• Terug

Het uur van de dood

Voor veel mensen is het moment van de dood tot onderwerp van onoverwinnelijke angst geworden. Ze zijn er bang voor en schrikken terug voor iedere gedachte daaraan en dit is altijd een teken van gebrek aan rijpheid van de ziel. Onbewust ervaart de ziel haar gebrekkige toestand en beseft zij ook de lichamelijke dood als het einde van haar aardse loopbaan. Ze voelt instinctief dat ze het leven op aarde niet juist benut heeft en daarom is de gedachte aan de dood voor de mens afschrikwekkend. De onzekerheid na de dood verontrust hem. Hij is vol twijfel over een voortbestaan, maar toch is hij er ook weer niet geheel van overtuigd dat het leven definitief voorbij is. En het is juist deze onzekerheid over het "hiernamaals", wat de mensen angstig maakt voor het uur van het afscheid van deze wereld. Hoe rijper de mens is, des te minder hindert hem de gedachte aan de dood, en dat komt voort uit het besef dat het eigenlijke leven pas na de lichamelijke dood begint. Het gemakkelijk kunnen opgeven van het aardse leven is de voorwaarde voor het betreden van de lichtsferen, want de mens verlangt dan niet meer naar aardse goederen; hij heeft de materie overwonnen.

Alles wat de mens op aarde achterlaat zijn aardse goederen en die moeten niet meer worden begeerd maar graag en met vreugde opgegeven worden. Alles wat de mens liefheeft op aarde moet hij moeiteloos kunnen opgeven, dan is zijn scheiden van de wereld gemakkelijk. Er moet niets zijn waaraan de mens zich hecht, omdat anders zijn loskomen van de aarde altijd een strijd zou zijn. En daarom moet elke begeerte vroegtijdig worden overwonnen, opdat de dood op ieder moment op de mens kan afkomen en hem nooit kan verrassen. Het verlangen naar God is eveneens doorslaggevend voor het lichamelijke einde van de mens, want wie naar God verlangt is gelukkig wanneer zijn aardse leven voorbij is. Geestelijk bevindt hij zich al in andere sferen en hij verlangt alleen nog naar het uur dat hem definitief daarheen brengt, waar de geest naar verlangt, waar zijn ware vaderland is. En daarom kan het uur van de dood voor de één wel bangheid, angst en schrik betekenen, maar voor de ander een inwilliging van wat de mens al lang gedroomd en gehoopt had. Het is voor hem het uur van bevrijding uit iedere vorm, het betekent voor hem het binnengaan in het eeuwige rijk, in de eeuwige heerlijkheid.

En wat de mens als de dood beschouwt, kan voor hem het binnengaan van het eeuwige leven zijn wanneer hij het aardse leven bewust, dat wil zeggen: met God, geleefd heeft en dus rijp is voor het leven in de eeuwigheid. Het kan voor hem echter ook werkelijk dood betekenen en dan bespeurt de ziel dit en schrikt ze terug voor dit uur, dat echter onvermijdelijk komt wanneer de tijd van het aardse leven, die God de mens gesteld heeft, voorbij is. En daarom moet ieder mens stilstaan bij het uur van zijn dood en met het oog hierop zijn aardse leven bewust leven, dat wil zeggen: werken aan zijn ziel, opdat zij die graad van rijpheid bereikt, die een gemakkelijke en pijnloze overgang van de aarde naar het eeuwige rijk waarborgt.

Amen

Hora da Morte....

Para muitas pessoas o momento da morte tornou-se um objeto de medo insuperável, elas o temem e recuam de cada pensamento sobre ele, e isto é sempre um sinal de falta de maturidade de alma. Inconscientemente, a alma sente seu estado deficiente e também reconhece a morte corporal como o fim de sua carreira terrestre.... Instintivamente sente que não aproveitou ao máximo a sua vida terrena e por isso o pensamento da morte é algo assustador para o ser humano. A incerteza após a morte o preocupa, ele está cheio de dúvidas sobre uma continuação da vida, mas mais uma vez ele não está totalmente convencido de que a vida está finalmente decidida. E é precisamente esta incerteza sobre o "além" que torna o homem ansioso antes da hora da partida deste mundo. Quanto mais madura é uma pessoa, menos ela é afetada pelo pensamento da morte, e isso se deve à percepção de que a vida real só começa após a morte corporal. Poder entregar a vida terrena com um coração leve é um pré-requisito para entrar nas esferas da luz, pois então o homem não está mais preso aos bens terrenos, ele superou a matéria... .... Tudo o que o Homem deixa na Terra são bens terrenos, que não devem mais ser desejados, mas abandonados de bom grado e alegremente. Tudo o que o ser humano tem de querido na Terra, ele deve ser capaz de dar com um coração leve, então a sua partida do mundo será fácil. Nada deve ser a que o ser humano se apegue ao seu coração, senão o seu desapego da terra seria sempre uma luta. E, portanto, todo desejo deve ser superado cedo para que a morte possa aproximar-se do ser humano a qualquer hora e nunca o apanhe de surpresa. A vontade para Deus é igualmente decisiva para o fim físico do ser humano, pois qualquer um que deseje a Deus será feliz quando a sua vida terrena tiver terminado. Espiritualmente ele já está naquelas esferas e só anseia pela hora que finalmente o levará para onde o espírito anseia, onde está a sua verdadeira casa. E, portanto, a hora da morte pode significar ansiedade, medo e terror para um, mas para o outro pode ser a concessão do que o ser humano há muito sonhava e esperava. Para ele é a hora da libertação de toda forma, significa para ele a entrada no reino eterno, na glória eterna.... E o que o ser humano considera como morte pode ser para ele a entrada na vida eterna se ele viveu conscientemente a vida terrena, isto é, com Deus, e assim está maduro para a vida na eternidade.... Mas também pode significar a morte para ele, e então a alma sente isso e se retrai daquela hora que, porém, inevitavelmente chega quando o tempo da vida terrena, que Deus fixou para o ser humano, termina. E, portanto, cada pessoa deve se lembrar da hora de sua morte e viver conscientemente sua vida terrena em vista dela, ou seja, trabalhar em sua alma para que ela atinja o grau de maturidade que garanta uma passagem fácil e indolor da terra para o reino eterno....

Amém