• Terug

Het uur van de dood

Voor veel mensen is het moment van de dood tot onderwerp van onoverwinnelijke angst geworden. Ze zijn er bang voor en schrikken terug voor iedere gedachte daaraan en dit is altijd een teken van gebrek aan rijpheid van de ziel. Onbewust ervaart de ziel haar gebrekkige toestand en beseft zij ook de lichamelijke dood als het einde van haar aardse loopbaan. Ze voelt instinctief dat ze het leven op aarde niet juist benut heeft en daarom is de gedachte aan de dood voor de mens afschrikwekkend. De onzekerheid na de dood verontrust hem. Hij is vol twijfel over een voortbestaan, maar toch is hij er ook weer niet geheel van overtuigd dat het leven definitief voorbij is. En het is juist deze onzekerheid over het "hiernamaals", wat de mensen angstig maakt voor het uur van het afscheid van deze wereld. Hoe rijper de mens is, des te minder hindert hem de gedachte aan de dood, en dat komt voort uit het besef dat het eigenlijke leven pas na de lichamelijke dood begint. Het gemakkelijk kunnen opgeven van het aardse leven is de voorwaarde voor het betreden van de lichtsferen, want de mens verlangt dan niet meer naar aardse goederen; hij heeft de materie overwonnen.

Alles wat de mens op aarde achterlaat zijn aardse goederen en die moeten niet meer worden begeerd maar graag en met vreugde opgegeven worden. Alles wat de mens liefheeft op aarde moet hij moeiteloos kunnen opgeven, dan is zijn scheiden van de wereld gemakkelijk. Er moet niets zijn waaraan de mens zich hecht, omdat anders zijn loskomen van de aarde altijd een strijd zou zijn. En daarom moet elke begeerte vroegtijdig worden overwonnen, opdat de dood op ieder moment op de mens kan afkomen en hem nooit kan verrassen. Het verlangen naar God is eveneens doorslaggevend voor het lichamelijke einde van de mens, want wie naar God verlangt is gelukkig wanneer zijn aardse leven voorbij is. Geestelijk bevindt hij zich al in andere sferen en hij verlangt alleen nog naar het uur dat hem definitief daarheen brengt, waar de geest naar verlangt, waar zijn ware vaderland is. En daarom kan het uur van de dood voor de één wel bangheid, angst en schrik betekenen, maar voor de ander een inwilliging van wat de mens al lang gedroomd en gehoopt had. Het is voor hem het uur van bevrijding uit iedere vorm, het betekent voor hem het binnengaan in het eeuwige rijk, in de eeuwige heerlijkheid.

En wat de mens als de dood beschouwt, kan voor hem het binnengaan van het eeuwige leven zijn wanneer hij het aardse leven bewust, dat wil zeggen: met God, geleefd heeft en dus rijp is voor het leven in de eeuwigheid. Het kan voor hem echter ook werkelijk dood betekenen en dan bespeurt de ziel dit en schrikt ze terug voor dit uur, dat echter onvermijdelijk komt wanneer de tijd van het aardse leven, die God de mens gesteld heeft, voorbij is. En daarom moet ieder mens stilstaan bij het uur van zijn dood en met het oog hierop zijn aardse leven bewust leven, dat wil zeggen: werken aan zijn ziel, opdat zij die graad van rijpheid bereikt, die een gemakkelijke en pijnloze overgang van de aarde naar het eeuwige rijk waarborgt.

Amen

죽음의 순간.

많은 사람에게 죽음의 순간은 극복할 수 없는 두려움이 되었다. 그들은 죽음 앞에서 벌벌 떨고 놀라며, 죽음에 대한 생각을 놀라며 물리쳐 버린다. 이는 그의 부족한 혼의 성장 상태를 말해 준다. 무의식적으로 혼은 자기의 부족한 상태를 느끼고, 육신의 죽음을 이 땅의 과정의 끝으로 인식한다. 혼은 본능적으로 혼이 이 땅의 삶을 제대로 활용하지 못했다는 것을 느낀다. 그러므로 죽음에 대한 생각이 사람에게 두려운 것이다. 죽은 후에 일어날 일에 대한 불확실성이 그를 불안하게 한다. 그는 죽은 후에도 계속 산다는 것을 전적으로 의심한다. 그럴지라도 사후에 삶이 최종적으로 끝난다는 확신은 없다.

바로 이런 불확실함이 이 세상을 떠나는 시간에 사람들을 두려워하게 만든다. 사람이 성숙할수록, 죽음이 그에게 적게 영향을 미친다. 이는 죽음 후에 실제적인 삶이 시작된다는 깨달음에 근거를 두고 있다. 가벼운 심장으로 이 땅의 삶을 마칠 수 있는 일은, 빛의 세계에 가기 위한 선행 조건이다. 왜냐하면 그러면 사람이 더 이상 이 땅의 물질에 연연해하지 않고, 물질을 극복했기 때문이다.

인간이 이 땅에 남겨두는 모든 것은 세상적인 소유물이다. 이 세상의 소유를 탐하지 않고, 자원하여 기뻐하며 포기해야 한다. 사람이 사랑하는 이 땅의 모든 것을 가벼운 심장으로 버릴 수 있어야 한다. 그러면 이 땅을 떠나는 일이 쉬워진다. 사람의 심장이 연연해하는 것이 없어야 한다. 그렇지 않으면 이 땅으로부터 자유롭게 되는 일은 항상 하나의 싸움이 된다. 그러므로 너희는 죽음의 시간이 닥침으로 인해 절대로 놀랄 수 없도록, 모든 정욕은 빠른 시일 내에 극복해야만 한다. 하나님을 향한 의지가 마찬가지로 인간의 육신의 삶을 마치는데 결정적이다. 왜냐하면 하나님을 사모하는 사람은 그의 이 땅의 삶이 끝나면, 즐거워하기 때문이다. 그가 영적으로 영이 요구하는 수준에 이미 이르렀다면, 그는 단지 자신의 진실된 고향으로 최종적으로 보냄 받게 될 이 시간을 사모한다. 그래서 죽음의 순간이 어떤 사람에게는 실제 두려운 무섭고 끔찍한 시간이다. 그러나 반면에 어떤 사람에게는 죽음의 순간이 그가 오래 전에 꿈꾸며, 사모해왔던 일이 이루어 지는 순간이고, 그에게는 모든 형체로부터 자유롭게 되는 순간이며, 영원한 세계의 영원한 영광으로 들어가는 것을 의미한다.

사람이 죽음으로 여기는 것은, 그가 인생을 의식적으로, 다시 말해, 하나님과 함께 살았고, 이로써 영원한 삶에 합당하게 성장을 했다면, 그에게 영원한 생명으로 가는 문이다. 죽음은 또한 어떤 사람에게는 실제 죽음을 의미할 수 있다. 그러면 혼이 죽음을 느끼고, 하나님이 그에게 정해준, 이 땅의 삶의 시간이 끝나면, 피할 수 없이 다가오는 죽음의 시간을 끔찍하게 여기며 피하려고 한다. 그러므로 모든 사람이 자신의 죽음의 시간을 생각하고, 이를 고려하면서 자신의 삶을 의도적으로 살아야 한다. 다시 말해 어려움이 없고, 고통이 없게 이 땅에서 영원한 나라로 가는 일을 보장해주는 성장정도에 도달하도록, 자신의 혼에 대한 작업을 해야 한다.

아멘