• Terug

Het wezen van de liefde

De essentie van al het geestelijke is de liefde. Het is een in het gevoelsleven tot uiting komende kracht, die al naar sterkte en diepte verschillend gelukkig maakt. Het is een gevoel, dat verbinding zoekt met het door haar gegrepen object. Dat alles naar zich toe zou willen trekken, omdat de samensmelting onuitsprekelijk gelukkig makend is. Er bestaat geen innigere verbinding dan de samensmelting in liefde. Er bestaat geen kracht, die sterker is dan de liefde. De liefde is de hoogste vervulling en het summum van alle gelukzaligheid. Want de liefde is goddelijk. Ze is de stroom, die het heelal onophoudelijk doorstroomt om onophoudelijk hetgeen zich wil verwijderen, op te rapen en samen te smelten, zodat het hier onuitsprekelijk gelukkig door wordt.

De liefde is in zichzelf onveranderlijk. Maar ze kan als voorwerp van haar verlangen dat kiezen, wat van God verwijderd is. En dan is het een verkeerde liefde, die het kwaad betreft, die dus de samensmelting zoekt met dat, wat zich van God verwijderd heeft. Het is hetzelfde gevoel, dat zich uit, maar het onderwerp van dit gevoel is een andere pool, het is de vijandige kracht. En zodoende kan de liefde zich op de ene of op de andere pool richten en het richten op de ene zal steeds het afkeren van de andere betekenen.

De liefde is dus als het ware een gevoel, die zijn oorsprong heeft in God. Die in het heelal uitgezonden wordt en nu weer zowel de aaneensluiting met zijn Schepper kan zoeken, alsook met Diens tegenpool, die eveneens de krachtuitstraling uit God, de liefde, nodig heeft om te kunnen heersen en machtig te kunnen zijn. Elke schenking van liefde aan juist deze kracht vergroot deze kracht. Elke terugkaatsing naar het punt van waar het vandaan kwam, vermindert de kracht van de tegenstander en vergroot de goddelijke kracht.

Alles wat door de liefde met elkaar verbonden is, stroomt onstuitbaar terug naar het punt, waar de liefde van uitgegaan is. En omdat de liefde iets geestelijks is, iets wat niet grijpbaar is, maar alleen door de ziel te bespeuren valt, moet het uitgangspunt ook iets geestelijks zijn. Iets ondoorgrondelijks, niet waarneembaar voor de lichamelijke zintuigen.

Maar als deze door de ziel gevoelde liefde aan aardse zaken verspild wordt, doordat ze verbinding zoekt met aardse goederen, dat wil zeggen met de materie, die toebehoort aan het rijk van de duisternis, dan zoekt ze dus tegelijkertijd verbinding met de heer van de duisternis. Ze verwijdert zich van haar uitgangspunt. Ze verlangt naar de tegenpool van God en zodoende is het een verkeerde liefde, die de samensmelting zoekt met al het geestelijke, dat in strijd is met God.

De liefde voor bezit, voor aards geluk, voor het aardse leven en voor alle materie is zo’n verkeerde liefde, die niet naar God leidt, maar naar Diens tegenstander. En de samensmelting met dit, wat door haar verlangd wordt, brengt ook een onvolmaakt geluksgevoel teweeg, dat tijdelijk is en alleen maar een schijngeluk betekent voor het wezen, dat zulke liefde voedt, terwijl de zuiver goddelijke liefde, die het geestelijke betreft, al op aarde en eens in het hiernamaals onverstoorbaar geluk veroorzaakt, dat eeuwigheden trotseert. Want deze liefde leidt naar God, Die de liefde Zelf is.

Amen

사랑의 본질.

