemente a composição externa de cada corpo celeste é diferente, sempre adaptada aos seres vivos que a habitam. E isto mais uma vez exclui uma composição idêntica em termos de relação material.... Assim, apenas o núcleo de cada estrela é um material básico, mas a casca exterior é moldada de acordo com os seres vivos a ela atribuídos. Tudo nas proximidades de um sol emergiu desse sol, ou seja, foi ejetado por ele, mas desde o momento de sua independência assumiu a natureza que corresponde aos seres vivos para os quais essa obra de criação deve se tornar uma estada. Os graus de maturidade infinitamente diferentes do espiritual ainda imperfeito também exigem infinitamente muitas criações de composição diferente, de modo que aí já reside a razão da diversidade dos corpos celestes.

Amém