모든 영적인 존재의 본질은 사랑이다. 사랑은 삶의 감정에서 나타나는 힘이고, 이 힘이 강하고, 깊은 정도에 따라 행복하게 해준다. 사랑은 사랑이 정한 대상과 연결되기를 구하고, 자신에게 이끌어 들이기를 원하는 감정이다. 왜냐하면 연합되는 일이 말할 수 없게 행복하게 해주기 때문이다. 사랑으로 연합이 되는 것보다 더 긴밀한 연결은 없다. 사랑보다 더 강한 힘은 없다. 사랑은 마지막 성취이고, 모든 축복의 본질이다. 왜냐하면 사랑은 신적인 것이기 때문이다. 사랑은 중단하지 않고 주님으로부터 멀어지기를 원하는 존재들을 모으고, 그들을 말할 수 없는 행복하게 해주기 위해, 하나가 되기 위해, 중단되지 않고 우주로 흘러 나가는 흐름이다.

사랑 자체는 변하지 않는다. 사랑은 단지 사랑이 원하는 어떠한 대상을 선택할 수 있고, 하나님과 거리가 먼 것을 선택할 수 있고, 이를 선택하면 이 사랑은 악을 향한, 즉 하나님으로부터 멀어진 자와 하나가 되기를 구하는 잘못된 사랑이다. 나타나는 감정은 똑 같은 감정이지만, 그러나 이러한 감정의 대상은 다른 반대의 극을 향한 것이다. 한쪽으로 향하는 일은 항상 다른 쪽을 떠나는 일을 의미한다.

그러므로 사랑은 하나님 안에 근원을 둔 감정이고, 우주로 전파되고, 이제 다시 자신의 창조주와 연합이 되기를 구하거나 또는 하나님의 반대 극과 연합이 되기를 구할 수 있다. 하나님의 정반대의 극도 마찬가지로 하나님으로부터 능력이 발산되어 나왔고, 다스리고, 권세있게 되기 위해 사랑이 필요하다. 이러한 권세를 향한 모든 사랑은 그의 권세를 증가시킨다. 사랑을 사랑의 출처로 다시 반사해주는 모든 일은 대적자의 능력을 적게 만들고, 하나님의 능력은 증가시킨다. 사랑으로 서로 연결된 모든 것은 쉬지 않고 사랑의 출처를 향해 흘러간다. 사랑은 어떤 영적인 것이기 때문에, 만질 수 있는 것이 아니고, 단지 혼이 느낄 수 있는 것이고, 사랑의 출처도 영적인 존재여야만 하고, 어떠한 헤아려 볼 수 없는 것이어야만 하고, 육체의 감각으로는 의식할 수 없는 것이어야만 한다. 그러나 혼으로 느낄 수 있는 것을 세상 재물과 연결시키면서, 다시 말해 사랑을 어두움의 나라에 속한 물질과 연결시키면서, 세상의 것을 위해 소모한다면, 이와 동시에 사랑이 어두움의 권세자와 연결되기를 구하는 것이다. 사랑은 자신의 출처로부터 멀어지고, 하나님의 대적자를 갈망한다. 그러므로 이런 사랑은 잘못된 사랑이고, 이런 사랑은 하나님과 대적하는 관계에 있는 모든 영적인 존재와 연결되려고 한다.

이러한 잘못된 사랑은 소유하려는 사랑이고, 이 땅의 행복을 위한 사랑이고, 이 땅의 삶을 위한 사랑이고, 모든 물질에 대한 사랑이고, 하나님께 인도할 수 없고, 하나님의 대적자에게 인도한다. 사랑이 갈망하던 존재와 연합은 사랑으로 양분을 공급하던 존재에게 단지 거짓 행복을 의미하는 감정을, 시간적으로 제한이 되어 있고, 온전하지 못한 행복한 감정을 불러 일으킨다. 반면에 영적인 존재에게 향하는 순수한 하나님의 사랑은 이 땅에서 이미 얻을 수 있고, 언젠가 저 세상에서 영원히 지속되는 행복을 준다. 왜냐하면 이런 사랑이 사랑 자체인 하나님께 인도하기 때문이다.

아멘